Beginners(foto)fout

Je moet het maar durven, zo'n foto inleveren bij een opdrachtgever.... 

[Verzonden vanaf mijn telefoon]

National Geographic: 'mijn' jachtluipaard op 1 oktober 2018

National Geographic geeft jaarlijks een scheurkalender uit, met dus evenveel foto's als het jaar dagen telt. Ik kreeg de vraag een foto van een jachtluipaard beschikbaar te stellen. Geen idee hoe 'ze' deze hebben gevonden overigens. Ik maakte de foto in Zuid-Afrika. Het dier bevindt zich niet in volledige vrijheid - zoals nog maar weinig dieren dat doen in Zuid-Afrika. Je vindt de foto op 1 oktober.
De kalender kost € 14,95 en is straks overal in boekwinkels te koop. En ook in de webshop van National Geographic: klik hier.

Beroemd punt... maar dan anders

De laatste keer dat ik hier reed was op de motorfiets. Ik had toen al zo'n rit achter de rug en het was er zó druk, dat ik ben doorgereden. Stom, achteraf. Maar nu krijg ik een herkansing. Niet met de motor, maar met een zeven meter lange kampeerauto, beschikbaar gesteld door Adria voor een reportage.

De meeste mensen gaan in elk geval 's middags naar links vanaf de parkeerplaats. Niets op tegen, dan schijnt de zon op de gevel. Maar vanaf de andere kant heb je een leuke (rondvaart)boot als voorgrond. En mij bevalt dat ook goed.

Nog een kir Sir

Toch nog een keer dat Sir-hotel. Wat te denken van zo'n bad? Het wordt de hoogste tijd een keer een kamer hier te boeken. Voor een weekendje Amsterdam...

Het juiste moment...

De kleine Panasonic Lumix LX100 heb ik haast altijd bij me als ik op reportagepad ben. Hij is licht en klein en: je loopt er niet zo als 'een fotograaf' bij. En dat heeft vele voordelen.

Hier was ik op de fiets een rondje campings aan het maken in Trentino. Dat klinkt stoerder dan het is: met de camper reed ik naar hier, ik huurde een eFiets en zo ging het.

Tussen de boomgaarden door peddelend was daar die spoorlijn. Ik hoopte op een stoomtrein, tegen beter weten in. Maar: elke trein is leuk. Alleen: waar plaatsen we de trein in beeld? Met de LX100 kan veel, maar na een opname - in RAW - kost het even tijd voordat ik de volgende opname kan maken. Een juiste keuze is dus van belang: er is eigenlijk maar één kans.

Dit werd het. Ik vind de trein op de goede plek rijden. Wat vind jij?

Een bijzondere plek...

Voor een opdrachtgever bezoek ik wel eens een hotel. Niet om te overnachten, maar om enkele producten te fotograferen die deze opdrachtgever aan dat hotel heeft geleverd.

Zo kwam ik recent ook in hotel Sir Adam terecht, in Amsterdam. Het tweede Sir hotel in ons land, een derde is op komst. Ik fotografeerde de producten, maar natuurlijk ook de kamer. Want: dit is een bijzondere plek. Muziek is het thema, de inrichting doet de rest. 

In elke kamer staat een platenspeler. Met vijf LP's. Bij de receptie staat een bak vol LP's: je mag ruilen als je voorkeur hebt voor andere muziek. Alleen dat al: bijzonder toch?

Selecteren in Lightroom: zó handig

Lightroom is een ideaal softwarepakket voor het nabewerken van foto's. Maar eigenlijk is het een compleet 'werkstroom-pakket'. Dat wil zeggen: vanaf het inlezen van je kaartje uit de camera tot en met het opslaan, archiveren en terugvinden van foto's, dat kan allemaal met dat ene softwarepakket.

Ook al is de foto bewerkt, de oriëntatie staand plaatste deze foto
automatisch in de slimme verzameling 'Staand'.

Eén van de fraaie opties vind ik de 'slimme verzameling'. Het slimme van de verzameling is dat deze zichzelf aanvult zodra een foto aan één of meer voorwaarden voldoet. Dat kan een trefwoord zijn, een beoordeling, een camera, een objectief en zelfs een diafragma of sluitertijd.

Wanneer dat handig is? Bijvoorbeeld om een fotoboek te maken. Alle foto's waarin de naam van je vakantiebestemming staat en die je twee sterren gaf komt automatisch in die verzameling. Ik gebruik het bij een lens die ik leen voor een test: alle foto's met die lens komen vanzelf in een verzameling. Om tijdschriften snel een omslagfoto te kunnen leveren plaats ik alle staande foto's in een aparte verzameling 'Staand'. Geen omkijken naar, vult zichzelf aan. Dat is dus 'slim', van die verzameling.

Een beetje HDR kan helpen...

Eigenlijk vind ik HDR-fotografie niet zo mooi. Tenminste, als je nadrukkelijk kunt zien dat het HDR is. Maar steeds vaker ontdek ik dat HDR ook heel functioneel gebruikt kan worden.

Neem dit bagageluik in een caravan. Gefotografeerd in een showroom, dus met beperkt dag- en kunstlicht. Zonder nabewerken komt dit zo uit de camera - in raw, dat wel altijd.

Dankzij een aantal - gekochte - presets voor Lightroom beschik ik nu over enkele niet te sterke HDR-instellingen, waarbij je niet ziet dat HDR is toegepast. Zo'n bagageluik ziet er dan ineens stukken beter uit, omdat je verder naar binnen kunt kijken.

De brug Stari Most in Mostar: vanuit minder gebruikelijk standpunt

Doorgaans van bovenaf gefotografeerd, maar ik koos hier voor een ander standpunt. Canon EOS 7D met EF50mm f/1.4, ISO400, 1/40s bij f/1.4. (Met statief had ik zeker hoger f/-getal genomen.)

Stari Most (Cyrillisch: Стари мост) (Oude Brug) is een brug over de rivier de Neretva, in Mostar, Bosnië en Herzegovina. De brug staat, als blikvanger van de binnenstad van Mostar, sinds 2005 op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO.
De stad Mostar werd gesticht in de 13e eeuw, en functioneerde dankzij de strategische ligging tussen de zee en het binnenland als handelscentrum van Herzegovina en omgeving. De enige brug over de rivier de Neretva was in Mostar. Dit was een houten brug, die regelmatig de geest gaf en opnieuw moest worden aangelegd.

ISO1600? Zeker, geen probleem

Met de huidige generatie camera's is het gebruik van hoge ISO-waarden steeds minder een probleem. Neem deze foto, in een ondergrondse, bevaarbare grot. De gids lacht, het bootje ligt stil.
De foto is gemaakt met een Canon 6D op ISO1600. Met natuurlijk de nabewerking is Lightroom. Geen centje pijn (lees ruis) toch? Op 100% op het Eizo beeldscherm zie ik het wel, maar eenmaal op de normale grootte en straks in drukwerk mankeert er technisch niets aan deze foto. En dat werkt prettig, onderweg met sterk wisselend licht.

Audimuseum, Ingolstadt. Auto's en motoren. Een permanente tentoonstelling in een prachtig gebouw, maar ook tijdelijke tentoonstellingen. Over de Wankelmotor toen ik er was (juni van dit jaar).

Alle vooertuigen staan aanraakbaar opgesteld, een enkele auto is 'opgesloten'. Dat maakt het fotograferen lastiger. Maar ondanks alle spiegelingen vind ik dit toch een acceptabele foto.

Heeft de fotograaf dat echt niet gezien...?

Het is best een kostbaar stukje drukwerk dat ik hier in mijn handen heb. Het is van Campwerk, dat vouwwagens en daktenten in het segment 'stoer' levert. Gave karren, ik zou er best wel eens mee op stap willen.
Maar als ik de omslagfoto zie is dat wel even schrikken. Zou die fotograaf dat nou echt niet hebben gezien? Als dat zo is vind ik het ronduit een klungel. Een dubbele klungel eigenlijk. Want ik vind dat een professionele fotograaf dit in zijn zoeker hoort te zien. En daarna, bij het selecteren en nabewerken, hoort hij (of zij) deze foto niet te selecteren.

Waar ik het over heb? Die palmboom uit dat hoofd natuurlijk... En dat nog wel helemaal centraal in beeld. Slecht hoor.

Overigens: dat nabewerken kan ook wel wat beter. Er staat daar volle zon, maar de donkere gedeelten zijn veel te donker. Kortom: knoeiwerk, als ik zo vrij mag zijn....

Mooi, mooi, mooi...

Fotografen kijken graag naar mooie dingen. Musici luisteren graag naar mooie muziek. Mannen zien graag een mooie vrouw. En in zijn algemeenheid vinden alle mensen mooie dingen mooi.
Angela Schijf, de reden waarom ik graag naar Flikken Maastricht kijk, is een mooie verschijning. Vivaldi schreef in zijn (barok)tijd prachtige muziek daar in Venetië - een schitterende stad. De combinatie Angela Schijf - Vivaldi klinkt dus op voorhand al erg opwindend. Ik ga een kaartje zoeken...

In de ban van ... zwart-wit

Door de tentoonstelling in het Fotomuseum Rotterdam van Salgado ben ik even helemaal in de ban van zwart-wit. Wat is dat toch mooi! Dus zet ik af en toe maar eens iets om. Met Nik in Lightroom. Heerlijk om te doen ook...
Deze foto maakte ik vrij hoog in Noorwegen. Prachtig licht, prachtig landschappen. En dan die zonnestralen, die komen in zwart-wit extra mooi tot hun recht.

Pix4Profs... maar toch een beginnersfout

Pix4Profs is een uitgeverij en fotobureau en het bedrijf levert veelal de foto's aan BNDeStem, een Brabantse krant. Op de website zie ik dat er ook een fotoclub is onder de vleugels van Pix4Profs, maar hoe dat in elkaar steekt wordt mij hier niet duidelijk.
Regelmatig zie ik slechte foto's van Pix4Profs. Geen idee wie hun fotografen zijn, ik ken ze ook niet, maar het beeldmateriaal is regelmatig van een belabberde kwaliteit.

Op vrijdag 18 augustus verschijnt deze foto in BNdeStem. Gerard van Offeren van Visumar, ook een fotobureau, is de maker: @foto_gerard op Twitter. Op de foto een wethouder uit de regio. Hartelijke man, ik heb hem ook al een aantal keren ontmoet en gefotografeerd. Als je hem vraagt 'Ach, ga even hier zitten', dan doet hij dat.

Gerard pakt zijn camera uit de tas om de schouder (zo stel ik me voor: ik was er niet bij), doet vooral de draagriem niet om de nek - staat stoer en professioneel, maar is oliekoekendom - en drukt op de ontspanknop. En nog een keer, nog een keer.
Later achter de computer kopieert Gerard de beelden naar zijn PC of laptop en kiest er één uit die hij naar BNdeStem stuurt. Deze foto dus. Inderdaad, met een wethouder met een glijbaan in of uit zijn nek. Een beginnersfout... een halve meter naar rechts, Gerard, en je hebt dit probleem opgelost.
Pix4Profs. Dat BNdeStem dit toch accepteert... Laten we maar hopen dat de beeldredacteur nog even op vakantie is.