Breda: levenslijnen (hele maand november)

Ook buiten is een tentoonstelling ingericht. 
Met hier en daar aangrijpende teksten.

In Breda is vanuit BredaPhoto een foto-evenement 'zichtbaar' in de vorm van foto-exposities op verschillende plekken. Binnen, maar ook buiten. Het onderwerp: queer mensen. Queer is een overkoepelend begrip voor onder andere homoseksuele, biseksuele, panseksuele, transgender, intersekse en non-binaire mensen. De term wordt meestal gebruikt om uit te leggen dat iemand zich niet thuisvoelt binnen de hetero- en cisgendernormen en zogeheten 'hokjes' in twijfel trekt.

De Schalm: van kerk naar buurthuis

Op 22 en 23 november wordt in de voormalige Gertrudiskerk in Heerle de jaarlijkse Kunstfair gehouden. De Gertrudiskerk is één van de vele kerken die een nieuwe functie heeft gekregen.

Heerle behoorde aanvankelijk tot de parochie Bergen op Zoom, maar in 1307 kreeg men toestemming van het Prinsbisdom Luik om een doopkapel (quarta capella) te installeren en uiteindelijk een zelfstandige parochie te worden. Het patronaatsrecht was tot 1648 in handen van het kapittel van de Sint-Gertrudiskerk in Bergen op Zoom. De parochie ondervond nogal wat moeilijkheden in de tijd voorafgaand aan de reformatie. In 1648 kwam de kerk aan de protestanten om pas in 1800 weer aan de katholieken te worden teruggegeven. In de tussentijd had men soms de beschikking over een eigen schuurkerk, maar meestal behartigde de parochie in Wouw de belangen van de gelovigen. Heerle had de status van statie. Pas in 1833 werd Heerle weer een zelfstandige parochie.

In deze parochie werd een devotie tot de Heilige Gertrudis in stand gehouden: op 17 maart kon men speciaal gewijd zand halen, dat men thuis op de boerderij uitstrooide en dat gezien werd als een probaat middel tegen ratten en muizen.

Marga is er weer!

Elk nummer van de Kampioen kijk ik er naar uit: de foto op pagina 3 met Marga, CEO ANWB (directeur kan echt niet meer). Het is doorgaans gelijk ook de enige pagina die ik bekijk, maar dit terzijde.

Wat stoer deze keer: met de armen over elkaar naast een moeizaam glimlachende Wegenwacht, die ongetwijfeld niet onder handen is genomen door een visagist en waar ook geen styling aan te pas is gekomen. Dat is allemaal voorbehouden aan de CEO.

In dit stukje meldt ze dat de ANWB druk doende is met het betaalbaar houden van automobiliteit. Wellicht de volgende een keer een foto zonder visagist en stylist: dan kunnen om te beginnen de lidmaatschapskosten van de ANWB omlaag.

Stervende kraanvogel is naar gezicht

Geen idee of het dier pijn heeft - dat lijkt niet zo in elk geval. Maar je ziet 'em langzaam inzakken. Eerst begeven de poten het, tenslotte ook de nek. Een hoopje veren, getroffen door de vogelgriep. 

Een uur later zat ik in een schuilhut, te wachten op landende kraanvogels. En die kwamen. Maar zij niet alleen... Wat loopt daar in het gras voor de kraanvogels?

Vogelgriep treft ook kraanvogels

Vandaag zag ik tot mijn grote spijt weer enkele dode kraanvogels. Op de website, waar de aantallen van diverse bekende rustplaatsen wordt bijgehouden, las ik dat de vogelgriep ook onder kraanvogels slachtoffers maakt. Wat een naar gezicht, zo'n inzakkende kraanvogel!

Op de eerste dag zagen en hoorden we tegen de avond overal kraanvogels. Maar toen ging het stormen en regenen en was het grotendeels voorbij. Maar op mijn laatste dag schijnt de zon weer!

Er staat nog maar heel weinig water in het Lac du Der - straks in het voorjaar staat het weer vol. Het levert, in combinatie met de wolkenluchten, mooie landschappen op.

Vakwerk vraagt om zwart-wit

Een weekje Lac du Der (Frankrijk) is geweldig als je van kraanvogels houdt. In het voor- en najaar rusten ze hier even uit, op weg naar het noorden of juist het zuiden. Maar: er is hier meer. Vakwerkkerkjes bijvoorbeeld. We trekken er op een zondag op uit om er enkele te bezoeken. Ze zijn prachtig en: ze zijn alle gewoon geopend!

Ook binnen zijn de eeuwenoude vakwerkkerkjes vaak schitterend. Dat onderhoud niet het sterkste punt van de Fransen is wordt ook hier wel duidelijk. Authentiek, noemen we dat graag.

Vakwerk leent zich uitstekend voor zwart-witfotografie. De balken worden er fraai door geaccentueerd.

Burgemeestersontbijt met schoolkinderen

Burgemeester Mark Buijs van Roosendaal heet
de schoolkinderen van harte welkom

Het Burgemeestersontbijt is een vast onderdeel van het Nationaal Schoolontbijt. Daarbij staan het welzijn en de gezondheid van kinderen bovenaan het verlanglijstje. Te veel kinderen namelijk ontbijten niet, niet altijd of niet gezond. En dat heeft ook invloed op de leerprestaties. Aandacht hiervoor is dus belangrijk! De Burgemeestersontbijten worden in november gevolgd door het Nationaal Schoolontbijt, dit jaar voor de 23e keer.

Workshop Drag queen in Coming out-week Roosendaal

“Nee, ik wil niet op de foto", zegt Hans (niet zijn echte naam) als hij mijn camera ziet bij de workshop Drag Make-Up (18+) voor dragqueens en -kings in spé. “Ik werk tussen vooral mannen en ik heb liever niet dat mijn collega’s me zo zien.”

Hans is het levende, maar ook gelijk treurige bewijs dat nog lang niet iedereen altijd zichzelf kan zijn. En er dus mensen zijn die een stukje van hun leven voor de buitenwereld verborgen moeten houden, bijvoorbeeld om pesten of erger te voorkomen.

Mijn geboortestad Delft

Met de trein naar mijn geboortestad (1953) Delft. Vanuit Roosendaal is dat net geen uur, tijd genoeg om een flink stuk in een boek te lezen. Op de eLezer natuurlijk. 

De Nieuwe Kerk op de Markt is jonger dan deze. Daarom heet deze - scheef staande - kerk de Oude Kerk. Waarin zich onder andere het familiegraf van Vermeer bevindt.

Samen koken en eten verbroedert

Er zijn menselijke activiteiten die ‘verbinden’. Muziek is zoiets: in alle culturen overal ter wereld wordt muziek gemaakt. Maar ook eten verbindt. Een vrouw uit Minsk in Wit-Rusland (Belarus) kwam veertien jaar geleden ‘voor de liefde’ naar ons land. Het gezin heeft intussen twee kindertjes. Svetlana Hendriks: “De eerste drie jaar hier vond ik best zwaar. Je spreekt de taal niet, je hebt je familie achtergelaten en werkelijk alles is zó anders.” Met bewondering hoor ik haar aan: ze spreekt intussen beter Nederlands dan prins Bernard bijvoorbeeld ooit heeft gedaan.

Verbinden

Svetlana zocht naar een mogelijkheid om culturen te verbinden en tegelijk de integratie te bevorderen. Dat werd eten. Eerst in de directe omgeving, later kwamen er steeds meer mensen bij en nam het aantal groepjes toe. Het project kreeg ook een naam: Mijn Wereldkeuken. Zo ontstond het integratieproject van de Stichting Study Circles Nederland. Het doel van de stichting is culturen dichter bij elkaar te brengen. Om dat te bereiken organiseren Svetlana en de mensen om haar heen multiculturele kookavonden waar mensen van verschillende landen hun culinaire tradities met elkaar delen. Svetlana: “Wij zien zo mensen verbindingen maken waaruit ook vriendschappen ontstaan.” In kleine groepjes wordt in wekelijkse sessies zes tot acht keer samen gekookt en samen gegeten. “Alle verschillen tussen culturen en mensen vallen dan weg: samen koken en eten schept een band.”

Foto's van Eddy van Wessel: oorlog is niets dan ellende

Eddy van Wessel is oorlogsfotograaf en dat al heel lang. Hij won vier keer de Zilveren Camera: dat doet niemand hem in ons land na. Als er oorlog is, dan is Eddy van Wessel, tegenwoordig in Zweden wonend, nooit ver weg. Oekraïne dus nu, keer op keer. 

In het Nationaal Militair museum Soesterberg is er een tentoonstelling te zien van de - altijd in zwart-wit - beelden van Van Wessel. Met QR-code en je telefoon kun je bij elke foto het verhaal erachter horen, van Eddy zelf. Indrukwekkend! Met het verhaal van de fotograaf zie je niet alleen meer, maar dringt ook de ellende nog meer door.

Daarnaast bleek het museum zelf ook boeiend. Zoals deze atheïst houdt van kerken, kerkorgel en Bach, zo vindt deze (erkende) dienstweigeraar ook militair 'gereedschap' interessant. Hieronder nog wat impressies van het enorme museum: een dagje kun je hier wel doorbrengen.

Fujikina Keulen: geslaagd evenement

Een hele rits Fuji-camera's en filmdoosjes,
met het jaar van hun introductie.

Ooit was er de Photokina in Keulen, op het laatst een tweejaarlijks fotografie-evenement waar zo'n beetje alle cameramerken (foto, film) vertegenwoordigd waren. Omdat te veel merken afhaakten (kosten!) stierf de Photokina een zachte dood. Fuji vindt het directe contact met gebruikers echter zo belangrijk dat de Fujikina in het leven werd geroepen, circulerend langs verschillende steden in Europa. Londen, Brussel en ik was dit weekend een dag in Keulen, samen met fotomaat en Fuji-gebruiker Hans L. Prachtig weer, schitterende locatie in een botanische tuin, boeiende sprekers, veel apparatuur om te proberen. En heel veel mensen met een Fuji camera om de nek.

De Fujikina vond plaats in de botanische tuin van Keulen: een prachtige locatie. Daarbij was het ook nog eens heerlijk weer. Fuji bood gratis onbeperkt koffie, thee en water. Om de hoek was een restaurant en er was een stand met broodjes en gebak.

Expositie fotogroep De Huiskamer | Raamsdonk

Prachtige serie van Ton Dirven

Op zaterdag 27 en zondag 28 september exposeert de FotoGroep de Huiskamer in de Lambertuskerk in Raamsdonk Nederland. Met zeventien jaar ervaring en negen gepassioneerde leden uit de wijde omgeving – van Noord-Brabant tot Utrecht en Zuid-Holland – heeft de Huiskamer zich gevestigd als een van de toonaangevende fotogroepen in Nederland.
De individuele leden vallen regelmatig in de prijzen bij prestigieuze internationale wedstrijden, wat de uitzonderlijke kwaliteit van hun werk onderstreept. Er is werk te zien van Ad van de Sande, Gerard van Dijk, Hubert van Liefland, John Moest, Mariëlle van de Wiel, Mariëtte Aernoudts, Theo Mastenbroek, Ton Dirven en Ton Wolswijk.
De toegang is gratis aan de Kerklaan 4, 4944 VB Raamsdonk.

De kerk biedt mooi licht op het fotografisch werk.