Na de niet te beschrijven verschrikkingen van de Eerste Wereldoorlog deden we er in de Tweede Wereldoorlog nog een schepje bovenop: de 'industriële vernietiging' van hele bevolkingsgroepen. Toen deze waanzin met succes was bestreden zeiden 'we': dat nooit weer. De Verenigde Naties... enfin, die geschiedenis kent iedereen.
In 1944 werd Bergen op Zoom bevrijd, dus tachtig jaar geleden. Dat gaat zonder twijfel groots herdacht worden. Ook op de oorlogsgraven in Bergen op Zoom, waar vooral Canadese en Engelse soldaten liggen, voor het grootste deel omgekomen bij de Slag om de Schelde. De winst maakte het voor de geallieerden mogelijk om via Antwerpen de troepen te bevoorraden.
Al die jonge mannen hadden als jonge tiener zeker andere plannen dan te gaan vechten (en sneuvelen) in Europa. Studeren, werken, vader worden. Maar dat werd het dus niet. Het werd het kwaad bestrijden in Europa. Met wat geluk keer je na je diensttijd terug naar waar je vandaan komt. Zonder dat geluk lig je nu in Bergen op Zoom onder het gras. Wij zijn vrij en bevrijd, jij ligt daar.
Dat nooit weer, zeiden we in koor. Helaas, de mensheid vergeet snel. We voeren weer oorlog als nooit tevoren. Oekraïne, Israël en op heel veel plekken waar we hier in het westen minder belangstelling voor hebben. Maar dat maakt het leed daar niet minder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten