Maandagmorgen. Het is waterkoud, mistig ook. Geen wind gelukkig. Maar al met al geen ideale dag voor molenfotografie in Kinderdijk. Maar toch zijn we gegaan: een beetje beweging kan nooit kwaad en we liepen uiteindelijk zo'n 7,5 km. Verhard, maar hele stukken ook onverhard en zompig (en glad...).
Foto's gemaakt? Ja, toch maar geprobeerd. En de resultaten zijn niet oogverblindend, maar nog best aardig.
Voor de Vereniging van Particuliere Beveiligingsorganisaties verzorgde ik eind jaren negentig van de vorige eeuw een - papieren - nieuwsbrief. Het mocht niet te veel kosten, dus vier losse velletjes met een nietje. Ondenkbaar nu om dit op papier te doen...
Ik verzorgde de eindredactie van de nieuwsbrief. Was een leuke opdracht vanuit een branche waar ik in het geheel geen band mee heb. Deze nieuwsbrief verscheen vier keer per jaar.
In uiteenlopende tijdschriften probeerde ik artikelen te krijgen over het planbord. Zoals hier, in een tijdschrift over personeelsbeleid. Twee-en-een-halve pagina maar liefst.
Een aantal jaren verzorgde ik voor het tijdschrift Het Tweede Huis van Uitgeverij Interdijk de (eind)redactie. Aan deze samenwerking kwam een einde toen uitgever Piet van Dijk het niet toestond dat ik - freelancer - ook voor andere opdrachtgevers in deze branche teksten/foto's ging leveren. 'Maar ik ben freelancer...' Helaas, dat kon ik hem niet aan zijn verstand peuteren. 'Dan moet je me in dienst nemen', heb ik ook wel eens gezegd. Niet dat ik dat wilde, maar meer als uitleg.
Toen ik in 1992 alleen verder ging - na een mislukte samenwerking met een zakenpartner die veel geld voor privé-doeleinden uit de zaak nam zonder mijn medeweten - kreeg ik zeer uiteenlopende klanten. Een paar voorbeelden uit die tijd.
Een oud-collega woont er sinds enkele jaren: een mooi 'excuus' om weer eens De Rijp (bij Alkmaar) te bezoeken. Hoewel: er is in het geheel geen excuus nodig om De Rijp te bezoeken!
De meeste tijd wordt gebruikt om op een buitengewoon frisse dag binnen bij te praten, maar natuurlijk maken we ook een wandelingetje door het historische (haven)plaatsje. Waar vroeger haring- en walvisvissers (!) woonden en werkten. En paar beelden hieronder.
Het is misschien een kwestie van smaak. Of van wel of geen smaak. Maar ik vind de ene voorstelling aanzienlijk mooier dan de andere.
Maar ik kan een gevoel van opperste verbazing niet onderdrukken als ik lees dat de meisjes op een (deze?) reformatorische school verplicht een rokje dragen.
Nu heb ik ook al niets tegen rokjes - jaarlijks verheug ik mij op rokjesdag - maar deze verplichting vind ik toch wel iets dat werkelijk helemaal niet meer in deze tijd past. De meiden zitten er kennelijk niet mee. En de jongens zullen er ook geen bezwaar tegen hebben, vermoed ik zomaar.
Morgen ga ik een dag wandelen, maar voor die tijd wilde ik toch even het nieuw aangeschafte 23 mm f/2.0 objectief proberen op de Fuji X-T30. Samen vormen ze, in mijn ogen althans, een ideaal duo als je kwalitatief prima foto's wil maken maar je je geen breuk wilt tillen. Kleine camera, klein lensje, prima foto's.
De 23 mm (35 mm kleinbeeld) is in mijn ogen een ideale 'altijd-te-gebruiken-lens'. Op straat, voor landschappen, voor portretten ook. Een beetje groothoek, net iets meer dan onze ogen zien (ongeveer 50 mm). Maar ook weer niet zoveel groothoek dat er ernstige vertekeningen ontstaan. Oordeel zelf. Ik ben tevreden.
Eén van de sowieso terugkerende kostenposten is de tandarts. Bij één van de aanbieders kun je een keuze maken 'hoeveel tandarts' je vergoed wil hebben. Daaronder staat dan steeds, in een tandvleeskleurig vakje: Kies.
Kennelijk valt niemand daarover. Ik ook niet, maar ik zou hier toch liever kiezen voor 'Mijn keuze'.
Ja, met zulke redeneringen kom je er wel. De ongevallen die het dagelijks bestaan nu eenmaal vergen vergelijken met het totaal overbodige, éénmalige afsteken van vuurwerk met als gevolg een al even overbodige toename van het aantal ziekenhuisopnamen in één keer. Nog even los van de ellende die dat al oplevert: ogen, vingers van doorgaans jonge mensen (mannen en jongens doorgaans: vrouwen en meisjes zijn verstandiger op die leeftijd, vermoed ik).
De advertentie vind ik een aanfluiting. De opstellers kunnen misschien ook zoiets bedenken voor de nertsenfokkers. De pandemie is toch veroorzaakt door vleermuizen? Laten we alle grotten en ruïnes in Nederland vrij maken van vleermuizen!
Nee, vuurwerkverkopers. Het is een dramatisch verkeerd signaal dat jullie hiermee afgeven. Ik begrijp best de financiële zorgen die jullie hebben. Maar daar is een oplossing voor. Voor ontplofte ogen en afgerukte vingers niet. Heel veel mensen zijn blij met de rust. Blij dat ze in december naar buiten kunnen zonder angst voor vuurwerk. En denk ook aan al die huisdieren die trillend van angst niet naar buiten te slaan zijn rond de jaarwisseling.
Ik hoop van harte dat de regering vandaag een verstandig besluit neemt.
Leica is geen merk om grapjes over te maken: het staat voor topkwaliteit en een rijke historie. Wijlen mijn vriend, mentor en fotograaf Kees van den Berg heeft heel lang met - en zelfs voor - Leica gefotografeerd. Nee, Leica is een merk om serieus te nemen. (Al is het alleen al door de prijs.)
Maar toch kon ik een glimlach niet onderdrukken toen de Nederlandse importeur mij een bericht stuurde met de aankondiging van een nieuwe digitale Leica... die alleen zwart-wit kan schieten! De glimlach verdween toen ik de prijs zag van dit instrument: EUR 5590,-. Exclusief kleurpotloden.
Geen idee of hier een markt voor is. Kennelijk wel, al gaat het bij Leica nooit om massaproductie. Hieronder nog twee beelden van en door de Leica. Nee, ik ga deze niet kopen. Maar zou er best een weekje mee willen fotograferen...
Nu, met de systeemcamera's van Fuji, heb ik eigenlijk niet zo'n vast (niet-zoom) objectief. Terwijl ik dat wel heel prettig vind fotograferen. En 35 mm is dan het ideale, altijd te gebruiken brandpunt.
Fuji heeft twee 23mm objectieven. De nu bestelde f/2.0 en ook een lichtsterkere f/1.4. Ik koos voor de f/2.0 om verschillende redenen. De recensies zijn zeer lovend, de lens is van veel recentere datum en dus voorzien van een snellere autofocus, het objectief is een stuk kleiner en lichter, het is bestand tegen een regenbui en ja, ook nog ongeveer de helft goedkoper.
De eerste resultaten zijn hier binnenkort te zien.
 |
| De opbrengst van een uurtje 'vuil rapen' met Bram en Thijs. |
Twee keer per maand gaan we met de kleinzoons op pad om vuil rond ons huis - vooral bij een oprit van de snelweg - te ruimen. Na een uurtje zijn er twee zakken vol: elke keer weer. Veel blikjes, flesjes en fastfoodverpakkingen. Nou ja, het zijn ook vaak 'varkens' die dat eten... Zou dat een verklaring zijn?
Meer beelden: hieronder.
 |
| Alles onder de 0-streep betreft teruglevering. |
Gezien in Rotterdam, dichtbij de Euromast.
Dit is een bericht dat mij wel bevalt: Booking.com krimpt. Ze vroegen én kregen, ondanks de miljarden winst, steun met onze belastingcenten als gevolg van de coronacrisis. Vanaf dat moment verwijderde ik de app en de website overal waar ik deze had geïnstalleerd. Want ja, ik gebruikte Booking regelmatig om een hotel of ander overnachtingsadres te zoeken en te boeken. Maar nu nooit meer.
Bij het begin van de Oesterdam staat een bordje dat de route tijdelijk niet toegankelijk is voor scootmobielen. Die komen hier kennelijk met bosjes voorbij. Ik trap dus rustig door, maar stuit uiteindelijk toch op een onneembare hindernis. Maar: daar is in voorzien door - neem ik aan - Rijkswaterstaat: er staat een fietstaxi klaar. Fietsen op de aanhanger, fietsers corona-veilig naast en achter de chauffeur, afgescheiden met transparante kunststof platen. Geweldig toch?
Hieronder nog enkele beelden van de route. Ik zag onderweg fazanten, strandlopers, wulpen, tureluurs, buizerds, een enkele dodaars en diverse meeuwen.
De mondkapjes duiken op rond neus en mond, maar ook op tal van andere plekken.
