Lezing Heijmans matig interessant

© Michiel Heijmans Enkele beelden 
uit zijn presentatie in Roosendaal

"Wie fotografeert er langer dan 3,5 jaar? Ik niet, dus dan hadden jullie hier eigenlijk moeten staan." Dat was de allesbehalve uitnodigende opening van de lezing over straatfotografie die Michiel Heijmans op 22 mei jl. hield in het Fotocafé West-Brabant (Cultuurhuis Bovendonk, Roosendaal). "Ik had eigenlijk in de pauze wel weg willen gaan", zei een fotomaat waarmee ik de avond bezocht.

Los van de opmerking hierboven begon het best veelbelovend, met een introductie in de geschiedenis van de straatfotografie. Enkele bekende namen kwamen voorbij (Henri Cartier-Bresson, Ed van der Elsken), gevolgd door een groot aantal buitenlandse namen. Jammer dat van de Nederlandse topfotografen op het terrein van de straatfotografie maar zo weinig namen werden genoemd. Cas Oorthuys, Hans Aarsman, Willem Werntsen, Dolf Toussaint, om er maar enkele te noemen.

Geslaagd voetbaltoernooi

Zaterdag 17 en zondag 18 mei vond op de terreinen van RKVV Roosendaal voor het eerst een internationaal voetbaltoernooi plaats, voor jongens onder 14 jaar. Ik ben beide dagen even gaan kijken - voor de krant, maar ook omdat het erg leuk is te zien hoe talentvol veel van die kinderen zijn. Er waren ploegen uit Duitsland, Denemarken, Frankrijk, Engeland en natuurlijk Nederland. Waaronder Ajax, dat dit weekend landelijk net geen kampioen werd.  

Advertorial: dat luistert nauw

Een gewoon artikel in een krant: dat is een journalistieke vaardigheid die je kunt leren. Goed, de een is er handiger in dan de ander, of sneller. Een advertorial - betaalde ruimte voor een op het eerste gezicht journalistieke tekst - luistert wat nauwer. Want de opdrachtgever wil het voor publicatie eerst zien - wie betaalt bepaalt - en je moet als schrijver de juiste toon vinden om een bedrijf (of product) neer te zetten.

Voor dit bedrijf maakte ik onlangs deze pagina (tekst en foto). In mijn tekst is geen woord gewijzigd. Dit was kennelijk te toon die zij zochten.  

Autoweek Campers nr. 2 verschenen

Van het vijf keer per jaar verschijnt Autoweek Campers, voor het overgrote deel een vertaling van een Duits tijdschrift. De nieuwspagina's voorin elke uitgave plus één of twee 'portretten' van camperaars zijn van mijn hand. Hier enkele voorbeelden uit de meest recente editie, nr. 2 van 2025.

CamperReisMagazine... mijn verhaal in zwart-wit

Het lukt niet zo vaak om een redactie 'zo gek' te krijgen een verhaal in zwart-wit te publiceren. Moto73 deed het twee keer. En nu CamperReisMagazine, met het verhaal over Füssen en de historische vioolbouw daar. Maar liefst zes pagina's, met vijftien foto's in zwart-wit.

We bezochten een museum, zagen opgravingen en gingen op visite bij een vioolbouwer, die zelf het liefst jazz op een contrabas speelt. Verder zagen we een musical en woonden we een concert bij. 

Viva magazine verschenen

Het jaarlijkse Viva magazine is weer verschenen, dit keer in een oplage van 180.000 exemplaren. Het magazine staat vol met aantrekkelijke aanbiedingen voor kampeerders: van mover tot schotel, van campingstoel tot kacheltje. Een en ander wordt omlijst met toeristische informatie van één vakantieland: Duitsland dit keer. Ik verzorgde die toeristische informatie (tekst en fotografie) en leverde veel tekstjes bij de producten.

Viva kamperen is een samenwerkingsverband van een aantal grote caravaan- en camperbedrijven, verspreid over het hele land. Siewert Gorter, van Caravanlife Gorter in Heinkenszand, is voorzitter van het samenwerkingsverband. 

Filmsimulaties op locatie

Geen wonder dat natuurfotografen 'vroeger' graag voor 
de Fuji Velvia 50 diafilm kozen.

Op Tweede Paasdag had ik een uurtje over: prima om even naar de oorlogsgraven in Bergen op Zoom te rijden en eens wat filmsimulaties te proberen. Het hele resultaat zie je hier.

Camera: Fuji X-T4. Objectieven 14mm en 55-200 mm.

Hoe ijdel kan een mens zijn?

Elke maand weer die verbazing bij mij als ik de Kampioen open sla: de niet te stillen ijdeltuiterij van de ANWB-baas. Er komt iemand van de visagie langs en iemand voor de styling. En een fotograaf natuurlijk. Voor een onbenullig kiekje als dit, waarbij er geeneens een lichtje in de ogen is te zien. 

Ik durf geeneens een schatting te maken wat dit prulwerk de leden van de ANWB kost...

En dan zal ik maar niet ingaan op de tekst. Een tekstschrijver inhuren, dat kan er best nog bij. De leden dokken toch wel.

Prettige paasdagen!

Studiowerk: niets voor mij

Ontzettend veel foto's voor onvoorstelbaar veel tijdschriften worden in fotostudio's gemaakt. Maar ik ben liever buiten. Dat gedoe met lampen, achtergronden, snoeren, triggers: daar heb ik geen aardigheid in (en geen afnemers voor).

Op een fotobeurs in 's-Hertogenbosch onlangs woonde ik een 'openbare workshop' studiofotografie bij, met Sony apparatuur. Na de demonstratie werden kijkers uitgenodigd ook zelf een en ander te schieten. De beelden verschenen direct op een groot scherm.

Ik raakte aan de praat met iemand van de organisatie. "Nee, ik houd me meer met landschappen en reizen bezig. Heb trouwens alleen een kleine Fuji X-T30 met 14mm bij me. En schiet graag in zwart-wit." 

Natuurfoto's van Fotovrienden in Zundert

De 'Foto van het Jaar' bij de entree van de tentoonstelling

In het weekend 5/6 april waren er in Zundert enkele tientallen over het algemeen fraaie natuurfoto's te zien. Vooral natuurfoto's, want er was ook wel wat ander werk. Zeker ook in de doorlopende digitale show die op een groot tv-scherm werd vertoond met 'ander werk'  van de leden van de Fotovrienden.

WEST<--R: nieuwe naam voor De Stok Roosendaal

Ondernemer Nicky Broos (l) en wethouder Robin Heij. 

Voor een regionale weekkrant was ik aanwezig bij de onthulling van beeldmerk, logo en concept van WEST<--R, zoals het voormalige De Stok nu gaat heten. Het gebied ligt ten westen van Roosendaal en is bekend van onder (veel) meer de golfbaan, Playdome, Skydive, zwembad De Stok en Outlet Rosada, 

Kamp Vught: een impressie in zwart-wit

Ontsnappen was praktisch onmogelijk

Kamp Vught (officieel: Konzentrationslager Herzogenbusch) was een van de drie Duitse concentratiekampen in Nederland tijdens de Tweede Wereldoorlog. De andere twee zijn de doorgangskampen Amersfoort en Westerbork. Kamp Vught bevond zich in de Noord-Brabantse plaats Vught nabij de recreatieplas de IJzeren Man. Het heeft ruim anderhalf jaar als concentratiekamp gefunctioneerd.

Meer beelden hieronder en hier.

'Je mag zomaar niet fotograferen!'

Deze foto maakte ik. De mannen zijn nauwelijks zichtbaar.
Hier heb ik echt geen toestemming voor nodig.

Op voorhand ben ik al moe als ik weer eens zoiets toegeworpen krijg. Nou, dat mag wel. Zelfs ChatGPT weet dat. Lees maar:

In Nederland heb je in principe het recht om foto's te maken op openbare plekken, inclusief mensen, zolang je je aan bepaalde regels houdt. Hier zijn enkele belangrijke punten om te overwegen:
Privacy: Mensen hebben recht op privacy. Hoewel je op straat foto's mag maken, is het verstandig om rekening te houden met de privacy van anderen. Het is meestal acceptabel om foto's te maken van mensen die zich in een publieke ruimte bevinden, maar als je iemand in een kwetsbare situatie vastlegt, kan dat als ongepast worden gezien.