Wat een schoonheid...

Hintersee (Ramsau bei Berchtesgaden)

Mist   De afgelopen week was ik in het Berchtesgadener Land. Mijn hemel, wat is het daar mooi. We - fotomaat Theo en ik - begonnen de vroege ochtend rond zeven uur enkele keren aan de Hintersee. We hadden geluk: er was steeds wat mist, waar de zon zich steeds verder doorheen worstelde. Windstil, spiegelend water. Ideale omstandigheden dus. Camera op statief, want de sluitertijden zijn nog lang op zo'n moment.

Grijs, grijzer... nattigheid

Regen   Na drie prachtige dagen is het vandaag even wat minder in Schönau am Königssee. Tijd voor wat computerwerk - foto's nabewerken onder andere - en wat meer kletsen en koffie dan anders.

Maar fotograferen kan natuurlijk ook in de regen. In ieder geval kunnen enkele van mijn objectieven en de grootste camera er tegen.

Dit kerkje, uit 1512, ben ik nu ook eens in geweest. Prachtig, met een mooi orgeltje ook dat ik graag eens zou horen. 

Fotograferen in deze regio is best eenvoudig. Er zijn stickers aangebracht op fotogenieke plekken. Kijk maar 

                                                                     ==>
  

Berchtesgaden en omgeving: schitterende fotolocaties!

Königssee

Weer   Zes dagen Schönau am Königssee. Met een fotomaat een appartement gehuurd via internet, zo'n 950 km rijden en dan duimen voor goede foto-omstandigheden. Nou, de eerste drie dagen hadden we die, in de eerste helft van oktober. Vroeg op, midden op de dag de eerste serie foto's op de PC zetten en einde middag opnieuw op pad. Het resultaat van die eerste drie dagen overtreft mijn verwachtingen, dankzij het heerlijke weer en de oprukkende herfstkleuren. (En: de geweldige camera en objectieven van Fuji.)

Rondvaarten   Op de Königssee kun je een rondvaart maken. Of een enkele reis nemen en terug wandelen - al is dat een flinke wandeling. De rondvaartboten liggen in deze botenhuizen. De zon kwam net door toen wij er aan kwamen.

Vroeger...

Boer   Ja, dat ging vroeger wel anders. Er was sowieso niet zoveel kuilvoer nodig: een boer had een paar dieren, waarvoor hij op een hooizolder of een hooiberg het een en ander opstapelde en daarmee de winter wel doorkwam. 

Onlangs fietsten we in een Limburgs dorpje en sprak een man ons aan. Hij was de heg aan het knippen. "Dit stuk land was van mijn broer, maar die is onlangs overleden." Hij zat op zijn praatstoel.

"Vroeger had iedereen hier in het dorp dieren. Nu is er nog maar één boer met 100 koeien. Dat kan zo niet doorgaan."

Snijmaïs   De machine op de foto scheert vele hectaren snijmaïs op een dag. Er zijn twee tractoren, elk met een laadbak. Als de ene vol is rijdt deze naar de plek waar het kuilvoer komt en neemt de tweede het over. Veel lawaai, enorme apparaten, indrukwekkend. Maar voor een gezonde toekomst van onze planeet is toch iets anders nodig...

  

Zwart-wit

Hufters   Nee, ik ben geen autoliefhebber. De meeste auto's herken ik wel, maar echt boeiend vind ik het eigenlijk niet. Audi's interesseren me nog minder, omdat veel verkeershufters in een Audi rijden. (Niet omdraaien: in een Audi rijden geen verkeershufters, maar veel verkeershufters kiezen voor een Audi. Of Lexus. Of BMW.)

E-Type   Dat neemt niet weg dat dit een prachtig exemplaar is. Wat een lijnen... Nog lang geen Jaguar E-Type, de mooiste auto ooit, maar toch.

Kijken - de basis van de fotografie

Beelden   Onwillekeurig loop ik de hele dag in beelden te denken. Niet omdat dat moet, maar omdat ik dat leuk vind.

Goethe   Zo zaten we onlangs te eten in een restaurantje in Wetzlar, schuin tegenover het pand waar Goethe heeft gewerkt - en dan nu museum is waarin het een en ander van en over Goethe is te zien. 

Mond   Voor het raam zat - buiten - een man te roken. Het bewerkte glas zorgde voor een apart effect. Ik had geen camera bij me, maar met de telefoon heb je die altijd bij je. Beetje inzoomen, even wachten tot de sigaret naar de mond gaat..

Telefoon   Het glas op de vensterbank, de auto, de reclame van de spaarbank: alles werkt mee op deze telefoonfoto.

Keuze objectief: altijd lastig

Fuji XF16-80mm f/4 R OIS WR

Lastig   Het kiezen van objectieven voor je camera: dat is altijd een lastige kwestie. Ultiem is die ene lens van groothoek tot en met tele, lichtsterk en van een onweerstaanbare kwaliteit. Maar ja, die bestaat niet.

Lichte groothoek   Het meest gebruikte brandpunt in mijn geval varieert zo rond de 35 mm (kleinbeeldequivalent). De 'standaard' 18-55 mm van Fuji is een prima lens: lekker licht, scherp en ook nog eens voorzien van stabilisatie. Maar: de lichtsterkte is niet de sterkste kant van dit glaswerk.

XF16-55 f/2.8 R LM WR

Fotofair   Dan misschien de 16-80 f/4? Ik mocht er even mee fotograferen tijdens de laatste Fotofair in Eersel (Landgoed Duynenwater). Iets meer groothoek (fijn!) dan de standaardlens, iets meer tele ook zelfs. 

Lichtsterkte   Uiteindelijk koos ik voor de 16-55 f/2.8. Geweldig goed getest overal. Zwaarder, zeker, maar kwaliteit en lichtsterkte tellen. Ook nog eens spatwaterdicht, net als mijn X-T4: de ideale slechtweer-combinatie dus. Geen stabilisatie.

Publicaties, wappi's en een nieuw objectief

Objectief   Eigenlijk denk ik er al maanden over na, en elke keer dacht ik: nee, die Fuji 18-55mm is goed genoeg. Maar de lovende testen over de 16-55mm f/2.8 hebben mij nu toch van mening doen veranderen: deze geweldige lens wil ik ook hebben. Er is nu een cashback-actie gaande, waardoor deze 150 euro goedkoper is dan 'normaal'. Maar: de brandt in een chipfabriek raakt ook Fuji. Overal is het objectief uitverkocht!

Laatste nieuws: CameraNu heeft er mogelijk nog een liggen. Die kan ik dan donderdag in Urk ophalen. Want dan kom ik daar praktisch langs.

Publicaties   De komende weken verschijnen er diverse publicaties met bijdragen van mijn hand. Altijd weer spannend om te zien hoe de vormgevers met mijn teksten en foto's omgaan. In verreweg de meeste gevallen ben ik meer dan tevreden met het eindresultaat zoals dat aan de lezer wordt gepresenteerd. Zodra er een publicatie verschijnt lees je dat hier.

Viva magazine 2021: het kwam toch nog goed...

Oplage: 180.000 exemplaren

Showooms   Vorig jaar maart zaten veel caravan- en camperdealers in zak en as. Alles ging dicht, er kwam geen mens meer in de showrooms. Dat gold voor alle dealerbedrijven, dus ook voor de tien die samen Viva kamperen(.nl) vormen.

Wachttijden   We weten intussen allemaal hoe het is gegaan. Kamperen werd de ideale eigen bubbel. De showrooms liepen vol, campers en caravans waren - en zijn - niet aan te slepen. Lange wachttijden voor de kopers van nieuwe recreatievoertuigen, lege occasionhallen.

Viva magazine   Jaarlijks verschijnt er een Viva magazine. Met veel aanbiedingen en als rode draad een vakantieland. In verband met COVID-19 - waar we dus vooral in '20 last van hebben ondervonden, tot aan de dag van vandaag - is besloten het Viva magazine te wijden aan (kampeer)bestemmingen dichtbij huis. België, Nederland en Luxemburg.

Eigen land   Om aan te geven dat je in eigen land het hele jaar door kunt kamperen maakte ik een foto-overzicht van mijn eigen kampeertrips in eigen land. De vormgever heeft er iets moois van gemaakt!

Financieel adviseur: van onschatbare waarde

Het klinkt altijd wat pedant: onze financieel adviseur. Alsof hier enorme vermogens worden beheerd. Nou, vergeet dat maar: wij staan nog niet in de Quote 15 miljoen.

Misschien juist dan is een financieel adviseur van belang. En wij kunnen er over meepraten. René - hiernaast - is onze financiële man. Al heel lang. René heeft ons voortdurend van advies gediend - en doet dat nog steeds. Hij voorkwam misstappen met hypotheken, misstappen met de aanschaf van een huis en vooral: hij adviseerde ons stappen te zetten voor een verzorgde, nee financieel uiterst comfortabele positie na een werkzaam leven. 

Wij hebben veel te danken aan René. Inderdaad, hij creëerde voor ons de ruimte om te dromen. Dromen die intussen elke dag uitkomen. Geweldig bedankt, René! 

Black. Alles is black.

Een mooie Cruiser van LMC is het, met een zwarte cabine. Black, staat er ten overvloede nog eens op de zijkant. Zoals op deze camperplaats gebruikelijk is plaatst hij de wagen achteruit op z’n plaats. Achterop zijn twee fietsen wat slordig op een drager gefrommeld.

Als de deur open gaat zie ik hem eerst. Korte broek, buikje en een hemd zonder mouwen waardoor de tatoeage op z’n schouder goed zichtbaar is. Hij doet de toegangsdeur van het woongedeelte open en bukt zich. In zijn hand een hond. Nou ja, het zal wel een hond heten te zijn, maar het is zó klein dat het even later struikelt over praktisch elke grotere grasspriet. Aan het halsbandje van het mormel, dat af en toe keft als een speenvarken, zit een lijn van zeker tien meter.

Kanonnen aan de Maas

In Grave staan twee kanonnen - in brons - uit de tijd van Napoleon. De maker is de Fransman Berenger: de één in 1778, de andere in 1787. Het weegt wel: bijna 3300 kg per stuk. Het kaliber is 12 cm. Vroeger stonden ze dichtbij de Loswal aan de Maaspoort. Maar daar komt nu het gevaar niet meer van.

In zwart-wit en softwarematig wat 'verouderd' komt het historisch karakter van deze wapens extra tot zijn recht, vind ik. 

Vakantie naar... het buitenland

Kamperen aan de voet van de Duitse Zugspitze.

Lukt het toch nog dit jaar, voor veel mensen. Een vakantie naar het buitenland. Met de caravan of de camper, tent of vouwwagen. Want kamperen: dat hebben we dankzij COVID-19 wel ontdekt, is de fijnste manier van vakantie vieren. En daarnaast ook heel wat milieuvriendelijker dan vliegen. Ja, het kan nog beter (fietsen, wandelen), maar dan zijn de Alpen ineens wel erg ver. En zo veel tijd heeft niet iedereen.

Autoweek Campers: nieuwe uitgave in voorbereiding

De afgelopen periode ben ik weer druk bezig geweest met het verzamelen van campernieuws voor de komende uitgave van Autoweek Campers, één van de tijdschriften waarvoor ik mag werken.

In het vorige nummer maakte ik melding van een Nederlands record: er rijden meer dan 150.000 campers rond in ons land. En het lijken er met de dag meer te worden. De groei van het aantal camperplaatsen blijft helaas achter - veelal door onbegrip en onkunde van gemeenteambtenaren. Camperaars brengen geld in het laatje van de middenstand: alle reden om ze van harte welkom te heten!

CamperVaria verschenen

Jaargang 12, juni 2021, staat er op de recent verschenen CamperVaria. Ik mocht voor dit nummer weer diverse reportages leveren. Zo bekeek ik de Hymer B-ML T 780, een fraaie Hymer halfintegraal op een Mercedes onderstel. Verder bezocht ik het Zwitserse Graubünden - net voor corona ons leven ging beheersen. In dit nummer vergeleek ik ook een aantal verrekijkers met elkaar. Kampeerders zijn natuurliefhebbers, nietwaar?

Fotocursus met kamperen en wijnproeverij

Foto's en wijn   Volgend jaar organiseer ik - als COVID-19 het toelaat - een fotocursus op een camping annex wijngaard (Schijndel, Noord-Brabant). We hebben daar de beschikking over een mooie vergaderruimte met beamer, een kruidentuin en een wijngaard (oefenmotieven genoeg dus). Je komt met je tent, vouwwagen, caravan of camper (stroom en prima sanitair aanwezig). Het programma staat open voor alle niveaus en ook voor niet-fotograferende partners is er voldoende te doen.

Programma   Op dit moment sleutelen we aan het programma en zoeken we geschikte periodes in het voor- en najaar. Interesse? Stuur mij dan een e-mail (info@willemlaros.nl)  met in het onderwerp: Fotocursus/wijnproeverij 2022. Dan houd ik je - vrijblijvend - op de hoogte. Het maximum aantal deelnemers is vijftien (kampeereenheden).

[Geld] Budget-uitvaart

Digitaal   Wij hebben geen papieren kranten meer - Volkskrant en Trouw lezen we digitaal, op tablet, telefoon, laptop of PC - en daarom nam Zij een paar huis-aan-huiskranten mee van een familiebezoek. Om iets mee schoon te maken.

Naast mijn ontbijtkom zie ik het stapeltje liggen. Mijn oog valt op een advertentie. Budget uitvaart € 1495,- 

Verdienen - en flink verdienen - aan iemands dood blijft voor mij altijd 'wringen'. De dood is al erg genoeg: niet voor de persoon zelf meer, maar voor de nabestaanden. 

Sywert   Daar dan een vette boterham uit halen doet mij erg aan de christen Sywert denken. En dan weet je: dat is niet in de haak. Gemakshalve zie ik er nog maar even van af dat Budget uitvaart taalkundig rammelt: het moet gewoon één woord zijn. Het budget voor de uitvaart is niet € 1495,-, maar het is een budgetuitvaart die € 1495,- kost.

[Bos] Mountainbikers: ga ergens anders fietsen!

Serieus, ik heb het geprobeerd. Om mountainbikers te accepteren in het bos als ik daar aan het wandelen ben. Maar het lukt me niet. Mountainbikers horen op een speciale baan, een speciale route, een circuit. Net als ruiters (ruiterpaden), motocrossers, raceauto's en -motoren.

Er zijn kennelijk rapporten die 'aantonen' dat de verstoring door mountainbikers in het bos meevalt. Maar die roepen bij mij veel vragen op. Daar komt weer zo'n groep. Ik sta met mijn verrekijker naar een ree te kijken, ver voor mij. " He, hier rechtsaf", roept de voorste van de vier keihard. De ree is verdwenen.

[Wandelen] Testrondje voor de nieuwe schoenen

De vorige lage wandelschoenen zijn aan het einde van hun werkzame leven: het werd tijd voor nieuwe. Die vorige waren 'digitale' schoenen: met een GPS-blokje en Google Maps krijg je in je rechtervoet een klopje als je rechtsaf moet. Onzin natuurlijk, maar het werkte wel. Ik gebruikte het nooit...

Nu zijn er de 100% analoge Meindl wandelschoenen voor in de plaats gekomen. Op een iets bredere leest geschoeid. De eerste kilometers (20.000 passen) zijn probleemloos verlopen. Veel grip, stevige zool, volledig leren schoen die beter ademt dan schoenen met een Goretex binnenzijde.

Na een weekje strand (Zoutelande) is het bos weer een verademing voor me. Hier gebeurt zoveel meer dan op het strand. Tientallen vogels, waaronder een driftig hakkende grote bonte specht, een ree vanmorgen, overal ontluikend groen, bloeiende brem, al die kleuren groen en bruin(beuk)...

[Herinnering] Bloemen rond de helden die ons bevrijdden

Nu ik zo dicht bij de twee oorlogsgraven in Bergen op Zoom woon ben ik daar nog wel eens even te vinden. Als het gesneeuwd heeft, als er herfstkleuren zijn en als de rododendron bloeit, zoals begin mei.

Altijd overvalt me daar een enorm gevoel van verdriet en eigenlijk ook woede. Al die jonge mannen hier, ruim 1100 Canadese en bijna 1300 Britse soldaten. Dood, vermoord, omdat een gek bedacht dat het Duitse volk meer ruimte nodig had om te overleven. En natuurlijk, met alleen het Arische ras, zo verheven boven alle andere minderwaardige rassen, zou de wereld alleen maar beter worden. Hoe anders zou het - gelukkig - lopen, maar ook: hoeveel onnodig leed heeft dit allemaal veroorzaakt.

[mening] Politiek toegankelijk?

Het zou goed zijn als meer mensen zich met politiek bezighouden. Landelijk, provinciaal en zeker dichtbij: de gemeentelijke politiek. Maar je zult van goede huize moeten komen en veel tijd en doorzettingsvermogen moeten hebben om er überhaupt een beetje in te komen. Het is namelijk zo gebureaucratiseerd dat er voor een beginneling geen touw aan vast te knopen is. En daarom blijft politiek, zelfs gemeentepolitiek, iets voor een klein groepje 'liefhebbers' met genoeg tijd en geen andere hobby. 

Hoezo? Hier de agenda van de gemeenteraadsvergadering van 11 mei aanstaande in mijn woonplaats Bergen op Zoom. Staat daar één regel in die je begrijpt? Geweldig, dan ben je verder dan ik...

Er wordt zelfs geen poging gedaan om ook maar iets uit te leggen. Welkom burger: fijn dat je meepraat.

[Herinnering] Ronald Waterman: "Dàg, majesteit."

In eerste instantie herkende ik het ouder geworden gezicht niet van Ronald Waterman in de Volkskrant van vandaag. Totdat ik zijn naam zag: Waterman. En die naam heeft een onuitwisbare indruk op mij gemaakt. Dat stamt uit de tijd dat ik voorlichter was bij de provincie Zuid-Holland en Waterman daar voor mijn gevoel dag en nacht was als statenlid. Als hij niet ergens in de wereld was om te adviseren. Regelmatig hielp ik hem met zijn koffertjes - die kennelijk nog steeds een belangrijke rol in zijn leven spelen. Al had ik er geen idee van dat het er zoveel zijn...

[Mening] Onder een steen geleefd...?

Een dezer dagen krijg ik deze tekst als persbericht toegestuurd:

Avicii museum opent nog dit jaar 
 

De Zweed Tim Bergling beter bekent als DJ Avicii krijgt nog voor het einde van dit jaar een eigen museum in Stockholm. Het  museum wordt op 16 november aanstaande  geopend. Gelijktijdig wordt ook zijn biografie gepubliceerd. Avicii werd maar 28 jaar, maar kreeg het in zijn korte leven toch voor elkaar om zichzelf onsterfelijk te maken met zijn muziek. Hij scoorde tal van hits en werd beloond met een onwaarschijnlijke hoeveelheid gouden en platinum platen. En hij veroverde de harten van fans over de hele wereld. Al in 2020 werd bekendgemaakt dat er een museum en een biografie zouden komen en nu weten we ook wanneer. Dus Save the date! 

Beter bekent ja, au.
Als mensen mij, na een vraag of opmerking van mijn kant, aankijken met een blik van 'waar heb je het over?' mag ik graag denken (en soms zeggen): "Heb je de afgelopen maanden onder een steen geleefd?"

Nu kan een ieder dat tegen mij zeggen. DJ Avicii? Werkelijk nog nooit van gehoord.

Mijn kinderen - dertigers - wel. Zelfs kleinzoon Thijs (9) kent 'em.   

[Taal] Kamerjargon

Tussen de bedrijven door heb ik donderdag jl. geluisterd naar het kamerdebat n.a.v. het openbaar worden van delen van het kabinetsberaad. Uniek, want normaal blijven deze een kwart eeuw geheim.

Los van de inhoud verbaas ik me elke keer weer over het vreselijke jargon van kamerleden en bewindslieden. Ik hield een notitieblokje naast mijn beeldscherm. 

Als ik nieuw kamerlid zou zijn - hetgeen ik tot nu toe zonder veel moeite heb weten te voorkomen - dan zou mijn streven zijn: verval niet in ditzelfde vreselijke taalgebruik. Wat dat betreft is Wilders een prima voorbeeld (maar dan ook echt alleen wat dit betreft!): die heeft een duidelijk, helder en eigen taalgebruik. Ik hoor kakelverse kamerleden echter ook al reflecteren en acteren... woorden die ze vermoedelijk een maand geleden nog niet foutloos konden spellen.

Lees even mee wat ik in korte tijd noteerde:

Ik wil hier wel helder markeren...
In dit dossier...
De heer Omtzigt sensibiliseren...
Ik hoor mezelf echoën...

[mening] Vluchtelingen...

Natuurlijk, er zal wel eens een vluchteling ten onrechte naar ons komen. Maar de meesten ontvluchten gewoon barbaarse omstandigheden. Die mensen moeten we helpen.

Dit lees ik vandaag in de Volkskrant:

Hoe ging het toen de Taliban terugkwamen?

'Er waren veel verschrikkingen. Om angst aan te jagen executeerden ze mensen in het midden van de bazaar − zodat iedereen wel moest toekijken. De politiebaas over wie ik het had, Shah Mohammad Shah, is door de Taliban opgegraven. Ze hebben zijn hoofd afgesneden en met vuil besmeurd. Het afgelopen half jaar was afschuwelijk.'

Dit zijn toch afschuwelijke zaken? Zoiets kom je nooit meer te boven.