Donderse donderdag

Het is donderdag. Maar deze voelt anders dan alle andere.

'Natuurlijk vertoont Ab Zagt zich weer even in het daglicht. En zegt even nasaal als altijd 'Goedemorgen Margriet' op NPO4. De klassieke zender waar 's morgens meer op wordt gesproken dan op de nationale nieuwszender, zo lijkt het.

De files zijn er ook weer. 500 km. Donderdag is de drukste dag van de week.

Hier thuis is het ook donderdag. Dan gaat Zij naar haar werk, ik naar mijn werkkamer.

Maar toch. Er hangt iets in de lucht. Spijbelen, noemt de één het. Verzuimen. Staken. Protesteren. Wat doet het ertoe hoe het heet?

Wat een 'onzin-bericht'. Niet zo gek toch dat

intellectueel begaafdere kinderen zich eerder

druk maken over iets 'abstracts' als milieu en

toekomst?

Jongeren gaan de straat op om de dames en heren politici te wijzen op de noodzaak van een klimaatbeleid dat hout snijdt. De dertigers, veertigers en ouderen laten het afweten. En dus gaan de tieners de straat op. De tieners maken zich zorgen om hún toekomst. Geen zorgen om hun salaris, geen zorgen om hun werk, maar zorgen om een straks onleefbare wereld. Zeespiegelstijging, smeltende ijskappen, extreem weer.

'We hebben nog 31 jaar voor de boeg om de klimaatdoelen te halen', zegt onze premier Glimlach-zonder-visie. Onzin, zeggen duizenden (!) wetenschappers (!) in België en Nederland. 'De kinderen hebben gelijk: de feiten spreken voor zich.'

Het wordt een donderse donderdag. Ga door, jongelui. Elke donderdag opnieuw, wat mij betreft.