Eb en vloed

Ook op het eiland Wight (Engeland) heb je eb en vloed. Dat betekent dat deze boten telkens droogvallen. Kennelijk vindt niemand dat een punt. Het is alleen zo'n vreemd gezicht...

Kleurrijke havenplaatsjes

Een eiland als het Isle of Wight, ten zuiden van en behorend tot Engeland, heeft uiteraard rondom havenplaatsjes. Heerlijk rommelig, op z'n Engels. Kleurrijk, vredig, aangenaam.
Met een lichte tele 'druk' ik een en ander nog wat in elkaar.

'Hier zijn we getrouwd'

Die Engelse kerkjes, met die grafstenen er omheen. Onvoorstelbaar oud vaak. Van dat soort plekje krijg ik serieus nooit genoeg. Als ik hier foto's sta te maken komt er een jonge vrouw langs, met een klein kind. En ik vermoed een tweede in aantocht. Ze spreekt me aan. Of ik op vakantie ben. En hoe ik het hier vind. Om vervolgens te vertellen dat zij in dit kerkje is getrouwd. Het kindje staart bijna ademloos naar mijn motorfiets...
Zo leuk, dat soort spontane contacten. Dat 'overkomt' je in Engeland heel gemakkelijk. In Schotland en Ierland ook. Geweldige vakantiebestemmingen.

Botanische tuin met een boodschap

De Ventnor Botanic Garden op het Isle of Wight (Engeland) bevindt zich op de plek waar in de 19e eeuw een ziekenhuis is gebouwd, vooral voor de opvang van tbc-patiënten. Directeur John: "Binnen het microklimaat van het eiland als geheel hebben wij op deze plek een eigen microklimaat. Het is hier warmer en windstiller dan elders. Daardoor zien wij hier nu al wat de klimaatverandering in Engeland over een aantal jaren zal brengen." Veel planten, struiken en bomen uit Zuid-Afrika, Nieuw-Zeeland en Australië doen het uitstekend in de botanische tuin. Waarin veel aan de natuur wordt overgelaten: "Wij hebben maar enkele tuinlieden in dienst, wij ruimen eigenlijk geen blad op en ook in deze extreem droge zomer hebben we geen water toegevoegd." Is lopen op het gras in veel botanische tuinen niet toegestaan, hier wordt het aangemoedigd: "Je mag overal lopen, en er zijn hier veel geheime plekjes die wachten op ontdekking." In 2009 is er ook hop geplant. De hop wordt gebruikt door enkele kleine bierbrouwers op het eiland en ja, er is ook een hopfeest. 

Gouden Koets

Ook in Fulda veel historische pracht en praal. 

Militair museum

Een tank met je eigen naam: welke erkend gewetensbezwaarde kan mij dat nazeggen? 

Op het Isle of Wight zag ik ineens een bord staan: Militair museum. In de remmen knijpen dus en een kijkje nemen. Het bleek een bonte verzameling oude troep. Niet keurig opgesteld met toelichting, maar in een grote loods en deels buiten gewoon neergezet waar er ruimte was. Een vrijwilliger - ik was de enige bezoeker - zag zijn kans schoon om al zijn kennis eens te spuien. Bijna drie uur kreeg ik van alles te horen over de Engelse tanks, motoren, wapens, een pijpleiding door de Noordzee en nog veel meer. Interessant en gelijk een soort Engelse les... Ik heb me hier dus uitstekend vermaakt.

Dordrecht Open: een machtig mooie show

Beleef het - NOG TOT EN MET MORGEN - complete caravanprogramma van Adria, Hobby en Fendt en de kampeerauto’s van Hobby, Sun Living en Adria. Een betere plek om uw keuze te maken dan Dordrecht Open is er niet. Nou ja, Düsseldorf (al achter de rug) misschien. Stuttgart in januari volgend jaar. Of de Kampeer en Caravan Jaarbeurs in oktober.Maar vast staat: in Dordrecht kun je ontspannen rondkijken... 

Een tank met... mijn naam!

Zo, dat was het Isle of Wight. Ten zuiden van Engeland, op een veertig minuten met de WightLink veerboot. Prachtig weer al die dagen op de motor, maar op de terugweg kreeg ik een enorme hoosbui met onweer op mijn helm bij Antwerpen.

Op het Isle of Wight is een best bijzonder oorlogsmuseum. In verband met mijn komst kreeg deze tank ... mijn naam. Behoorlijk apart, voor een dienstweigeraar en erkend gewetensbezwaarde als ik was (en ben).

Citroën en Peugeot steeds actiever

Fiat is nog steeds heer en meester, maar Peugeot en Citroën lijken de campermarkt nu ook te ontdekken. In Düsseldorf presenteren ze een aantal opmerkelijke recreatievoertuigen.

De Jumper Typ H WildCamp is een ‘retroversie’ van de Typ H van 70 jaar geleden. Van binnen is de ‘buscamper’ een Pössl Roadcamp R op een Jumper onderstel. In diverse lengten verkrijgbaar. De ‘aankleding’ met fiberglas is door een Italiaans bedrijf gemaakt.

De Jumper Biker Solution biedt plek aan twee motorfietsen en in het hefdak zijn twee slaapplekken. De inrichting is strak, slim en vooral heel flexibel. Alle meubels zijn gemakkelijk uitneembaar voor nog meer laadruimte. Het basisvoertuig is 6 meter lang.

Op basis van de Peugeot Rifter 4x4 is een hele stoere wagen gebouwd. Met de daktent wordt het een avontuurlijke ‘outdoor-van’.

Fijne reacties... altijd welkom

Ja ja, ik blijf bescheiden. Maar leuke reacties zijn dit natuurlijk wel. Eén over een tekst n.a.v. een interview, een andere over fotografie in Zweden.

"Dank je voor de prachtige tekst. Mooi geschreven zoals ik van jou gewend ben."

"Wow! Many beautiful photos with a special light in it, like the one in Jordhamn (wow) and also from special angles, for example the photo under the windmill. Simply, I like the way you shoot. And yes, I’ve found you on Instagram and I (oland_se) started to follow you today! =)"

Meer Zweden-foto's: hier. 

Met de telelens haal je een onderwerp dichterbij. Zeker. (Eigenlijk maak je een kleinere uitsnede.) Maar er gebeurt nog meer. De afstand van jou naar het onderwerp wordt kleiner, maar de afstand tussen onderwerp en achtergrond ook. Je 'trekt het landschap in elkaar' noem ik dat meestal tijdens mijn fotoworkshops.

Behalve landschappen gebruik ik dat ook wel voor andere onderwerpen. Zoals voor deze prachtige buscamper bijvoorbeeld (Adria Twin 640 SLB Supreme, voor de liefhebbers. Model 2019.) Het front krijgt zo alle aandacht, het langere brandpunt zorgt voor minder scherptediepte en de wagen lijkt korter dan de 640 cm die hij lang is.

Canaon EOS 6D | EF70-200mm f/4L IS USM
Brandpunt 192 mm
1/250s | f/5,6 | ISO100 | éénpootstatief

Tractor met telelens

Met de 100-400mm fotografeer ik doorgaans natuur. Vooral in Zuid-Afrika gebruikte ik de lens vaak: bijna standaard zat deze daar op mijn camera. Ook in het Bayerische Wald gaat de 100-400 (1e generatie) altijd mee.

Maar toen ik onlangs in Frankrijk landschappen fotografeerde kreeg ik ook opeens behoefte aan méér millimeters. Ver van de weg waren boeren bezig het hooi binnen te halen. Hard werken, indrukwekkende voertuigen en nog indrukwekkender manoeuvres. Zoals hier. Het 'gewone' verkeer heeft alle begrip en wacht geduldig. Wat in Frankrijk best bijzonder is...

Canon EOS 6D | EF100-400mm f/4.5-5.6L IS USM
1/250 sec. bij f/5.6 | ISO 100 | 180 mm | éénpootstatief | Lightroom 

Mooie camper... of mooie foto?

Als ik voor een tijdschrift in Duitsland en Frankrijk nieuwe campers fotografeer - modellen 2019 - dan gaat het natuurlijk in de eerste plaats om de camper. Die moet goed en duidelijk in beeld zijn.
Soms echter zijn de (licht)omstandigheden zo aangenaam dat 'het plaatje' het wint van de camper. Moet ook kunnen, nietwaar?
Hier staat de kampeerauto er niet op z'n voordeligst op. Maar dat licht - daar geniet ik van.

Canon EOS 6D | EF24mm f/1.4L USM
1/200 sec. | f/4,5 | ISO 100 | eenpootstatief

Gewoon niets zeggen... dat hoort niet op een camping

Op de camping hebben we geen directe buren. Aan de andere kant van het pad staat een caravan, twee plekken verder - gescheiden door hoge struiken - een Frans gezin met een tent. (Niet de situatie op deze foto.)

Als wij aan het begin van de avond zitten te eten voor de caravan verschijnt er een auto met caravan op het zijpad. Een Volvo met een Hymer Nova GL. Een mooie combinatie. Hé, we krijgen buren, kennelijk. Een Nederlands kenteken, man vrouw en twee kinderen. Vermoed ik.

De caravan wordt met de mover op de plek gezet, poten uitgedraaid... enfin, het normale werk. Elk moment verwachten wij - intussen uitgegeten - dat de mensen zich even komen voorstellen: "Hallo, wij zijn de nieuwe buren." Meer hoeft niet, meer verwacht ik niet. Maar even gedag zeggen: dat lijkt me zó normaal!

Een uur later loop ik naar ons privé-badkamertje, de nieuwe buurman ook: de deuren zijn twee meter van elkaar. Nu zal hij wel... maar nee hoor. Alsof ik niet besta.

Wat mij betreft zijn dit geen kampeerders. Van Fransen weten we dat het doorgaans geen enthousiaste 'groeters' zijn: die lopen je voorbij zonder je aan te kijken en zonder iets te zeggen, een gelukkig toenemend aantal uitzonderingen daargelaten. (Vrienden en collega's daarentegen worden dagelijks bij de eerste ontmoeting gezoend, ook mannen onderling en vrouwen!)

Echte kampeerders 'wonen' tijdelijk buiten en groeten hun medekampeerders. Nieuwkomers zeggen even gedag bij de buren. Zó normaal dat je je eigenlijk niet kunt voorstellen dat iemand dat niet doet. En als je dat echt niet wilt, ga dan alsjeblieft in een hotel zitten en laat je op een camping nooit meer zien....

In aantocht: NKC Kampeerauto van het Jaar

Elk jaar wordt - in drie categorieën - door de NKC (Nederlandse Kampeerauto Club) de Kampeerauto van het Jaar gekozen. Het publiek heeft hierin een belangrijke stem, het voorwerk wordt gedaan door een vakjury. Vanaf dit jaar mag ik deel uitmaken van deze vakjury. Er leuk om te doen!
De drie categorieën waarom het gaat zijn de buscamper, de halfintegraal en de integraal. Voor niet-kampeerders misschien onbegrijpelijke termen, voor de camperaar echter gesneden koek.

Ik kom goed geïnformeerd aan de start: dit jaar bezocht ik namelijk meer persbijeenkomsten van fabrikanten dan ooit tevoren. Of ik al een idee heb? Nee, natuurlijk niet (..). Die op de foto staat dan? Nee hoor, ik zocht een mooie illustratie hierbij met niet te prominent een merknaam erop. De foto maakte ik op 26 juni jl. tijdens één van de presentaties dit jaar.