Kunst- en atelierroute Wouw: 3 en 4 juni

Loes Walraven met de grafsteen in wording
voor haar onlangs overleden echtgenoot.

Kunst   In 2018 is gestart met de eerste atelierroute met ateliers en locaties in Wouw. In 2019 is de atelierroute uitgebreid naar de vier kerkdorpen. In Wouw en omgeving zijn veel kunstateliers die een bezoek waard zijn. Bovendien is de omgeving van Wouw een karakteristiek West-Brabants landschap waar het prachtig fietsen is aan de hand van fietsknooppunten.

Wouwdfluit   Eén van de te bezoeken locaties op 3 en 4 juni is In den Wouwdfluit, in Wouw dus. Daar ontmoet je maar liefst vier kunstenaars, waaronder dus Loes Walraven. Een veelzijdig kunstenaar die schildert en beeldhouwt. Ook het pand zelf rechtvaardigt trouwens al een bezoek.

In de herkansing: Arboretum Trompenburg

© Ch.L. Laros-Scheffers

Naast Excelsior   Het geplande bezoek met mijn schoonmoeder (92) aan het Arboretum Trompenburg in Rotterdam liep iets anders dan verwacht. We troffen haar verward aan en via huisartsenpost en dokter aan huis eindigde de dag voor haar in het ziekenhuis. De onderzoeken leverden gelukkig niets op en intussen is alles weer goed. Vandaag dus opnieuw naar de ruim 200 jaar geleden gestarte verzameling planten, struiken en bomen. Een oase van kleur in het voorjaar!

Afwisselend   Het arboretum bevat diverse soorten tuinen. De bloeiende goudenregen is wel heel erg mooi. Het park heeft rolstoelen beschikbaar en we hebben er ook een heerlijke lunch genoten.

De vrouw van Tchaikovsky: bijzonder matige film

Samenvatting   Nu, naar een Russische film? Ja, want deze heeft totaal niets met politiek te maken. Het verhaal kort: Antonina Miliukova is een mooie en intelligente 19e-eeuwse Russische aristocrate. Ze kan alles krijgen wat ze begeert, maar wil alleen maar trouwen met Pjotr Tchaikovsky op wie ze heimelijk verliefd wordt als ze voor het eerst zijn muziek hoort. Hij stemt in met een huwelijk om een einde te maken aan de geruchten die over hem de ronde doen (hij is homo) en die zijn reputatie bedreigen. Hij voelt echter niets voor Antonina en geeft haar al snel de schuld van zijn tegenslagen en inzinkingen. Verteerd door haar gevoelens voor hem en door zijn vernederingen, wordt ze langzaam tot waanzin gedreven.

Twee uur   Klassieke muziek en film gaan heel goed samen: voorbeelden genoeg. Dus vol verwachting ging ik ook naar deze film (Chassé, Breda): twee uur lang mooie beelden en mooie muziek, had ik op gehoopt. Maar daar dacht de maker van de film kennelijk anders over. De film zou net zo goed opgenomen kunnen zijn in Hellevoetsluis als in Stadskanaal: van de omgeving krijgen we in de film helemaal niets te zien - alles is donker en/of mistig. De conversaties doen gekunsteld aan: dit moet wel erg ver van de werkelijkheid af staan. Bovenal: praktisch geen noot te horen van wat de Rus heeft gecomponeerd.

Deelnemers NKC-fotoworkshop positief

Kijken   Voor NKC-leden (kampeerauto's) organiseerden we onlangs - met vier mensen - een evenement met de weinig flatteuze, en niet door mij bedachte titel 'Kiekjes vanuit de camper'. ('Kieken uit de camper' had ik liever gezien.) Locatie: de prachtige camperplaats Blij Venneke in Duizel, bij Eersel (Noord-Brabant).

Enquête   Na afloop van deze vier dagen krijgen de deelnemers - er waren 17 campers - de vraag wat ze van het evenement vonden. Zij kunnen hun bevindingen anoniem inleveren. Wij kregen uiteindelijk een dikke 9 voor inhoud en organisatie: een beoordeling waar we natuurlijk erg blij mee zijn. Een paar op- en aanmerkingen van de deelnemers hieronder.

Kerkje: 11 eeuw!

Duizend jaar   Wat een bijzondere plek was dit: een kleine camping in Frankrijk, een Nederlands stel dat deze beheert en als buur een kerkje dat hier al bijna duizend jaar staat.

Compositie   Maar ja, hoe leg je zo'n kerkje vast? Ik besloot een stukje begraafplaats mee te nemen. Met een opvallend licht gekleurd graf op de voorgrond. Voor het pad links vond ik niet zo'n goede 'oplossing'. In zwart-wit, natuurlijk. In de 11e eeuw kenden ze immers nog geen kleurenfotografie...

Mobiel leven: best aantrekkelijk

Klein   Vanaf 20 januari - dat zijn elf weken en 77 dagen - verblijven wij nu in onze buscamper, een Adria Twin van 640 cm lang. We reden intussen - naast onze eigen land natuurlijk - door België, Frankrijk, Spanje en Portugal. We bezochten steden, maar ook kennissen in Frankrijk en Portugal.
Het verblijf op die paar vierkante meters is tot nu toe uitstekend bevallen. Wat vooral opvalt is hoe weinig je maar nodig hebt om toch aangenaam en comfortabel te leven. In de supermarkten die we bezoeken is een mandje eigenlijk altijd voldoende om de boodschappen mee te nemen. Af en toe zoeken we een camping met een wasmachine en een droger. Verder staan we op allerlei soorten camperplaatsen en campers. Meestal betaald, een enkele keer gratis.

Potterhoeck   We kozen voor dit tijdelijke mobiele bestaan in afwachting van de oplevering van ons nieuwe appartement. Dat zou misschien eind juli klaar zijn, nee, augustus, nee september, het wordt oktober. Tot 15 oktober zijn dat nog 191 dagen, 27 weken ofwel iets meer dan een half jaar. Waarin we een week in Duizel zijn voor het verzorgen van een fotoworkshop, een paar weken in Kroatië en Italië voor werk en drie weken in het huis van dochter R. in Wouw. En dat alles in wat vast een mooie zomer wordt. Geen vuiltje aan de lucht dus.

Eddy van Wessel: zó lang zoveel kwaliteit...

Prijs   De beelden van Eddy van Wessel: wie kent ze niet? Hij kreeg de Zilveren Camera (opnieuw) voor zijn serie 'Ruïnes voor de vrijheid'. Een serie die hij maakte tijdens verschillende reizen naar Oekraïne waar hij de oorlog documenteerde (en nog documenteert).

Leed   Dagelijks luister ik naar de podcast Boekestijn en De Wijk over deze vreselijke, nutteloze en bloedige oorlog, met vaak honderden slachtoffers per dag. (Dat ik hiernaar luister zegt veel over mijn 'interesse': Boekestijn aanhoren is vreselijk, met dat 'hè' achter werkelijk elke zin. Rob de Wijk zijn informatie maakt alles goed.)

Troost   De foto hiernaast. Wat een moment. Zó veelzeggend. Kunnen we deze niet naar de nietsontziende, wrede, machtswellustige Poetin sturen? Wie weet gaat er een helende werking vanuit. Een foto waar ik heel lang naar kan kijken. Het hele drama zo in één beeld gevangen. Maar er ís een weg omhoog, is achter hun rug te zien.

Zwart-wit: kleuren leiden af

Foto's aan het strand, hebben die kleur nodig? We zijn in Vila Nova de Gaia, bij Porto. Fijne plek voor een wandeling langs het strand van de Atlantische oceaan. Daar ligt ergens wat afval - wat moet het anders zijn? Een stukje verderop: gladde rotsen. Ik maak foto's met de Fuji X-T4 en daarop een lichtsterke 23 mm. In de zoeker geniet ik er al van...

 

 

Oude troep

Kwastje   Als je van oude troep houdt dan zit je in de zuidelijke landen goed. Opruimen, schilderen, netjes houden, ik vermoed dat daar geen woorden voor zijn in het Frans, Spaans, Portugees. Nou hebben ze over het algemeen wat meer ruimte dan wij, dat scheelt wellicht. En de hele zomer is het te heet om je erg in te spannen, dat ook. En de armoede speelt ongetwijfeld ook een rol.

Jaren   Zo'n straatje, met een huis dat half ingestort is. Aan het groen tussen het puin is te zien dat het er zo al jaren bij staat. Zonde toch?

Lees verder: nog enkele voorbeelden.

En nog meer Digestives: Portugal!

Voetbal   Het valt niet uit te sluiten dat het voetbaltalent Ronaldo hier in Portugal groot is geworden met Digestives. Wat een keuze is hier: voor Digestives-liefhebbers, waartoe ik mezelf reken, is Portugal een paradijs. 

No photo   In de supermarkt mocht ik geen foto maken. Prima, dan doe ik het stiekem. Want ik kan werkelijk niets bedenken waarom ik deze foto's niet zou mogen maken. Nou ja, het aantal Digestive-soorten: dat zou een staatsgeheim kunnen zijn. De hele verzameling zien kan hier.

Nieuwe Digestives

Origineel?   In mijn nietsontziende jacht op Digestives zijn weer stappen gezet. Zo liep ik in Frankrijk tegen dit aan. Maar ja, het wordt Digestives ontbreekt. Verder heeft het er alle schijn van dat het Digestives zijn.

Camping   Dit is het betere werk. In Spanje, in het winkeltje van de camping nota bene. Geen enkel misverstand mogelijk. Euro 2, deze rol (bij AH EUR 0,89). 

Alle Digestives zien? Dat kan hier.

Eind jaren zeventig...

Nostalgie   Verhuizen is vreselijk. Maar er zijn lichtpuntjes. Je komt bijvoorbeeld oude foto's tegen. Zoals deze. Dit zal ergens aan het einde van de jaren zeventig zijn geweest, misschien wel 45 jaar geleden.

Lagere school   Nog veel langer geleden is uiteraard mijn basisschool, die stond (en staat) in Delft. Bewaar ik niet heel veel herinneringen aan. Rechts de kleuterschool - daar was ik nooit: mijn moeder vond dat ze dat zelf wel kon - en links de basisschool. Dit is overigens de deksel van een puzzel. Ik heb 'em nu maar een keer weggedaan.

Eén stapje opzij en het probleem is opgelost

Boom uit hoofd   In het echt zien wij met onze ogen driedimensionaal, dus diepte. Op een foto, in het platte vlak, wordt dat 'teruggebracht' tot tweedimensionaal. Daar moet je rekening mee houden met fotograferen. Want het is niet zo'n mooi gezicht, een lantaarnpaal uit iemands schouder, een kerktoren uit iemands hoofd.

Dom   De fotograaf die deze foto maakte heeft die les kennelijk gemist. En toch vertel ik het in elke cursus die ik geef. Eén stapje opzij en het probleem bestaat niet meer. Zo'n mooie brochure, duur drukwerk, en dat dit geklungel. Ik begrijp dat niet...

Vincent: het is zó indrukwekkend

Emotie   Veel mensen kennen dat vast: dat je tot tranen toe geroerd wordt door muziek. Of door een film. Of een tekst. Ik heb dat in elk geval wel, en mijn indruk is steeds vaker naarmate ik ouder word. Tot enkele jaren geleden had ik dat niet met schilderijen, maar Vincent bracht daar verandering in. Met dit schilderij vooral: korenveld met kraaien. In het Van Gogh Museum stond ik er eens voor tot aan sluitingstijd. 'Meneer, we gaan nu echt sluiten.' Ik krijg hier geen genoeg van... In mei zijn we in Nederland. Dus dat komt wel goed.

Kaartjes voor de Matthäus Passion: geweldig

Geen dag zonder Bach   Goede voornemens, daar ben ik niet van. Elke dag moet 'zo goed mogelijk' zijn. Dat neemt niet weg dat ik me voorgenomen had dit jaar een concert bij te wonen van twee Duitse toporkesten. Het eerste is de Akademie für Alte Musik Berlin (Akamus). Ik luister vaak en graag naar hun opnamen, was ooit in Berlijn toen zij die avond speelden maar ik bij een diner werd verwacht (grrrr...) en nu: nu hebben we kaartjes voor een concert. En wat voor een concert: de Matthäus Passion! In april in het onvolprezen Concertgebouw in Amsterdam. Dat halen we precies na ons rondje Spanje - Portugal. Zoon en schoondochter gaan ook mee: dit wordt een topavond dus. Wij parkeren de zondag ervoor onze buscamper op een van de campings in de hoofdstad.

Tijdeigen   De Akademie für Alte Musik is een Duits kamerorkest dat in 1982 in Oost-Berlijn werd opgericht en zich toelegt op de authentieke uitvoeringspraktijk. Het orkest werkt onder andere samen met dirigent René Jacobs. Daarnaast heeft het ook een vaste band met andere dirigenten, zoals Marcus Creed, Peter Dijkstra, Hans-Christoph Rademann en Daniel Reuss. Sinds 1994 worden er cd-opnamen exclusief bij het label Harmonia Mundi France opgenomen.

Nog zestien dagen Bergen op Zoom

Mooi   Na vier jaar komt er bijna een einde aan het wonen in Bergen op Zoom. Onlangs was ik nog even een boodschap aan het doen en zag weer: wat een mooie stad is dit toch. Gelukkig ligt ons nieuwe huis nog steeds op fietsafstand van dit centrum.

(Alle foto's: Pixel 7)

Schaatsen   Ook Bergen op Zoom heeft een mooie, tijdelijke schaatsbaan in het centrum. Het was er druk, dinsdagmiddag jl.

Winnende foto gemaakt met Fuji

Fuji   Eduardo Soteras won dit keer de UNICEF Photo of the Year 2022 met deze foto. Daar hoort uiteraard een verhaal bij, maar het is iets anders dat mij interesseert. Namelijk, de foto is gemaakt met een Fuji APS-C camera met daarop het Fujinon XF 16mm f/1.4 R WR objectief. Er is dus helemaal geen full frame camera nodig om tot dit soort resultaten te komen.

De film Avatar, The Way of Water is voor het grootste deel ook opgenomen met Fuji. In 2020 deed Fuji het heel goed bij de World Press Photo. Ook de officiële foto's van de film Joker komen uit een Fuji. Ik ga dus rustig door met mijn Fuji-spullen.

Vuurwerk: in particuliere handen niet langer aanvaardbaar

Eén hand, één oog   Op een van de sociale media kwam dit voorbij. Bij mij springen de tranen in mijn ogen als ik dit lees. Een mannetje, de leeftijd van één van mijn kleinzoons. Een heel leven voor zich. Vuurwerk ontdoet hem van een oog en een hand....

STOP dat particuliere vuurwerk. Vuurwerkshows, dat is prima. Dat spul in vertrouwde handen, geen enkel probleem mee. Gelukkig vindt 'mijn' partij dat eindelijk ook.

Volgend jaar weer   Maar op de radio hoorde ik een hoogleraar bestuursrecht al zeggen: zo'n vuurwerkverbod komt er niet. Er is nu eenmaal een groep mensen die dit afsteken wel wil. 'Niet de luisteraars van Het Oog*', zei hij er in dat programma bij, zich vermoedelijk niet bewust van het pijnlijke van deze opmerking. Hij voorspelde dat we het er volgend jaar gewoon weer over hebben. "Over vijftig jaar, dan is het wel voorbij." Dus nog aardig wat operaties aan handen en ogen te gaan...
 

* Dagelijks radioprogramma op NPORadio1 om 23:00 uur.

Zwart-wit: ga ik vaker doen

Zwart-wit   Eén van mijn (foto-)voornemens is om in 2023 vaker een zwart-witfoto te publiceren. Het is zó mooi! Natuurlijk leent het ene onderwerp zich er meer voor dan het andere. Maar neem deze foto, onlangs in Vlissingen gemaakt: hier is zwart-wit zo krachtig.

Gelukkig Nieuwjaar!

2023   Het is zojuist 1 januari geworden: het juiste moment om een ieder het allerbeste te wensen voor het voor ons liggende jaar. Gelukkig Nieuwjaar!

Kanonnenvoer   We zijn het nieuwe jaar ingegaan met een oorlog dichtbij. Rusland viel Oekraïne binnen, maar intussen is het eigenlijk al veel meer geworden: het is Rusland tegen in elk geval de wapens van het westen. Rond de jaarwisseling zijn er volgens vele deskundigen zeker 100.000 Russische soldaten omgekomen. Het aantal aan Oekraïnse zijde is minder, maar nog steeds aanzienlijk. Het leed voor de bevolking van Oekraïne is onbeschrijfelijk: voor velen is het een winter zonder stroom, verwarming, water...

Onderhandelingen   De enige uitweg uit deze oorlog - Poetin noemt het intussen ook af en toe zo, hoewel dat volgens zijn eigen regels strafbaar is - is of een bloedige veldslag, of het zijn onderhandelingen. Laten we hopen op dat laatste. Al is die kans klein: Oekraïne wil het bezette gebied terug, inclusief de Krim, plus herstelbetalingen. Net als Duitsland die opgelegd kreeg na de Eerste Wereldoorlog. We kennen trouwens de gevolgen daarvan.

Kololo Game Reserve gebruikt foto

Natuurfotografie   In het tweede decennium van deze eeuw gaf ik gedurende een aantal jaren fotografieworkshops in Zuid-Afrika. Thuisbasis was een wildpark in Nederlands eigendom. Het idee van de workshops was van mij en kwam bij me op toen ik daar was om, in opdracht van een tijdschrift, de opleiding tot ranger te volgen.

Op een zeker moment kwam er een collega-fotograaf (nou ja...) die méér klanten wist te werven: ik werd zonder enige aarzeling aan de kant gezet.

Bij toeval zie ik nu dat ze nog steeds een foto van mij op hun website gebruiken. Ik heb ze op 20 december jl. gemeld dat dit vanaf 1 januari 2023 niet meer gratis is. 

Update 1/1/23 De factuur is intussen verzonden. Die wordt natuurlijk niet betaald, maar daarvoor ben ik lid van een vakvereniging.

Persvrijheid in het gedrang

Persvrijheid   Een vrije samenleving, een democratie als de onze, is gebaat bij vrije nieuwsgaring door journalisten. Ik schrok dan ook best van dit bericht in De Journalist. Zijn ze helemaal doorgedraaid daar in de gemeente Den Haag? Daar zouden ze toch in elk geval beter moeten weten.

Fujifilm 23 mm f/1.4 R LM WR: de eerste beelden

Haarscherp, overal. Zonder dat ik in Lightroom
het beeld heb verscherpt.

Vast brandpunt   Ietsje langer, ietsje zwaarder dan de 23 mm f/2.0 die ik had. Maar ja, lichtsterkte vraagt daar nu eenmaal om. Ik treur er niet om, want ik vind 35 mm kleinbeeld (Fujifilm X-camera's hebben een APS-C sensor, dus x1,5) ideaal om haast alles mee te fotograferen. Met de 16-55mm f/2.8 heb ik dan nog wat speelruimte, maar die lens is duidelijk zwaarder en daardoor zeker ideaal in vele situaties. Mijn hart gaat echter uit naar lichtsterke prime objectieven, met een vast brandpunt dus. Zoals ik die ook op mijn Canon spiegelreflexen in het verleden vooral gebruikte. Kortom, de eerste foto's met deze lens, van ons appartement in aanbouw, zijn technisch dik in orde!

Afkortingen   Toch even nagaan waar al die afkortingen op het objectief voor staan. De R geeft aan dat een objectief een speciale diafragmaring heeft. Met deze ring kan het diafragma niet rechtstreeks worden geregeld; het is namelijk niet gekoppeld door een tandwieloverbrenging, maar elektronisch. Door aan de ring te draaien, stop je het diafragma niet fysiek, zoals bij een traditioneel objectief met handmatige scherpstelling, maar laat je de camera de instelling wijzigen zoals met een eenvoudige draaiknop. Het diafragma kan worden gewijzigd in stappen van 1/3 stop. De afkorting LM staat voor Linear Motor. Dit betekent dat het objectief is uitgerust met autofocus die wordt aangedreven door een lineaire motor. Hierdoor kan snel en stil worden scherpgesteld. De afkorting WR staat voor Weather Resistant. Dit betekent dat het objectief water- en stofbestendig is.

Luchtvervanging steeds perfecter

Wat je ziet is steeds minder vaak wat er daadwerkelijk ook is. Een simpel voorbeeld geef ik hier: de luchtvervanging die in Photoshop mogelijk is. Werkelijk in enkele klikken...

Dit is de originele foto. Een loodsboot die uitvaart vanuit Vlissingen. Jammer, die grijze lucht. Maar daar is best iets aan te doen. Kijk maar verder.

Op de eerste foto is er een mooie regenboog in gefrommeld. Maar het kan ook 'luchtiger': dat zie je op de volgende afbeelding. 

 

 

Nieuwe groothoek in de fototas

Vaste lens   In de jaren dat ik dia's maakte - tijdschriften wilden altijd dia's, nooit negatieven - zat er doorgaans een 35 mm objectief op mijn spiegelreflex. Nu, met de systeemcamera's van Fujifilm, gebruik ik de 35 mm f/2.0 ook regelmatig. Maar wel minder vaak, omdat ik ook een uitstekende 16-55 mm f/2.8 heb. Maar toch: ik houd erg van zo'n vaste, lichte groothoeklens. En nu Fuji met een Fujifilm XF 23mm f/1.4 R LM WR is uitgekomen en de testen hiervan erg enthousiast zijn heb ik besloten deze aan te schaffen. De f/2.0-versie, ook al erg goed, heb ik via Marktplaats verkocht. Daar krijgt de nieuwe eigenaar geen spijt van!

De bestelprocedure bij Kamera-Express had deze keer best wat voeten in de aarde. Ik bestelde, betaalde en toen werd het stil. De volgende morgen gebeld: nee, kunnen niets vinden. Heb je een KE-nummer? Dat bleek inderdaad na enig zoeken te vinden op het betalingsafschrift. 'Ja, er zit een bug in ons systeem. Dan wordt een bestelling soms niet zichtbaar.' Nou, deze gelukkig wel. En zowaar, hij is nog bezorgd ook vandaag. Desondanks. Met steeds vriendelijke mensen aan de telefoon bij Kamera-Express.