WL / Tekst + Fotografie

Nog een maand of drie, dan rijdt dit weer als camper rond. Het is een uit de VS (Californië) afkomstige VW-bus T2a, dat wil zeggen de eerste versie hiervan. Hier nog in de spuitcabine van ADM-Autoschadebedrijf in Roosendaal, maar straks weer vrolijk rondtuffend met een tweepersoonsbed en volgeladen met surfspullen. De eigenaar staat later met zijn VW-bus en het verhaal dat er bij hoort in Autoweek | Camper. Een bijzonder verhaal...

Een ingezonden mededeling (IM) is een advertentie op een redactionele pagina, in krant of tijdschrift. De gedachte is dat de consument een redactionele pagina anders en beter bekijkt dan een advertentiepagina. En daarvoor betaalt de adverteerder uiteraard fors meer. Van Dam, Van Dam & Verkade plaatsen vandaag zo'n IM op de voor pagina van Trouw. De advertentie bestaat uit welgeteld acht (8) woorden. "Ach, Van Dam, kijk jij er nog even naar?" "Zeg Verkade, goed zo?" Nee dus. Acht woorden, dure plek en dan toch een taalfout. Als mijn pensioen tekort zou schieten, dan word ik daar geen klant. Want als dit al niet goed gaat...

Altijd fijn, aandacht voor onze mooie en interessante taal. Zou je zeggen. Maar toch: de aanleiding voor de recente berichtgeving is helemaal niet zo positief. Universiteit heft studie Nederlands op omdat er slechts vijf aanmeldingen zijn. Vijf! Om je heen hoor en zie je het Nederlands achteruit hollen. In kranten, op de radio, het is vaak niet om aan te horen. Een meisje die ... nee, geen opsomming hier. Een bericht hier moet immers kort en kernachtig zijn.

Met een aantal medereizigers spraken we een gezamenlijk ontbijt af op Alpencamping Nenzing, Vorarlberg, Oostenrijk. We hadden een week heerlijk met onze caravans op de comfortabele camping gestaan en mooie winterwandelingen gemaakt. Foto's hiervan staan hier . De medewerkers van de camping hadden voor ons een schitterend ontbijt klaargezet. Broodjes, kaas, vleeswaren, jus d'orange en naar behoefte koffie en thee. Topservice van een topcamping!

Het is geen groot merk in ons land, PLA. Als jurylid NKC voor de Kampeerauto van het Jaar verdedigde ik de nominatie van de Happy 385. En vandaag voor mijn camera's, in Neede: de Happy 395, model 2019. Een volledig witte en één met een grijze cabine. De reportage verschijnt later in CamperVaria. 

Mijn leven lang (..) al heb ik altijd iets van een multitool bij me. Doorgaans is dat een Zwitsers zakmes (Victorinox), maar reizend is dat altijd een zogenaamde multitool, een stukje gereedschap dus dat van meerdere markten thuis is. Je kunt er doorgaans mee snijden, knippen, schroeven, boren, zagen, openen en meer. Toen ik Tim Leatherman enkele jaren geleden op een beurs tegenkwam vroeg ik hem wanneer de consument weer eens een nieuwe Leatherman tegemoet kon zien. Zelf gebruik ik al jaren - tot volle tevredenheid - de Wave. "Wacht maar", zei hij met een veelbetekenende glimlach. De glimlach die nu kennelijk is omgezet in een concreet nieuw product: de Leatherman Signal. Deze Leatherman is behoorlijk veelzijdig. Hamer, zaag, combinatietang, draadknipper, krimptang, schroevendraaier: is is allemaal aanwezig. Plus: een firesteel (vuur maken), fles- en blikopener, diamantslijper (messen scherp houden), fluitje en meer. Een tool  voor de avonturier dus, voor de visser, d...

Bijna twee maanden wonen we nu in Bergen op Zoom, na 21 jaar Roosendaal. En ik zou bijna zeggen: dat hadden we eerder moeten doen! Los van alle andere omstandigheden die de verhuizing 'veroorzaakten'. Want in Bergen op Zoom, daar heb ik het best naar mijn zin. Het huis bevalt, de stad op een paar minuten fietsen, leuk centrum... Ook dagblad Trouw vindt het hier leuk. Kijk maar. 

Zaterdag 23 februari. De caravan staat op Alpencamping Nenzing in Vorarlberg aangekoppeld klaar voor vertrek naar huis. Met de telefoon - linksonder in beeld - maak ik deze foto. Twee dagen ervoor had ik de caravan op Marktplaats gezet: we gaan een nieuwe fase in als het om kamperen gaat. Na tentje/fiets, tentje/brommer, tentje/motor, vouwwagen en drie caravans gaan we nu vanaf aanstaande juni per camper reizen. De belangstelling was er snel en serieus. Zondagmiddag werden we het met de eerste kijkers al eens - de caravan was nog niet eens helemaal uitgeruimd. En zo reed 'onze' caravan dus die zondag ineens de straat uit...

Canon EOS 6D met EF35mm f/2 1/50sec. bij f/5.0, ISO 100 Houtsnijwerk: het doet me niks. Over het algemeen vind ik het kneuterig. Ik hoef het niet in mijn huis en ook niet in mijn tuin. Dat neemt niet weg dat ik het wel knap vind dat mensen zoiets kunnen maken. Wat een klus moet dat zijn! En wie weet lijken deze mannen ook nog goed op de mensen die ze uitbeelden.

Windmolens, industriegebieden, logistieke dozen: het landschap verandert. Dat kan ook niet anders. Maar er is nu een ontwikkeling die ik niet kan waarderen: weilanden vol zonnepanelen. Deze foto in Trouw op 7 februari jl. is voor mij een schrikbeeld. Zonnepanelen: prima natuurlijk. Bevorderen waar het maar kan. Behalve op het land: daar hoort het vee thuis, de weidevogels, ons groene uitzicht ook als we de stad uit fietsen. Zonnepanelen: eerst op de daken graag!

Eigenlijk heb ik geen idee hoeveel motorkilometers ik achter de rug heb. Maar 450.000 km haal ik wel: de laatste twee motoren van Suzuki waren samen al goed voor 220.000 km. Daarvóór had ik nog een Honda, een BMW R60/6, een K75 en een GS. Plus de vele testmotoren en 'redactie-motoren' voor toeristische reportages. En hoewel ik het motorrijden nu zo'n beetje heb beëindigd, het motorhart blijft altijd kloppen. Voor het Algemeen Dagblad heb ik jarenlang motorfietsen getest. Een paar motoren zijn me uit die tijd bijgebleven. Daar hoort zeker deze Honda AfricaTwin bij. De AfricaTwin is een tijdje niet geproduceerd, maar werd toch weer geïntroduceerd - geheel geactualiseerd uiteraard. Als ik dan zo'n motor ergens onderweg tegenkom, dan moet ik er toch even naar kijken... Motorrijder: dat blijf je gewoon je hele leven.

De Sonnenkopf. Best een geschikte naam voor dit gebied in Vorarlberg. Skiën en snowboarden zijn aan mij niet besteed. Ik kan het niet, ik durf het niet en de keren dat ik het wel probeerde voelde ik me doodongelukkig op die maffe schoenen. Langlaufen vond ik al stukken leuker. Maar je kunt ook gewoon wandelen of sneeuwschoenwandelen (!) en van de sneeuw en de zon genieten. Dat is wat ik deze week doe - met weersomstandigheden die werkelijk niet beter kunnen. Ik ben in het gezelschap van enkele mensen die nog nooit  op wintersport zijn geweest en die vinden het uiteraard ook schitterend. Een mooiere kennismaking met deze vorm van kamperen - we staan met caravans op Alpencamping Nenzing - kun je niet bedenken.

Prachtige omstandigheden voor het sneeuwschoenlopen Op deze zonovergoten dag zijn we gaan sneeuwschoenwandelen in het Brandner Tal (Vorarlberg, Oostenrijk). Wat mij betreft de leukste winteractiviteit die er is. Gids Peter nam ons mee voor een lichte toer, met een afsluitend terrasbezoek. Dat zijn tripjes waarvoor je mij wakker kunt maken (bij wijze van spreken dan, want na zo'n dag val je als een blok in slaap). Natuurlijk, met wat 'brandstof' loop je beter De 'cheffin' van de Rufana Alp - prachtige hut - is getrouwd met de burgemeester van Bürserberg. Of andersom. Zo gaat dat hier. De familie Plaickner maakt een zeer tevreden indruk. En dat verbaast me niks. Sporen Gids Peter is ook van de 'reddingsbrigade', al heet dat hier natuurlijk niet zo. Fanatiek bergbeklimmer ook. En graag met mensen onderweg om ze het een en ander over de bergen bij te brengen. Hoe je de windrichting kan zien, de sporen van haas, ree en vos kan herkennen.

Heerlijk toch, zo'n plekje voor één of twee nachten? Decennia lang reizen wij al rond met een caravan. Caravelair, Kip, Chateau. Vaak vervangen deden wij niet: waarom iets wegdoen als het nog goed is? Vóór de caravan waren er nog de tentjes (brommer, motorfiets) en de vouwwagen. Noem het gerust een kampeercarrière. Wij gaan nu - neem ik aan - de laatste fase in: de kampeerauto. En we verheugen ons op de mogelijkheden die dit ons weer biedt. Ergens arriveren, parkeren, motor uit en klaar. Eventueel nog even de luifel uitdraaien, stoeltjes naar buiten en de kaart pakken om te zien waar de reis morgen naar toe gaat. Of overmorgen: eerst dat dorpje hier verkennen. "Helemaal fout, zo'n camper", bezweert een Oostenrijkse campinghouder mij. "Dan ben je helemaal niet meer mobiel." Ik begrijp wat hij bedoelt, maar hij heeft het mis. Want boodschappen deden we al onderweg en rond de plek waar we staan kunnen we lopen en fietsen. We moeten nog enkele maanden w...

Telefoonfoto Nexus 5X Ja, deze kampeerauto heeft wel het mooiste uitzicht van de hele camping, vermoed ik. Al hoor je over dit onderwerp niemand mopperen hier, trouwens. De weg naar deze camping toe is wel even 'spannend': als je je navigatie volgt wordt het met een caravan achter je link: smal en steil. Maar met de aanwijzingen van de camping - op de website - gaat het beter.

Wat 'n heerlijke aankomst in Nenzing. Het is 20 graden! Maar zodra de zon achter de bergen verdwijnt moet de kachel aan. Of een jas, als je buiten bent. De heenreis verliep probleemloos. Kwam op een camping voor een overnachting terecht in Illertissen. Bleek gesloten, maar een vriendelijke glimlach en de slagboom ging omhoog. Ik hoefde de volgende morgen niet eens te betalen. Ook een voordeel, als je er als een zwerver bij loopt. Hieronder het uitzicht vanuit mijn caravandeur. De andere kant op is het ook prachtig: dat komt later. Gisteren deed de kachel het niet: dan vriest het 's morgens binnen. Maar gelukkig is dat verholpen. Met dank aan de gepensioneerde DAF-monteur die naast mij staat. Telefoonfoto

Als dit bericht is te zien ben ik intussen - voor de laatste keer met de caravan, hierna wordt het een kampeerauto - op weg naar Vorarlberg, Oostenrijk. Alpencamping Nenzing is het doel - daar kom ik normaal gesproken morgen aan. Een week is best kort, maar dat kon dit keer niet anders. Ik ga daar vooral veel foto's maken, onder meer voor Autoweek|Campers. En een winterreportage voor CamperReisMagazine voor najaar 2019. De foto hier is een dia, dus per definitie wel een tijdje terug. Echtgenote, dochter en schoonzoon aan het sneeuwschoenlopen. Ook dat hoop ik de komende week weer te gaan doen! Klaar voor vertrek. In Bregenz wordt volgende week de opera Fidelio opgevoerd. Ik heb al een kaartje! Het is de enige opera die Beethoven schreef. Hoewel ik Beethoven-fan ben heb ik de opera nog nooit gezien en eerlijk gezegd ook nog nooit in z'n geheel gehoord. Maar dat gaat nu dus - in Oostenrijk nog wel - veranderen.

Het is maar een klein berichtje. Maar lees eens wat er staat. De Russische overheid bepaalt wat de Russen op internet wel en niet kunnen lezen. Dat is toch amper te bevatten? En in Turkije wordt het ook steeds gekker. Europa, dat is de oplossing. Wij moeten echt een serieus eensgezind Europa hebben om toekomstige ellende te voorkomen. Maar ja, vertel dat de Engelsen maar eens. De klimaatspijbelaars: ik sta achter ze. Maar als ze dat voor elkaar hebben wordt het tijd voor de Europa-spijbelaars. Voor Europa, tegen verdeeldheid.  

Van de persen rolde onlangs het jongste nummer van CamperVaria, het tijdschrift voor de geïnteresseerde camperbezitter - en zij die dat willen worden. Mijn foto op de voorpagina is van een schitterende Carthago model 2019, namelijk de Liner-for-two. Ik maakte deze bij het Duitse RSF in Ochtrup - bij Enschede - waar in een enorme showroom heel veel Carthago's bij elkaar staan. Veel Nederlanders kopen hier hun Carthago. Het basismodel van de door mij 'nader bekeken' camper kost € 143.770,-. Maar: dan heb je ook een paleis op wielen... De tweede camper die uitgebreid in dit nummer van CamperVaria aan bod komt is de Knaus L!ve TI 650 MEG Selection, die ik 'absurd compleet' noem. In hetzelfde nummer ook een interview met Leon Bruggink, eigenaar van twee prachtige zaken in Borculo en Almelo. Ik bezocht beide voor dit verhaal. Tenslotte schreef ik nog een artikel over de Lacros elektrische vouwfietsen, heel populair bij camperaars. Informatie CamperVaria versch...

Kom je niet meer op mijn Facebook-pagina? Krijg je geen berichten meer? Klopt, ik stop er (weer) mee. Speelt al een tijdje door mijn hoofd, maar nu toch maar eens de koe bij de horens gevat.  Facebook: het voegt eigenlijk niets toe aan mijn bestaan. Denk ik. Als ik er ooit weer anders tegenaan kijk hoor je dat van me. Of zie je het op je eigen Facebook. Als je daar nog op zit. Twitter, Instagram, Linkedin, Pinterest en natuurlijk vooral deze blog. Ik vind het genoeg.

De Gertrudiskerk | Bergen op Zoom | telefoonfoto (Nexus 5X) Roosendaal en Bergen op Zoom: dat is als 020 en 010. Gelukkig wel altijd gekscherend en ik vermoed nadrukkelijker in deze carnavalstijd. Als 'westerling' hebben wij altijd zeer tot ons genoegen in Roosendaal gewoond en nu dus, sinds 1 januari, in Bergen op Zoom. Vandaag eindelijk de tijd - en het weer - om eens even de stad in te fietsen. Tja, dat is wel even iets anders. Mooie stad, leuke winkelstraten in het centrum en ook leegstand, maar wel veel minder. En onze woning nu ligt ook nog een stuk dichterbij het centrum dan in Roosendaal het geval was.

Verkeerde of helemaal geen sneeuwkettingen: wintersporters slecht voorbereid - https://nos.nl/l/2271592 Onvoorstelbaar, dat er zoveel Nederlanders zo onvoorbereid en onveilig op pad gaan. De mogelijke slachtoffers, dat is het ergste. Maar 5000 euro boete in Oostenrijk als je bij een ongeval betrokken raakt en je rijdt op zomerbanden: dat is toch ook niet mis. Zaterdag vertrek ik naar Oostenrijk. Op winterbanden - de caravan niet - en met twee passende, al eerder gebruikte sneeuwkettingen. Dat snoertje? Dat is de Defa standverwarming, van Dometic. Verwarmt de motor voor en kan ook het interieur verwarmen en zo de ruiten sneeuw- en ijsvrij maken. Ideaal!

Nostalgie druipt van deze dia van mijn vader af. V.l.n.r. mijn moeder, haar zus en haar zwager en hun zoon. De twee mannetjes op de voorgrond zijn mijn oudere broer en ik - zoals altijd met een autootje aan het spelen. (Dat ik geen monteur ben geworden is voornamelijk veroorzaakt door een structureel onhandig en niet-technisch zijn. Alle voortekenen wezen daar overigens niet op.) Mijn vader maakte de foto. Vakantie in een vakantiehuisje. Met twee gezinnen, of waren wij of zij op bezoek? Ik vermoed het eerste: mijn vader was kampioen zuinig zijn. Daarom ook kregen we onderweg zelden iets te drinken, anders dan uit het flesje dat was meegenomen van huis. "Waarom zo veel op een terras betalen als het thuis nog niet de helft kost?" Ja, je bent gereformeerd of niet.

Zojuist verschenen: de nieuwe Vakantiekriebels, het tijdschrift voor de actieve caravanner. In dit nummer twee caravans door mij 'nader bekeken': de Fendt 445FH Activ - ja, de Caravan van het Jaar 2019! -  en een altijd aparte Sprite, dit keer de Mondial 450 SE. Van mijn hand verder een reportage over de Franse streek Languedoc-Roussillon en één van de fijnste campings in deze omgeving, namelijk camping La Nautique bij Narbonne. En dan is er nog een reportage over winterkamperen in Vorarlberg. Deze drie reportages heb ik uiteraard in 2018 gemaakt. Informatie Het magazine Vakantiekriebels verschijnt in maand 1, 4, 5 10 en 11.  Uitgever: B&B Provice Redactie: info@vakantiekriebelsenvrijetijd.nl www.vakantiekriebelsenvrijetijd.nl Jaarabonnement € 13,50 (€ 10,- bij autom. incasso in NL) Aanmelden en opzeggen: di en do van 8.30 - 11.30u. 0599-652346   

Wij kampeerders - tent, daktent, vouwwagen, caravan, kampeerauto en wie weet nog meer - gaan graag naar de Alpen. En dat betekent heel vaak: een lange rit door Duitsland. Tot nu toe is dat - los van de brandstof - gratis. Maar dat gaat volgend jaar veranderen. Ondanks de zaak die Oostenrijk (?) en Nederland bij het Europese Hof van Justitie hebben aangespannen. Straks betaal je in Duitsland voor het gebruik van de Autobahn een bedrag dat afhankelijk is van de mate waarin je auto aan milieuverontreiniging bijdraagt. Dat klinkt sympathiek, dat is het eigenlijk ook, maar de vliegende vakantieganger betaalt nog steeds geen cent  belasting op zijn ticket . En dat is heel erg onterecht. Er zijn mooie plannen voor snellere treinverbindingen. Die moeten er ook zeker komen. Maar met de caravan of kampeerauto heb je daar niet zo veel aan. 

Het is donderdag. Maar deze voelt anders dan alle andere. 'Natuurlijk vertoont Ab Zagt zich weer even in het daglicht. En zegt even nasaal als altijd 'Goedemorgen Margriet' op NPO4. De klassieke zender waar 's morgens meer op wordt gesproken dan op de nationale nieuwszender, zo lijkt het. De files zijn er ook weer. 500 km. Donderdag is de drukste dag van de week. Hier thuis is het ook donderdag. Dan gaat Zij naar haar werk, ik naar mijn werkkamer. Maar toch. Er hangt iets in de lucht. Spijbelen, noemt de één het. Verzuimen. Staken. Protesteren. Wat doet het ertoe hoe het heet?

Best opmerkelijk: Hymer, producent van campers en caravans onder een groot aantal verschillende merknamen, is sinds kort in Amerikaanse handen. Zouden ze daarom een op een Airstream lijkende caravan hebben geïntroduceerd, of is dat toeval?

Veel fotoliefhebbers hebben er moeite mee: mensen fotograferen. En dat heeft niets te maken met allerlei nieuwe privacy regels - hoewel dat ook best een rol speelt - maar alles met een natuurlijke terughoudendheid die veel mensen van nature hebben. Of: een gebrek aan durf. Maar eigenlijk is dat nergens voor nodig. Ik leg mijn werkwijze uit. De foto van de verklede twee heren is eigenlijk heel eenvoudig. Als je zo op een beurs  - de CMT in Stuttgart: caravans, campers en toerisme - rondloopt, dan doe je dat niet voor niets. Hoe meer publiciteit hoe liever zij het hebben. Met mijn kleine compactcamera - Panasonic Lumix LX100 - zie ik meer uit als een 'toerist' dan als een 'nieuwsjager'. Dus de camera goed instellen, met een glimlach vragen of je een foto mag maken en de heren springen in de houding.

Net als ik is mijn broer dia's en foto's aan het digitaliseren. Wat een geschiedenis wordt er dan zichtbaar. Neem dit hier: wij in onze hippietijd. Nee, ik heb nooit 'gebruikt', en zelfs alcohol was in die tijd geheel niet aan mij besteed. Maar verder... Voor alle zekerheid van links naar rechts: ik, mijn broer en mijn echtgenote. De echtgenote van mijn broer nam deze foto. In 1973 - ik was toen 20 jaar.