WL / Tekst + Fotografie

Hoewel ik vele tienduizenden kilometers op de Suzuki motorfietsen  reed - minstens 20.000 km per jaar - heb ik amper pech gehad. Een keer iets met koolborstels, waardoor het starten wat extra aandacht vroeg maar - dankzij een telefonisch 'consult' bij de Suzukidealer - altijd wel lukte. Een keer lekte er ergens iets, ik geloof koelvloeistof - maar ook daarmee kwam ik veilig thuis. Een gaatje in de waterkoeling (door steenslag), dat bleek niet op te lossen door de Franse Suzukidealer. Domweg omdat de levering van onderdelen zeker een week zou duren. Met de trein ben ik toen thuis gekomen (met drie hogesnelheidstreinen, meer precies). De motor in de vrachtwagen. Vrij regelmatig had ik een veerboot nodig om op de bestemming te komen. Niet mijn hobby, vooral door het 'gedoe' met die riemen om de motor vast te zetten.

Door de diverse historische gebouwen te transformeren naar comfortabele, energieneutrale huurwoningen, wil het landgoed zichzelf financieel in stand houden. Dat is de opgave waar het landgoed op dit moment mee bezig is. Het productiebos De Wouwse Plantage vindt zijn oorsprong omstreeks 1504. Het was daarmee het eerste productiebos in ons land. Het boomrijke gebied kende door de eeuwen heen diverse eigenaren. Halverwege de 18e eeuw liet Baron Pierre Joseph de Caters een zomerverblijf bouwen, gevolgd door diverse woningen, stallen en bijgebouwen. Deze folie-achtige gebouwen, gemaakt van hout en steen uit eigen productie, vormen vandaag de dag het decor van Plantage Centrum. De steenfabriek stond op de plek waar nu een groothandel in bouwmaterialen staat.

Heerlijk rustig fietsen in West-Brabant Eindelijk weer eens een moment om de eFiets te pakken - voor een rit van 40 km door het platteland rond Wouw en Steenbergen. Eenmaal thuis na wat best als een inspanning voelt (..) zet ik de Tour de France aan. Zij rijden bijna 200 km vandaag zonder accu en met bergen. Nee, oud worden is mijn hobby niet. Naast graan (foto boven) en aardappelen kom je nog wat kool tegen en af en toe aspergeplanten, om tot nieuwe asperges te komen. Het werd steeds warmer en er staat soms aardig wat wind, wat je vooral bij 'wind tegen' merkt.

Als we vrienden en kennissen in ons dorp Wouw ontvangen laten we ze ook graag iets van het mooie West-Brabant zien. Zoals hier, bij de Mozesbrug. Vanaf de Pompejus toren heb je een mooi uitzicht op de Mozesbrug. (Zie hieronder) Alle foto's: Pixel 7 telefoon. De foto's van de telefoon zijn voor beeldschermgebruik ronduit goed. Voor drukwerk gebruik ik nog steeds liever een echte camera. De Mozesbrug - lopen door het water - bevindt zich op de locatie van Fort de Roovere in Halsteren. Het water lijkt te wijken voor de wandelaars die er doorheen gaan.

De sporen van de Tweede Wereldoorlog zijn op weinig plekken zo goed zichtbaar als in Nationaal Monument Kamp Vught. Zo begint de folder die je bij de entree krijgt uitgereikt, met plattegrond en verdere toelichting. Er is een deel binnen en een veel groter deel buiten. Ik was er laatst mijn mijn zoon, tijdens ons vader-zoon weekend met wandelen, fotograferen en museumbezoek. En eten, niet te vergeten. We overnachtten in een pension, met gezamenlijke keukenfaciliteiten. De eigenaar van het pension heeft een prachtige hond, deze Schotse collie. Zoon Ruben maakte er een (telefoon)foto van. Wij hebben zelf ook zo'n hond gehad: Hesketh heette deze.

Van het ANWB -ledengeld zijn, net als elke maand, weer ingehuurd een fotograaf, iemand voor de visagie en natuurlijk ook iemand voor de styling . Want CEO ANWB Marga de Jager - wat is er toch mis met 'directeur,' bij een Nederlandse bond? - kun je niet zo maar eventjes fotograferen. Dat is geen gezicht. Dan ziet ze er niet uit, op pagina 3 van De Kampioen!  In de begeleidende tekst lezen we ook nog dat zij nooit zonder stress op vakantie gaat. Wel de hele wereld vertellen dat je je goed moet voorbereiden, maar zelf.... Enfin, ANWB- leden. Weet in elk geval dat je ledengeld goed besteed wordt. Elke maand weer. Want zeg nou zelf: zonder deze maandelijkse explosie van creativiteit foto wordt het leven een stuk somberder.

Een foto moet scherp zijn op het onderwerp waar het om gaat. Daarmee ontketen ik zeker geen revolutie. Maar soms begrijp ik het ook niet helemaal meer. Zoals hier. Nynke Brandsma (1986) won onlangs de Paul Peters Fotoprijs. Publiceert in Het Parool, Volkskrant Magazine, NRC, Financieel Dagblad, Uitkrant en diverse lokale media. Geen klungel dus, zou je zeggen. In het blad van de NVJ staat deze foto als spread  afgedrukt in de rubriek Portfolio . Het gaat over deze tweeling. Het huis op de achtergrond is scherp, de twee meisjes onscherp. Die foto zou bij mij worden gewist, maar hier wordt deze groot gebruikt. En dat snap ik dus niet...  

Aan de zojuist verschenen Autoweek Campers 3 - nu in de winkel, voor de niet-abonnees - mocht ik weer ruim zeven pagina's bijdragen. Met grotere en kleine nieuwtjes uit de camperbranche, een inleidend stuk en een portret. Het portret dit keer is het resultaat van een aangename ontmoeting met Brabanders op een kleine camping in Duitsland.  Wil je ook een keer zo'n portret? Meld je dan aan via info@willemlaros.nl.    

Eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat een blad deze foto zou gebruiken. Maar zie: in Noorwegen vinden ze deze wel wat. Benieuwd of de foto ook in het gedrukte exemplaar straks terugkomt.