WL / Tekst + Fotografie

Kleuren, vormen . Het moet leuk zijn voor de postbode om hier een en ander te bezorgen. Hier kwamen we langs in Bremen. Mooie stad, veel historie. In één middag zie je lang niet alles. Maar goed, we zijn ook voor iets anders in Duitsland. Op de volgende pagina nog meer kleur in Bremen.

Ach, misschien had ze er deze keer geen rekening mee gehouden. Vergeten in haar agenda te zetten. Of de secretaresse dan, want een beetje CEO heeft die. De fotografe, visagiste en styliste staan al klaar. Kost hooguit een halve dag, die foto op pagina 3 van de Kampioen. En een halve dag van de CEO, dat brengen de leden met plezier op. Toch?  Fotografe, visagiste, styliste en een halve dag niet werken. Dat die ANWB-leden deze onzin accepteren! (Als het al in een halve dag lukt allemaal.)

De vorig jaar aangeschafte Lenovo Ideapad met i7 Intel processor voldoet uitstekend. Maar er was één onhebbelijkheid: zodra het apparaat maar even werd opengeklapt startte het hele circus op. Ik leg een zachte doek bij het dichtklappen tussen toetsenbord en scherm - zoals ik dat ook aantrof na het uitpakken.  Een enkele keer vergat ik dat. Dus scherm een beetje open... om vervolgens te wachten tot het apparaat volledig was opgestart om het dan weer te kunnen uitschakelen. Na enig zoeken vond ik de oplossing. In de BIOS, te bereiken door bij het starten de F2-knop ingedrukt te houden. In de BIOS kun je vervolgens Flip to boot uitzetten. Nu kan ik het scherm gewoon openklappen zonder dat de laptop aangaat. Wil ik dat wel, dan is een druk op de aan-knop voldoende. 

De binnenkomst vanuit Wouw in Bergen op Zoom verdient geen schoonheidsprijs. Op z'n zachtst gezegd. Maar daar wil ik het nu niet over hebben. Het gaat mij om de enorme fabriek die daar staat. Van een sigarettenfabrikant. Een restaurant  waar geconstateerd wordt dat de keuken aan hygiëne te wensen over laat krijgt een waarschuwing. En wordt uiteindelijk gesloten als er geen verbetering optreedt. Het verpakken en vervoeren van levensmiddelen is aan strenge regels gebonden. Terecht, allemaal. Maar een fabriek die aantoonbaar producten maakt waar je aan dood gaat, die mag zonder enige beperking zijn dodelijke waar produceren. Overigens geldt hetzelfde, maar in veel mindere mate, voor alcohol. Ja, de drooglegging in Amerika, ik ken mijn klassiekers. Maar met tabakswaar ligt dat volgens mij toch even anders.

De trein naar Den Haag. Schuin tegenover me, aan de andere zijde van het gangpad, zit een donkere jongen op zijn telefoon te kijken. Net als vrijwel ieder ander in de trein. Ze missen de reeën die ik in een weiland zie. Ik onderdruk de neiging om “Kijk, reeën” te roepen. Iemand met een schermpje voor zich in de trein naar Den Haag heeft geen belangstelling voor een paar reeën in een weiland. Net als ik me af zit te vragen wat al die mensen toch tot zich nemen, met een schermpje voor zich en witte hoorntjes uit hun oren, beweegt de jonge man een hand naar zijn gezicht. Naar zijn neus, iets preciezer. Alleen het topje van de vinger gaat naar binnen en komt er dan weer uit. Iets kleverigs trekt een lange sliert tussen vingertop en neusholte. De kleefkracht aan de vingertop wint het. De ogen van de jongen verlaten even het schermpje om de vingertop te bestuderen. Het resultaat van de operatie wordt kennelijk goedgekeurd en de vingertop met ‘inhoud’ verdwijnt in zijn mond. Mijn maag draait ...

Na de niet te beschrijven verschrikkingen van de Eerste Wereldoorlog deden we er in de Tweede Wereldoorlog nog een schepje bovenop: de 'industriële vernietiging' van hele bevolkingsgroepen. Toen deze waanzin met succes was bestreden zeiden 'we': dat nooit weer. De Verenigde Naties... enfin, die geschiedenis kent iedereen. In 1944 werd Bergen op Zoom bevrijd, dus tachtig jaar geleden. Dat gaat zonder twijfel groots herdacht worden. Ook op de oorlogsgraven in Bergen op Zoom, waar vooral Canadese en Engelse soldaten liggen, voor het grootste deel omgekomen bij de Slag om de Schelde. De winst maakte het voor de geallieerden mogelijk om via Antwerpen de troepen te bevoorraden.  

Een dagje naar Den Haag: heerlijk, met dit weer. Nou ja, de trein stopte niet in Den Haag HS, maar al in Rotterdam. Problemen in de tunnel van Delft. Maar geen nood: de metro bracht ons met slechts drie minuten vertraging naar Den Haag CS, ons geplande eindstation. Vanaf daar liepen we naar de Kneuterdijk. Koffie, klein lunchgerecht en daarna naar de Gotische zaal van de Raad van State. Waar de vermaarde organist Jos van der Kooy zou spelen op het Bätz-orgel, gebouwd in 1842 (koning Willem II). Na enkele verhuizingen kwam het in 1987 weer terug, na een grondige restauratie. Zicht op de Hofvijver. Het Binnenhof wordt nog steeds grondig gerestaureerd. Tegen heel veel geld. Op de foto: vriendin Joke (l) en Chajah. Alle foto's: telefoon Pixel 7.

In een serie wekelijkse blogberichtjes (vrijdagavond 21:30 uur) doe ik uit de doeken waar de PVV - de grootste politieke partij in de Tweede Kamer, onze volksvertegenwoordiging - voor staat. Althans, wat er in hun partijprogramma staat waarmee ze de verkiezingen van 2023 in zijn gegaan. Tegen het humaan behandelen van mensen die vluchten voor oorlog en geweld, tegen milieumaatregelen, tegen vrijheid van onderwijs, voor Rusland en tegen hulp aan Oekraïne, voor discriminatie en dus ook: programmapunten die indruisen tegen onze grondwet. Waarvan de eerste regels al in 1798 werden vastgelegd. Dit is de laatste van twintig afleveringen. Ik heb willen aantonen dat het programma van de PVV geen  bijdrage levert aan een beter Nederland, een beter Europa en een betere toekomst. Op weg naar de volgende verkiezingen! Vet  gedrukt: de letterlijke tekst uit het PVV verkiezingsprogramma. --- Nederland is geen islamitisch land. Onze eigen cultuur en seculiere wetten hebben altijd voorrang. ...

Nu we sinds het begin van dit jaar weer in Wouw, dus Roosendaal, wonen vind ik het leuk om ook in de eigen regio enige schrijf- en fotoactiviteiten te ontplooien. Daarom reageerde ik op een oproep voor een correspondent in Roosendaal. Deze week werden mijn eerste bijdragen (foto's en tekst) online en in print (hiernaast) geplaatst. 

Voor Werkend NL, een uitgave van CNV Onderwijs (onderdeel van CNV Connectief - oplage 50.000) maakte ik een fotoportret van Isabella Geeve, adjunct-directeur SO Het Kasteel in Breda. De tekst is niet van mijn hand.