 |
| Heerlijk rustig fietsen in West-Brabant |
Eindelijk weer eens een moment om de eFiets te pakken - voor een rit van 40 km door het platteland rond Wouw en Steenbergen. Eenmaal thuis na wat best als een inspanning voelt (..) zet ik de Tour de France aan. Zij rijden bijna 200 km vandaag zonder accu en met bergen. Nee, oud worden is mijn hobby niet.
Naast graan (foto boven) en aardappelen kom je nog wat kool tegen en af en toe aspergeplanten, om tot nieuwe asperges te komen.
Het werd steeds warmer en er staat soms aardig wat wind, wat je vooral bij 'wind tegen' merkt.
Met de lichte Fuji X-T30 en daarop de lichtsterke 23 mm maak ik natuurlijk onderweg ook foto's. Hier een beeldentuin, bij een huisje onder aan een dijk. Een beeldenstorm zoals in 1566 zit er voorlopig niet in gelukkig.
Aan twee kanten van deze weg zijn dit soort 'afritten' gemaakt met opvallende borden: Nachtvissen toegestaan. Benieuwd of daar gebruik van wordt gemaakt.
Ook een vogelkijkhut kwam ik tegen, aan het water. Ik had geen verrekijker bij me - met het blote oog zag ik niets 'bijzonders' (al zijn 'gewone' vogels natuurlijk ook mooi.
De kop koffie bij landgoed Arcadia was lekker en (te) duur: EUR 4,25. Ik was vanmorgen de enige gast. Op deze plek worden workshops gegeven met de Big Green Egg, die eigenaar Sam via zijn kampeergroothandel Badé in Steenbergen importeert. In de tuin ook een kostbare BMW cabrio sport: de zaken gaan goed, zo lijkt het.
De reuzenberenklauw: dat is de grotere broer van de inheemse gewone berenklauw. De reus is een invasieve exoot die je maar beter niet aan kunt raken: je kunt er lelijke brandwonden van oplopen. Mooi vind ik ze wel, eerlijk gezegd.
Lelijk, die restanten van die plastic tunnels, ooit gebruikt voor de kweek van... ja, van wat? Voorlopig ontsieren deze buizen het landschap in hoge mate.
In de oorlog is hier flink gevochten. Ik probeer me voor te stellen hoe dat was. Hoe dat nu in Oekraïne is - best enigszins vergelijkbaar. Wij hier in vrede, de zon schijnt en ik kan rustig een stukje fietsen. Zo zou het gewoon overal moeten zijn. De werkelijkheid is anders.
Er is een heus oorlogsmonument in Welberg, ter nagedachtenis aan de burgerslachtoffers die tijdens de strijd vielen. Op het plateau zie ik de namen van kinderen en bejaarden staan.
Ook de weg langs het monument is smal en rustig: ik ben de hele dag amper een auto tegengekomen. Onderaan zal ik de knooppuntenroute laten zien.
Vandaag is nog een mooie dag om het gras te laten drogen - voor gebruik als veevoer in de winter, neem ik aan.
Mijn route vandaag liep voor een deel parallel aan de Waterlinieroute. Misschien ook nog wel eens leuk deze te fietsen.
[telefoonfoto]
Pornstar Martini. "Kent u die niet?", zei het meisje van de bediening. Nee, die ken ik niet. Ik val alleen over de afzichtelijke naam van dit drankje.
[telefoonfoto]
De knooppuntenroute. Ik bewaar 'em in de app. Want deze wil ik nog wel eens rijden.
Hieronder: een graanlandschap waar Vincent van Gogh zo van hield. Zonder hoogspanningsmasten toen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten