WL / Tekst + Fotografie

Met de kleinzoons naar de dierentuin in Antwerpen. Met de trein natuurlijk. Op de heenweg vergezeld door milieudemonstranten, op weg naar een milieumanifestatie in Brussel. Ik heb ze veel succes gewenst. 'Dat het moge helpen'. Dat hoopten deze jonge mensen ook. Op de terugweg kopen we natuurlijk een wafel in het prachtige station van Antwerpen. Dat werd natuurlijk smullen in de trein! De conducteur had er ook zin in: de jongens mochten de kaartjes knippen. Op de heen- en de terugweg. Vriendelijkheid kost niets en levert zoveel op. Station Antwerpen

Een monument in Duitsland. Over het roerige verleden van de Oost-Duitse geheime dienst. Prachtige foto. Maar alleen omdat er een man in het beeld loopt heb je een indruk van de grootte van het monument. Iets om steeds op te letten bij het fotograferen. Foto in Trouw, 27-3-2019

Stel dat ik 'prominent' zou zijn. Reken maar dat ik deze petitie dan ook van harte zou hebben ondertekend. De verengelsing gaat ten koste van het Nederlands, stellen deze prominenten. Maar ja, een minister die Ingrid van Engelshoven heet... daar is wat dit betreft uiteraard geen kruid tegen gewassen.  

  Wat een triest bericht toch. Elk begin van het motorseizoen gaat het mis... Maanden niet gereden en dan weer lekker stevig rijden. Geen idee of dat niet het geval was, maar als motorrijder raakt zo'n bericht mij toch altijd. 

Zoveel leden, zoveel toerrijders... maar toch maar weinig deelnemers aan de Toerhuldiging KNMV. Straks een rondje golfen. Op Papendal, Arnhem.

Bij het zien van deze foto is 'compositie' niet het eerste waar ik aan denk. Kinderen in een door een storm en overstromingen geteisterde stad zoeken (plastic) bloemen bij elkaar. Hoe uitzichtloos is hun situatie... en dan toch weer de kracht vinden om door te gaan. Lachend en wel. Maar vervolgens zie ik hoe de fotograaf toch zorgvuldig heeft gekeken hoe de kinderen in beeld te brengen. Precies zo dat ze 'los' van elkaar staan. Dat geef ik mijn cursisten ook altijd mee: let hier op. Geen bomen uit hoofden, maar ook geen mensen/dieren/voorwerpen onnodig aan elkaar vast plakken. In het platte vlak van een foto stoort dat immers al gauw. Een stapje opzij is vaak al voldoende om het gewenste resultaat te bereiken.

Voor Grip, het blad voor leden van de KNMV, schreef ik een stukje over de ledenraad 'nieuwe stijl'. Zojuist verschenen. 

Ach, als je maar begrijpt wat er staat, zeggen sommigen dan. Kan zijn, maar ik krijg er uitslag van. 

Ik heb het besteld. Bij de Nederlandse Stichting Geluidshinder. Want 100, dat is hard genoeg. Immers: Minder milieuschade Minder brandstof(kosten) Minder ongelukken. Minder verkeersslachtoffers. Minder lawaai

Met de (op)komst van populistische partijen daalt niet alleen het niveau van de politiek, maar zeker ook dat van het taalgebruik. Weliswaar is Baudet in de ogen van velen ' eindelijk iemand die onze taal spreekt', het dagblad   Trouw had onlangs wel een hele pagina nodig om uit te leggen wat deze politicus uit de grachtengordel - die zich zo graag tegen 'de elite' verzet - eigenlijk bedoelde in de twintig minuten durende speech na de verkiezingsoverwinning. En ik weet zeker dat ze dat niet blijven doen. (Zo ja, dan neem ik een andere krant.) We krijgen nu in de eerbiedwaardige Eerste Kamer ook mensen (..) die bootvluchtelingen 'dobbernegers' noemt. Ook zeer verheffend, we varen hier allemaal wel bij. Maar niet heus natuurlijk: het is een schande! Klimaatontkenners zijn mensen die alle wetenschap opzij schuiven en zeggen: stel je niet aan, er gebeurt niets bijzonders. Het is als de diepgelovige Zuid-Afrikaan die in Vaalwater (provincie Limpopo), na een les...

Wat vind ik dat toch altijd een heerlijk gezicht, kindertjes die skiles krijgen. Of skiën. Zo onbezorgd, zonder angst om te vallen, lachend als dat wel gebeurt... Dit is de leeftijd om het te leren. Al is het de vraag of er, als zij volwassen zijn, nog wel sneeuw is. Nu al is veel wintersportsneeuw 'kunstsneeuw'. Ten koste van absurd veel water en energie. Maar die kindertjes op ski's, daar kan ik een hele dag van genieten.

Tja, als je je als bedrijf zó presenteert... dan wort het nix, vermoedt ik.

Panasonic Lumix LX100 | 1/5s | f/5.6 | ISO200 Vorarlberg, een prachtige hut in Bürserberg, geleid door een vrouw die getrouwd is met de burgemeester van dit dorp. Die aan het einde van de dag zijn echtgenote komt helpen om de tent weer gereed te maken voor de volgende dag. De familie Plaickner: erg leuk om hier iets te drinken tijdens onze sneeuwschoenwandeling. We zitten met het mooie weer buiten, maar ik wil toch even binnen kijken. Tijdens het sneeuwschoenlopen heb ik uiteraard geen statief bij me. Maar al dat hout... dat nodigt tot uit tot het maken van een foto. Hoe doen we dat, zonder statief? Nou, er zijn plekken genoeg om de compactcamera even op te zetten. Met de zelfontspanner kun je daarna veilig een foto maken. Zelf kijken? Rufana Alp, Bürserberg. www.rufanaalp.at

Op de CamperExpo in Houten was het gisteren (vrijdag) een drukte van belang. Mensen die halverwege de ochtend kwamen troffen een overvol parkeerterrein aan en moesten dus een flink eind lopen om de ingang te bereiken. Kamperen is actueler dan ooit, zo lijkt het. Op de beurs staan heel veel kampeerauto's (gebruikt vooral, maar ook nieuwe) en er zijn stands met accessoires en kampeerproducten. Er staan ook standhouders met producten waarvan ik denk: wat doen die hier? Grote relaxstoelen: in welke camper passen die? Expresso-machines die vermoedelijk 2000W aan stroom vergen, wat heb je daar op een camping aan? Prima, dat kamperen populair is. Als de campings en camperplaatsen straks maar niet net zo vol zijn als de CamperExpo. Want dan gaat de lol er weer snel vanaf. De CamperExpo is ook morgen (zondag) nog open van 10 - 17 uur.

In het magazine Kampeerauto van de NKC staat deze maand een foto over twee pagina's van mij, gemaakt in de buurt van Willemstad. Mijn medepassagiere had op mijn nadrukkelijke verzoek iets roods aangetrokken. En je ziet hier waarom. Ik maakte die dag nog veel meer foto's. Wellicht verschijnen die later in deze uitgave.

De digitale fotografie betekende niet 'de dood' van de fotografie, zoals sommigen vreesden. Integendeel, we maken meer foto's dan ooit. Was 'vroeger' het beheer van negatieven, afdrukken en dia's een tijdrovende en zelden bevredigende klus, digitaal gaat het opbergen, beheren, archiveren en terugvinden een stuk eenvoudiger. Ik doe dat met Lightroom, wat mij betreft het meest complete werkstroom programma hiervoor. Naast Lightroom gebruik ik nog één ander fotoprogramma: Faststone Image Viewer (hierna: FIV). Versie 6.9, gratis-maar-een-bijdrage-wordt-op-prijs-gesteld intussen en het wordt regelmatig geactualiseerd. Met FIV blader je razendsnel door mappen met foto's heen. Ideaal om snel iets te bekijken, te kopiëren en nog veel meer. Er zijn ook best nog wat bewerkingsmogelijkheden, maar die gebruik ik niet. FIV laat zich ook op een geheugen stick zetten: kun je het programma ook op PC's en laptops gebruiken waarop het niet is geïnstalleerd. Als ik m...

Het recept voor die dag in januari was: haal een Bürstner kampeerauto op bij MobileDrôme in Oud Gastel - tegen Roosendaal aan - en rij ermee naar Willemstad. Dat leverde in het februarinummer een omslagfoto op en in het maartnummer een dubbele pagina ( spread , in jargon). En een leuke dag, trouwens. Prachtig weer, en aangenaam gezelschap. Dat op mijn nadrukkelijk verzoek iets roods had aangetrokken. Hier zie je waarom.

Het is 21 maart. De dag waarop in 1685 J.S. Bach werd geboren. Geen componist heeft zoveel invloed gehad op onze Westerse muziek als hij. Zelfs Google 'viert' vandaag deze bijzondere dag met een speciale startpagina, waarop je zelf een compositie kunt 'ver-Bach-en'. Opmerkelijk. En zeer terecht.

 Onze omgang met de natuur, dat is en blijft toch een ingewikkeld fenomeen. We fokken hondjes zó mismaakt dat ze permanent kwijlen of amper nog kunnen eten. Andere hondjes trekken we een gebreid jasje aan als het kouder wordt. Gelukkig zijn we - in Nederland - af van apen met kleding aan, zoals ik dat nog wel in diergaarde Blijdorp heb gezien. Die gingen dan aan tafel eten...

Zo'n dashboard, met 'grootbeeld' navigatie: een genot om mee te rijden. Een weekend op stap met de Camper van het Jaar, een Hymer op basis van de nieuwe Mercedes Sprinter. Nou, dat is bepaald geen straf. Alleen het rijden al is een puur genoegen. Volautomaat, soepeltjes te bedienen met een lichte aanraking van enkele knopjes met je twee duimen. Airco, navigatie, het is allemaal steeds mooier, geavanceerder, slimmer... Ik stond met de halfintegrale kampeerauto op een camperplek in Akkrum, Friesland. Begin maart: de camperplekken werden nog bezet door boten op 'standaards'. Desondanks had ik het er prima naar mijn zin in deze heerlijke kampeerauto. Ook storm en regen konden dat aangename gevoel niet verhinderen. Foto: met telefoon Nexus 5X.

Allemachtig, wat word ik hier blij van... De live-versie (Berlijn) is nog indrukwekkender. Klik hier . Ik kijk tegelijk naar de beelden op tv van de schietpartij in Utrecht. Een grotere tegenstelling is nauwelijks mogelijk: schoonheid en vrede versus ellende en wreedheid.

Volgend weekend kunnen we in Houten weer terecht voor de Camper Expo. Op de website hiervan is te zien wat je er allemaal kunt verwachten. Kampeerauto's natuurlijk, maar ook accessoires, reisbestemmingen, eFietsen en uiteenlopende presentaties. Ik ben er normaal gesproken op zaterdag. Tot dan, wellicht?

Zo vaak koop ik geen andere auto. Maar onlangs dus wel, een jong gebruikte Toyota. Van 2018, met zo'n 20.000 km op de teller. 'De kop is eraf', heet dat in jargon. In eerste instantie liep ik er aan voorbij in de showroom bij Louwman in Bergen op Zoom, omdat ik dacht dat het een tweedeurs is. Maar de handgrepen van de achterdeuren zitten op een wat vreemde plek: het is wel degelijk een vierdeursauto. Hybride, dus met een elektro- en een benzinemotor. Mijn bescheiden bijdrage aan een leefbare wereld voor mijn kleinzoons. Voor mijn dieselbus kreeg ik een fatsoenlijk bedrag terug. De proefrit. Ja, dat rijdt wel lekker. Al rijdt het meeste wel lekker(der) na een stugge bedrijfsbus. Geen kwaad woord overigens over die bus: ik heb er 135.000 km probleemloos mee gereden en het is een prima caravantrekker. Maar nu de caravan de deur uit is kan het wel wat kleiner. Ja, ik neem 'em, zei ik na de proefrit. In de showroom stonden drie vergelijkbare auto's. Ik vroeg nadruk...

Ach, wat een leuke leeftijd is dit toch. Kleinzoon T. woont gelukkig dichtbij, dus we zien hem en zijn jongere broertje heel vaak. Onlangs vertelde hij hier een eerste mopje. Zorgvuldig uit het hoofd geleerd, hoorde ik aan de woordkeus. Wij moesten al glimlachen om het onschuldige mopje, maar het werd pas echt leuk toen hij het ging uitleggen. Als klap op de vuurpijl vroeg hij ook nog: 'Snappen jullie het'? Héérlijk! #telefoonfoto

Canon EOS 6D met Sigma 35 mm f/1.4 DG HSM | Art012 | 1/640s bij f/5,6 | ISO 100 Heel, heel lang heb ik gewerkt met de Canon 35 mm f/2. Honderden diarolletjes schoot ik er mee vol en daarna klikte ik de 35 mm nog op diverse digitale Canon camera's. Maar toen mocht ik van Sigma ook een keer een 35 mm meenemen, de toen nieuwe f/1.4 DG HSM. Zwaarder, langer en ... heel veel mooier. Ja, ik bezweek voor deze lens, dit resultaat. Een goede aankoop kortom! Vandaag in Willemstad aan het fotograferen met fotocursisten van Volksuniversiteit Breda. Natuurlijk met deze Sigma als 'standaardlens' op de Canon spiegelreflex.

Als iemand 'TomTom' zegt weten we onmiddellijk wat er wordt bedoeld: een navigatiesysteem. Waren de eerste systemen voor algemeen gebruik, steeds meer zien we navigatiesystemen voor specifieke voertuigen. Zo ben ik al jarenlang een gebruiker van een TomTom - zeker, er zijn ook andere merken - voor de motorfiets. Motorfietsgebruik vergt een aantal specifieke eigenschappen. Waterdicht, bijvoorbeeld. En als het even kan tegen losse handjes beveiligd. Maar ook functioneel heeft de motorrijder aparte wensen. Routes kunnen up- en downloaden, en in een rit zoveel mogelijk bochten opnemen, bijvoorbeeld. 'Kampeer-TomTom' Maar nu bekijken we dus een TomTom Go Camper, die anders dan de naam doet vermoeden ook geschikt is voor de caravanrijder. Je kunt namelijk bij het installeren vrij nauwkeurig de maten en gewichten van je kampeermiddel ingeven. Bij het uitstippelen zal de TomTom rekening houden met deze maten. En dus te smalle weggetjes of te lage tunneltjes vermi...

Wat een vreselijk beeld is dit! Dit zou geen kind mogen overkomen, maar de werkelijkheid is anders. Ik heb er de afgelopen weken heel vaak aan moeten denken... Dat 'we' dit elkaar aan kunnen doen. Zo'n kind is getekend voor het leven. Zo'n leven wordt nooit meer 'normaal'. Afschuwelijk. 

Soms ben ik bijna verbijsterd als ik de reactie hoor of lees van mensen als ik ze op een taalfout wijs. Want ja, als het taalfouten in zakelijke communicatie zijn, dan mag ik daar graag op wijzen. Vooral omdat ik niet begrijp waarom mensen er niet meer moeite voor doen om het goed te doen. Net zoals ik niet begrijp dat er automobilisten zijn die zich verkeershufterig gedragen in een auto waarop met grote letters bedrijfsnaam en telefoon zijn geplakt. Gedrag en ook taalgebruik zeggen iets over je bedrijf! Daarnaast is taal ook vaak gewoon leuk. Lees dit stukje maar. 

Omslag nieuwste Autoweek | Campers. Voor de net verschenen Autoweek | Campers mocht ik weer verschillende bijdragen leveren. In totaal twaalf pagina's met daarop ook nog eens vijftien foto's van mijn hand. Op de beurs CMT in Stuttgart verzamelde ik het nieuws voor het komende modeljaar. Verder portretteerde ik twee mensen in de serie "Ik en mijn camper" en interviewde ik op de Caravana in Leeuwarden mensen met de hoofdvraag: "Wat vind je van een elektrische kampeerauto?" Vier pagina's verslag van de CMT Stuttgart.

Prachtige camperplek! Wat een mooi plekje is dat hier in Akkrum, Friesland. Bij Heerenveen. Camping, camperplekken, restaurantje met terras, jachthaven. In particuliere handen. Nu nog rustig, maar nu het weekend is zoeken al wel wat mensen hun bootje weer op. Er zijn drie camperplekken direct aan het water, ik sta met de camper van het jaar 2019 een stukje verder. Hollandser kamperen kan haast niet. In de zomer wil ik het hier ook nog wel eens zien: er heerst dan vast een gezellige drukte. Het dorpje zelf is op vijf minuten loopafstand: daar is een enorme supermarkt en er zijn een boekenwinkel met ook tijdschriften, diverse horecagelegenheden en terrasjes aan het water. Je kunt hier op de camping/camperplekken ook boten huren, fietsen ook, en de wifi functioneert prima (maar er is nu vrijwel niemand: dat scheelt veel...). Hoewel ik hier twee nachten mocht staan kun je van 'open' nog niet echt spreken. De eigenaar zal naar buiten toe gaan communiceren dat de openi...

Het is een probleem van altijd en kennelijk onoplosbaar. De wereld kan voedsel genoeg voor iedereen produceren, maar toch lijden er miljoenen mensen honger. En elders gaan er meer mensen dood door vetzucht en verkeer. (Ruim 500 verkeersdoden in Nederland per jaar: het is ronduit idioot dat 'we' dat accepteren!) Van binnenuit De mensen met honger helpen lijkt mooi en goed, maar ik denk al heel lang dat dit niet de sleutel tot een oplossing is. Het moet daar 'van binnenuit' komen, zoals de welvaart in Europa ook uit onszelf - wel vaak ten koste van anderen - is gekomen. Dus de hulp moet gericht zijn op de ontwikkeling daar en niet op het voeden van hongerenden. De beelden van uitgemergelde kinderen op televisie, bij weer een actie, doen pijn aan mijn ogen. Het liefst kijk ik dan weg van zoveel ellende. Maar dát kind redden, hoe graag ik dat ook zou willen, kan niet. En daarnaast: het helpt die bevolking niet. En er zijn er meer die er zo over denken, lees ik in Tr...

Friesland, in de buurt van Heerenveen. Bij De Jong Kamperen en Recreatie in Hillegom haalde ik de Hymer Camper van het Jaar op, onder werkelijk stormachtige omstandigheden. Tijdens het inladen van 'de garage' greep de wind de deur, die vastgehouden wordt door een gasdrukveer. Maar deze is duidelijk niet berekend op windvlagen... Dus schade aan scharnier en ietsje aan zijplaat. Ik ben gelukkig goed verzekerd... Het rijden met de volautomaat in de nieuwe Mercedes Sprinter is een waar genoegen. Ik heb het rustig aan gedaan met de jonge auto, maar je voelt ook dan dat er heel wat vermogen aanwezig is. En nu sta ik dus hier in een jachthaven. De camperplekken worden 's winters 'bewoond' door boten, maar ik mocht er wel gaan staan. Er is stroom, ik heb een beetje water en een stukje verder is een toiletgebouwtje open. De wind laat de auto intussen behoorlijk schudden. De zeilen en touwen van de boten rammelen in de wind dat het een lust is. Slaap ik straks lekker... ...