Haarlem, St. Bavo, Bach en Jos

Het prachtige orgel in de St. Bavo

De avond van zaterdag 9 september was een gedenkwaardige. Sowieso was het een bijzondere dag in Haarlem - waar we met de bus vanaf Camperpark N205 in Vijfhuizen in een wip zijn. Topverbinding is dat! Ons doel op deze Monumentendag: een lunchconcert in de St. Bavo op het schitterende Müllerorgel (1738 in gebruik genomen).

Dankzij Monumentendag was er op veel plaatsen in de stad iets te doen. In de St. Bavo traden ook koren op, of ten minste één koor. 

Vijf jaar 'motorloos'

Prijswinnende reportage over Hadrian's Wall

Vandaag is het precies vijf jaar geleden dat ik mijn motorfiets verkocht - om te stoppen met motorrijden. De motor maakte in 2019 plaats voor de camper. Nee, ik mis het motorrijden niet. Zou trouwens geen tijd hebben om er op te rijden...

Zakendoen op Marktplaats

Na 92 jaar hield mijn lieve schoonmoeder het voor gezien. Meer dan een halve eeuw mocht ik haar meemaken. Over die 54 jaren is een dik boek te schrijven. (Misschien doe ik dat ook nog wel eens.)

Rotterdam? Dat is te ver.

Deze maand moeten we - haar zoon, haar dochter, haar schoondochter en ik - haar huurappartement in Rotterdam weer leeg opleveren. Een hele klus: het is weliswaar geen groot appartement, maar in 92 jaar is er toch het een en ander bewaard. Er zijn spulletjes bij die we zelf willen houden (kunnen onze kinderen dat straks opruimen...), maar veel kan weg. Marktplaats dus. En de Kringloopwinkel in Rotterdam ('Keigoed'). Hun opbrengst van de verkochte spullen komt ten goede aan de Voedselbank.

Arijana en Ruben: getrouwd!

Een vriendin van Arijana ontwierp de kaart.

Een solo-vakantietrip met de trein mondt jaren later uit in het huwelijk op 18 augustus 2023 van Arijana Radić en onze zoon Ruben Laros. Het stel besluit er een groot feest van te maken. Nou, dat werd het, kunnen wij twee dagen na de festiviteiten wel vaststellen. Een groot feest, maar wel met een geheel eigen en originele visie op wat 'een groot feest' is. 

De aankondiging van het huwelijk was al een gedenkwaardige aanloop naar het al even gedenkwaardige huwelijksfeest. Een groep familieleden en vrienden dachten Arijana ('Ari' voor familie en vrienden, weten wij sinds gisteren) te verrassen met een etentje bij een Italiaan, maar in plaats daarvan verraste Ruben eerst Arijana die dag met een huwelijksaanzoek en vervolgens ons en de andere aanwezigen met hun huwelijksaankondiging.

Wouw!

Bij spoorwegovergang Wouw

Huis   Ja, nog twee, misschien drie maanden en dan zijn we inwoners van Wouw, een dorp bij en behorend tot de gemeente Roosendaal. We zijn al even aan het oefenen, in het huis van dochterlief en haar gezin - zij zijn op vakantie. Als zij terugkomen duiken wij nog even de camper in afwachting van de oplevering van ons - bescheiden - appartement. Dat helemaal van deze tijd is: geen gas, warmtepomp, zonnepanelen en uitstekend geïsoleerd.

Rondje   Vanmiddag heb ik de fiets gepakt voor een rustig tochtje. Wat is het hier toch leuk in deze omgeving! Begrijp best dat de campings en camperplaatsen hier in trek zijn bij wandelaars en fietsers. 

Otto Dicke 'terug in Dordrecht'

Delfshaven   Otto Dicke (Dordrecht, 3 mei 1918 - 7 december 1984) was een Nederlands beeldend kunstenaar, tekenaar en illustrator, cartoonist, striptekenaar, illustrator van kinder- en andere boeken en ontwerper van mozaïeken voor scholen en kerken. Otto Dicke was een bekende kunstenaar met een hechte band met Dordrecht en omgeving. Bijna 50 jaar had hij een atelier in het gebouw van Teekengenootschap Pictura. Hij tekende ook ons oudste kind. Uit de erfenis van mijn schoonmoeder komen twee werken: zicht op Delfshaven (links) en rij wilgen in Dubbeldam (onder). 

Museum   Omdat niemand van de nabestaanden plek heeft voor deze werken besloten we het museum Het Hof van Nederland in Dordrecht te vragen of daar interesse zou bestaan. Zij hebben al een behoorlijke Dicke-archief. En inderdaad: vandaag bracht ik de werken terug naar Dordrecht, waar ze zullen worden opgenomen in het archief - en later via de beeldbank zichtbaar worden.

Telefoonfoto's steeds beter

Pixel 7   Het is geen nieuws als ik vertel dat de kwaliteit van telefoonfoto's steeds beter wordt. Deze foto is gemaakt met een telefoon. En daarna lichtjes nabewerkt met - een voorinstelling van - Lightroom. Daar heb je misschien wel geen camera meer voor nodig... 

Raw   Maar met je camera schiet je toch in raw? Zeker, maar ook dat kan de Pixel 7.

Scherptediepte   Ja, maar met een fotocamera kun je veel meer. Bijvoorbeeld een onscherpe achtergrond creëren door niet te diafragmeren. Nou, dat kan de fotoapp op de Pixel 7 dus ook, als je even weet welke instelling daarbij hoort. 

Oorlogsherinneringen...

Oorlog verloren   Bij het leegruimen van het appartement van mijn onlangs overleden schoonmoeder komen we regelmatig onverwachte zaken tegen. Waaronder deze krant uit, waarin de overgave van Duitsland wordt gemeld. Behalve het nieuws is ook het taalgebruik opmerkelijk: er zijn heel wat spellingswijzigingen geweest, zo te zien.

Bonnen   In een lade kwamen we nog meer opmerkelijke zaken tegen, zoals een boekje met bonnen. In de oorlog was immers alles 'op de bon'. Wordt vervolgd dus. 

Twitter: ik zet er definitief een kruis door

Elon   Die Musk is volgens mij, en vele anderen, he-le-maal gestoord. Heeft-ie een 'merk' in handen dat zelfs een werkwoord is geworden, gooit hij dat zomaar overboord. Twitteren, tweet, het zit in ons dagelijkse vocabulaire. Twitter is nu X geworden. Trouwens: hoe gek Musk is blijkt wel uit de naam van zijn laatst geboren zoon (2020): het arme (..) schaap heet X AE A-XII (roepnaam X).

Rechts   Recent meldde ik mij nog eens aan voor Twitter. Maar niet voor lang: wat een fascistische drek is het die je daar nu vooral leest. Complottheorieën, wetenschapsontkenning ('het is vandaag 21 graden, hoezo klimaatopwarming'), je gelooft je ogen niet. Kortom: ik heb definitief een kruis door het vogeltje gezet.

Vrijheid - overal

TV   De vrouwen zijn aan het voetballen. Veel krijg ik daar niet van mee. Want in de camper hebben we geen televisie (gelukkig) en bovenal vinden de wedstrijden op 'vreemde' tijdstippen plaats. Maar dit bericht viel mij wel op. Want wat is er nou 'ongepast' aan deze vraag? Vrijheid om te zijn wie je bent (of wilt zijn) moet overal zijn. 

Liegen   Een bekende van mij vertelde onlangs dat zijn dochter met haar vrouw en kind met de camper rondtrekt. In diverse landen moeten ze jokken als mensen vragen: 'Waar zijn jullie mannen'? Ik vind dat ronduit triest...

Leeftijd en leed

Mijn schoonmoeder - met strik. Een bijzonder
'joods' beeld is dit in mijn beleving.

Dood   Of je het nu wilt of niet: met het ouder worden is er om je heen meer leed. Deze weken is dat maar al te duidelijk. Een vriend in het noorden van het land ondergaat deze dagen een chemokuur - met een slagingspercentage van 20. Een goede kennis met wie ik fotografie en klassieke muziek als interessegebieden deel wordt morgen gecremeerd. Bovenal overheerst het overlijden van mijn schoonmoeder (92) deze periode.

Open   Gisteren zijn we met twee kinderen en 'schoonkinderen' begonnen met het leegmaken van het appartement van mijn schoonmoeder. Dat is niet groot, maar toch is er veel dat opgeruimd moet worden. Het is heel bijzonder: natuurlijk dat zij er niet is, maar ook dat we ongegeneerd alle laden open trekken en alle papieren (moeten) bekijken. Niet dat ze geheimen had, maar 'normaal' doe je dat domweg niet.

Lof voor Rutte?

Lof   Ja, het is ontegenzeglijk het einde van een tijdperk. Voor- en tegenstanders buitelen over elkaar heen om Mark Rutte lof toe te zwaaien nu hij heeft aangekondigd te stoppen als politicus. Ik sluit me hier niet bij aan. Althans niet zonder enkele nuanceringen.

Problemen   De afgelopen twaalf jaren hebben zich tal van problemen ontwikkeld. En zijn er heel wat ontwikkelingen geweest waar we flink last van hebben. Allemaal onder de verantwoordelijkheid van Mark. Ik ga die problemen hier niet noemen: we kennen ze allemaal. Maar nog belangrijker: er is niets dat er op wijst dat die problemen aangepakt gaan worden. Als je naar Sigrid Kaag, Rob Jetten, Jesse Klaver en Attje Kuiken  luistert hoor je hoe die problemen wel aangepakt zouden kunnen (moeten) worden.

https://twitter.com/i/status/1678404355404312577

Nee, op haar ga ik zeker niet stemmen. Maar het is een mooie opsomming van de gevolgen van kabinetten Rutte.

Leuk, apart, bijzonder, extreem

File op de Mount Everest

Normaal   Gewoon: dat kan vandaag de dag helemaal niet meer. Het moet bijzonder zijn. Soms helpt de taal daarbij: een wandeling wordt een hike, een ritje met de auto een roadtrip. Maar op den duur volstaat dat ook niet meer. Het moet 'bijzonderder' zijn. Naar Noorwegen wordt automatisch de Noordkaap. Een sherpa vestigde onlangs een record door 28 keer de Mount Everest te beklimmen. Je kunt voor 450 euro een nacht hangend aan een bergwand doorbrengen - op 110 m hoogte. Moet je wel eerst abseilen.

Groot   Gewoon met de camper op pad gaan? Nee joh, kan echt niet meer. Een bus minstens, met een uitschuifkeuken in de buik van de bus. Maar hoe moet dat dan met de boodschappen? Nou, nemen we toch ons autootje mee uit Dubai. 

Kunst- en atelierroute Wouw: 3 en 4 juni

Loes Walraven met de grafsteen in wording
voor haar onlangs overleden echtgenoot.

Kunst   In 2018 is gestart met de eerste atelierroute met ateliers en locaties in Wouw. In 2019 is de atelierroute uitgebreid naar de vier kerkdorpen. In Wouw en omgeving zijn veel kunstateliers die een bezoek waard zijn. Bovendien is de omgeving van Wouw een karakteristiek West-Brabants landschap waar het prachtig fietsen is aan de hand van fietsknooppunten.

Wouwdfluit   Eén van de te bezoeken locaties op 3 en 4 juni is In den Wouwdfluit, in Wouw dus. Daar ontmoet je maar liefst vier kunstenaars, waaronder dus Loes Walraven. Een veelzijdig kunstenaar die schildert en beeldhouwt. Ook het pand zelf rechtvaardigt trouwens al een bezoek.

In de herkansing: Arboretum Trompenburg

© Ch.L. Laros-Scheffers

Naast Excelsior   Het geplande bezoek met mijn schoonmoeder (92) aan het Arboretum Trompenburg in Rotterdam liep iets anders dan verwacht. We troffen haar verward aan en via huisartsenpost en dokter aan huis eindigde de dag voor haar in het ziekenhuis. De onderzoeken leverden gelukkig niets op en intussen is alles weer goed. Vandaag dus opnieuw naar de ruim 200 jaar geleden gestarte verzameling planten, struiken en bomen. Een oase van kleur in het voorjaar!

Afwisselend   Het arboretum bevat diverse soorten tuinen. De bloeiende goudenregen is wel heel erg mooi. Het park heeft rolstoelen beschikbaar en we hebben er ook een heerlijke lunch genoten.

De vrouw van Tchaikovsky: bijzonder matige film

Samenvatting   Nu, naar een Russische film? Ja, want deze heeft totaal niets met politiek te maken. Het verhaal kort: Antonina Miliukova is een mooie en intelligente 19e-eeuwse Russische aristocrate. Ze kan alles krijgen wat ze begeert, maar wil alleen maar trouwen met Pjotr Tchaikovsky op wie ze heimelijk verliefd wordt als ze voor het eerst zijn muziek hoort. Hij stemt in met een huwelijk om een einde te maken aan de geruchten die over hem de ronde doen (hij is homo) en die zijn reputatie bedreigen. Hij voelt echter niets voor Antonina en geeft haar al snel de schuld van zijn tegenslagen en inzinkingen. Verteerd door haar gevoelens voor hem en door zijn vernederingen, wordt ze langzaam tot waanzin gedreven.

Twee uur   Klassieke muziek en film gaan heel goed samen: voorbeelden genoeg. Dus vol verwachting ging ik ook naar deze film (Chassé, Breda): twee uur lang mooie beelden en mooie muziek, had ik op gehoopt. Maar daar dacht de maker van de film kennelijk anders over. De film zou net zo goed opgenomen kunnen zijn in Hellevoetsluis als in Stadskanaal: van de omgeving krijgen we in de film helemaal niets te zien - alles is donker en/of mistig. De conversaties doen gekunsteld aan: dit moet wel erg ver van de werkelijkheid af staan. Bovenal: praktisch geen noot te horen van wat de Rus heeft gecomponeerd.

Deelnemers NKC-fotoworkshop positief

Kijken   Voor NKC-leden (kampeerauto's) organiseerden we onlangs - met vier mensen - een evenement met de weinig flatteuze, en niet door mij bedachte titel 'Kiekjes vanuit de camper'. ('Kieken uit de camper' had ik liever gezien.) Locatie: de prachtige camperplaats Blij Venneke in Duizel, bij Eersel (Noord-Brabant).

Enquête   Na afloop van deze vier dagen krijgen de deelnemers - er waren 17 campers - de vraag wat ze van het evenement vonden. Zij kunnen hun bevindingen anoniem inleveren. Wij kregen uiteindelijk een dikke 9 voor inhoud en organisatie: een beoordeling waar we natuurlijk erg blij mee zijn. Een paar op- en aanmerkingen van de deelnemers hieronder.

Kerkje: 11 eeuw!

Duizend jaar   Wat een bijzondere plek was dit: een kleine camping in Frankrijk, een Nederlands stel dat deze beheert en als buur een kerkje dat hier al bijna duizend jaar staat.

Compositie   Maar ja, hoe leg je zo'n kerkje vast? Ik besloot een stukje begraafplaats mee te nemen. Met een opvallend licht gekleurd graf op de voorgrond. Voor het pad links vond ik niet zo'n goede 'oplossing'. In zwart-wit, natuurlijk. In de 11e eeuw kenden ze immers nog geen kleurenfotografie...

Mobiel leven: best aantrekkelijk

Klein   Vanaf 20 januari - dat zijn elf weken en 77 dagen - verblijven wij nu in onze buscamper, een Adria Twin van 640 cm lang. We reden intussen - naast onze eigen land natuurlijk - door België, Frankrijk, Spanje en Portugal. We bezochten steden, maar ook kennissen in Frankrijk en Portugal.
Het verblijf op die paar vierkante meters is tot nu toe uitstekend bevallen. Wat vooral opvalt is hoe weinig je maar nodig hebt om toch aangenaam en comfortabel te leven. In de supermarkten die we bezoeken is een mandje eigenlijk altijd voldoende om de boodschappen mee te nemen. Af en toe zoeken we een camping met een wasmachine en een droger. Verder staan we op allerlei soorten camperplaatsen en campers. Meestal betaald, een enkele keer gratis.

Potterhoeck   We kozen voor dit tijdelijke mobiele bestaan in afwachting van de oplevering van ons nieuwe appartement. Dat zou misschien eind juli klaar zijn, nee, augustus, nee september, het wordt oktober. Tot 15 oktober zijn dat nog 191 dagen, 27 weken ofwel iets meer dan een half jaar. Waarin we een week in Duizel zijn voor het verzorgen van een fotoworkshop, een paar weken in Kroatië en Italië voor werk en drie weken in het huis van dochter R. in Wouw. En dat alles in wat vast een mooie zomer wordt. Geen vuiltje aan de lucht dus.

Eddy van Wessel: zó lang zoveel kwaliteit...

Prijs   De beelden van Eddy van Wessel: wie kent ze niet? Hij kreeg de Zilveren Camera (opnieuw) voor zijn serie 'Ruïnes voor de vrijheid'. Een serie die hij maakte tijdens verschillende reizen naar Oekraïne waar hij de oorlog documenteerde (en nog documenteert).

Leed   Dagelijks luister ik naar de podcast Boekestijn en De Wijk over deze vreselijke, nutteloze en bloedige oorlog, met vaak honderden slachtoffers per dag. (Dat ik hiernaar luister zegt veel over mijn 'interesse': Boekestijn aanhoren is vreselijk, met dat 'hè' achter werkelijk elke zin. Rob de Wijk zijn informatie maakt alles goed.)

Troost   De foto hiernaast. Wat een moment. Zó veelzeggend. Kunnen we deze niet naar de nietsontziende, wrede, machtswellustige Poetin sturen? Wie weet gaat er een helende werking vanuit. Een foto waar ik heel lang naar kan kijken. Het hele drama zo in één beeld gevangen. Maar er ís een weg omhoog, is achter hun rug te zien.

Zwart-wit: kleuren leiden af

Foto's aan het strand, hebben die kleur nodig? We zijn in Vila Nova de Gaia, bij Porto. Fijne plek voor een wandeling langs het strand van de Atlantische oceaan. Daar ligt ergens wat afval - wat moet het anders zijn? Een stukje verderop: gladde rotsen. Ik maak foto's met de Fuji X-T4 en daarop een lichtsterke 23 mm. In de zoeker geniet ik er al van...

 

 

Oude troep

Kwastje   Als je van oude troep houdt dan zit je in de zuidelijke landen goed. Opruimen, schilderen, netjes houden, ik vermoed dat daar geen woorden voor zijn in het Frans, Spaans, Portugees. Nou hebben ze over het algemeen wat meer ruimte dan wij, dat scheelt wellicht. En de hele zomer is het te heet om je erg in te spannen, dat ook. En de armoede speelt ongetwijfeld ook een rol.

Jaren   Zo'n straatje, met een huis dat half ingestort is. Aan het groen tussen het puin is te zien dat het er zo al jaren bij staat. Zonde toch?

Lees verder: nog enkele voorbeelden.

En nog meer Digestives: Portugal!

Voetbal   Het valt niet uit te sluiten dat het voetbaltalent Ronaldo hier in Portugal groot is geworden met Digestives. Wat een keuze is hier: voor Digestives-liefhebbers, waartoe ik mezelf reken, is Portugal een paradijs. 

No photo   In de supermarkt mocht ik geen foto maken. Prima, dan doe ik het stiekem. Want ik kan werkelijk niets bedenken waarom ik deze foto's niet zou mogen maken. Nou ja, het aantal Digestive-soorten: dat zou een staatsgeheim kunnen zijn. De hele verzameling zien kan hier.

Nieuwe Digestives

Origineel?   In mijn nietsontziende jacht op Digestives zijn weer stappen gezet. Zo liep ik in Frankrijk tegen dit aan. Maar ja, het wordt Digestives ontbreekt. Verder heeft het er alle schijn van dat het Digestives zijn.

Camping   Dit is het betere werk. In Spanje, in het winkeltje van de camping nota bene. Geen enkel misverstand mogelijk. Euro 2, deze rol (bij AH EUR 0,89). 

Alle Digestives zien? Dat kan hier.

Eind jaren zeventig...

Nostalgie   Verhuizen is vreselijk. Maar er zijn lichtpuntjes. Je komt bijvoorbeeld oude foto's tegen. Zoals deze. Dit zal ergens aan het einde van de jaren zeventig zijn geweest, misschien wel 45 jaar geleden.

Lagere school   Nog veel langer geleden is uiteraard mijn basisschool, die stond (en staat) in Delft. Bewaar ik niet heel veel herinneringen aan. Rechts de kleuterschool - daar was ik nooit: mijn moeder vond dat ze dat zelf wel kon - en links de basisschool. Dit is overigens de deksel van een puzzel. Ik heb 'em nu maar een keer weggedaan.