WL / Tekst + Fotografie

Lada 2105. Uit Rusland, dus inmiddels een totaal onaanvaardbaar voertuig.  In de afgelopen decennia had ik verschillende auto's, motoren en caravans. Bij het scannen van dia's kom ik ze bijna allemaal tegen. De voertuigen uit de analoge tijd. Ik mis tussen de dia's nog een DAF die we heel vroeger hadden en een blauwe Ford Escort, die ik van mijn vader kon overnemen. Mijn vader, die op 20 december jl. 107 jaar zou zijn geworden.    Mijn vader kocht vroeger op de markt een frame en maakte daar dan een passende fiets van. Zo heb ik er heel wat gehad. Geen foto heb ik van mijn favoriete rode, met een dikker frame en dikkere banden. Een fatbike was het gewoon, al bestond dat woord nog lang niet. Ik denk dat mijn ouders die toen nieuw hebben gekocht. 

In Nieuw-Zeeland had ik de beschikking  over deze snelle huurauto De trip naar Nieuw-Zeeland - twee weken - zal ik niet snel vergeten. Ik had rond de 100 diarolletjes bij me en een Canon camera met enkele lenzen. In totaal was ik 32 uur onderweg en kwam doodmoe aan. Een tussenstop in Amerika, dat nog in de ban was van de aanslag op 9/11. Een mevrouw van de douane daar wilde weten wat er in die doosjes zat. Filmrolletjes, zei ik. En ze vroeg mij deze te openen. Dat weigerde ik: "Als u mij niet gelooft moet u dat controleren." Na vijf busjes geloofde ze het wel en liet zij mij chagrijnig door.   De bedoeling was dat ik met collega en vriend Kees vd B. zou gaan. Die was echter plotseling - de dag voor vertrek - verhinderd. Ik besloot in ieder geval alleen toch te gaan. In Auckland was het eerste hotel. Het eerste wat ik daarna deed was deze uitkijktoren bezoeken. Alle foto's: scan van dia. Wat de gegevens betreft: ik put uit mijn geheugen. En de trip naar Nieuw-Zeeland is la...

Wandelen van NS station Dordrecht Stadspolders naar station Dordrecht is langs onder meer het Wantij een mooie wandeling van rond de tien km. Het eerste deel onverhard, het tweede deel stad. Met onderweg een heerlijke plek voor een lunch of een kop koffie. Ik deed het op vrijdag 13 december. Nee, geen last van bijgelovigheid. [Telefoonfoto] Wat een leuke plek is restaurant Villa Augustus! Het ligt mooi halverwege deze wandeling. Ik nam er een heerlijk broodje kip met een kop koffie (verkeerd).  

Ruim op tijd parkeer ik zaterdagmorgen de auto bij de Reehorst in Ede. Parkeermunten zijn er nog niet bij de receptie. Waar wat plaatsvindt is nog even niet duidelijk: diverse mensen zijn zoekende waar het evenement plaatsvindt. Geen bordjes waar we moeten zijn voor wat. Ja, garderobe, toiletten. Juist, daar moeten we zijn... Er staan daar koffieautomaten, maar die werken niet: een kartonnen koffiebekertje onmisbaar sap moet voor EUR 2,50 worden gekocht. Kortom: de routering en de koffie-/theevoorzieningen zijn matig, want ik betaalde ook al 50 euro minstens voor toegang en parkeren. Ik zie vier jonge mannen met een hoed. Natuurfotografen laten graag zien dat ze wat bijzonder zijn.  Beetje vreemd: ze houden de hoed ook binnen op. Hij dient dus niet als bescherming tegen de koude, maar uitsluitend als imago-versterker. Of ter compensatie van een tekortkoming aan enig gevoel van eigenwaarde. De theaterzaal blijkt dus via de borden Garderobe bereikbaar. “Gek dat het er niet opstaat”, ...

Op zaterdag 7 en zondag 8 december jl. waren we in het Chassétheater in Breda. De 7e in de bioscoop voor de film Babygirl. Babygirl is een recente Amerikaanse erotische thriller, bedacht en gemaakt door de Nederlandse actrice Halina Reijn. Met in de hoofdrol Nicole Kidman en verder Harris Dickinson, Sophie Wilde en Antonio Banderas. Foto uit programmaboekje Maar het langst herinneren zal ik me zeker het optreden van fluitiste Lucie Horsch met het Orkest van de Achttiende Eeuw. Ik streamde al eerder haar nieuwe CD (Frans Brüggen project), waarop ze historische instrumenten gebruikt uit de verzameling van wijlen Brüggen, fluitist en oprichter van het geweldige Orkest van de Achttiende Eeuw. Het concert was het laatste in een reeks concerten door het hele land. Met veel werken van Vivaldi, een beetje Bach en een nieuw werk, speciaal voor deze toer gecomponeerd 'in de geest van Vivaldi'. "Dat moderne werk vond ik niets aan", hoorde ik iemand achter me na afloop mompelen. ...

Met Geen dag zonder Bach laat ik graag zien dat ik gek ben op klassieke muziek. Maar natuurlijk is er meer. Neem Toto, een geweldige band die ook 'klassiekers' op de plaat zette. In Roosendaal trad onlangs de band Tribute To Toto op en op uitnodiging van en met mijn dochter beleefde ik een topavond. Uitstekende musici (conservatorium), prima show en veel enthousiasme. Ze brachten de bekendste nummers, maar ook wel - bij mij - minder bekende. Genoten dus! 

"Meneer, wilt u ook een foto van mij maken?" Ik ben op de ijsbaan in Wouw. Natuurlijk wil ik dat. Via Facebook bedankt zijn moeder me later voor de foto van Gijs. Ik ben hier omdat kleinzoon Bram er ook is. In eerste instantie ontdek ik hem niet, maar gelukkig ziet hij mij wel. Hij doet zijn uiterste best rondjes te draaien.

Ja, reken maar uit: dat zijn 51 jaren huwelijk. En zeg nou zelf: Ze is niets veranderd.  We trouwden in Overschie - familie en vrienden in de touringcar. Een beetje alternatief moest het wel. We woonden 'in' in Rotterdam, daarna nog in Den Haag, Zoetermeer, Roosendaal, Bergen op Zoom en nu in ons eindstation: Wouw. Af en toe sinds 2019 flink onderbroken door reizen met de camper. 

Bonn - op de dag van de eenwording Voor een bezoek aan het Beethovenhuis waren we al diverse keren in Bonn. De eerste keer was ik er met de motorfiets, voor een toeristische reportage voor het motorblad Moto73. Tot mijn verbazing kon ik toen het centrum niet in: er werden demonstraties verwacht en er was veel politie op de been. Maar na enige uitleg bij een politiebusje - "Ik kom uit Nederland gereden voor een bezoek aan Beethoven" - en het tonen van mijn perskaart mocht ik toch verder. Dat zijn van die herinneringen die je je hele leven bij je houdt.   

Samen met twee fotomaten wandelde ik onlangs rond de vennen in Oisterwijk. Een prachtig gebied met een enorme geschiedenis. De vennen van Oisterwijk zijn ontstaan in de afgelopen duizenden jaren door een combinatie van natuurlijke processen en menselijke invloed. De belangrijkste factoren die hebben bijgedragen aan de vorming van deze vennen zijn:  Pleistocene ijstijden: Tijdens de laatste ijstijd, de Weichsel-ijstijd, die ongeveer 115.000 tot 11.000 jaar geleden plaatsvond, werden grote delen van Nederland bedekt met ijs. Het smeltwater van de ijskappen en de afzetting van zand en grind hebben bijgedragen aan de vorming van het huidige landschap. Verlanding: Na de ijstijden ontstonden er door het veranderen van het klimaat veengebieden. Water dat zich ophoopte in laaggelegen gebieden, leidde tot de vorming van moerassen en vennen. De verlanding, waarbij het water zich vulde met plantenresten en sedimenten, resulteerde in de vorming van vennen. Menselijke invloed: Door de eeuwe...

Kiwi's in Nieuw-Zeeland Thuiskomen van een reportage voor Moto73, Het Tweede Huis, Kavel & Huis, Serres, Autokompas, CameraMagazine of nog een ander tijdschrift. Film terugspoelen (kleinbeeld, maar ook wel 6x6), in een doosje en naar Breda. Daar was een ontwikkelcentrale, twee uur later kon ik de stroken ophalen. Soms bleef ik daar even in de buurt - heen en weer naar Roosendaal was niet zo handig. Soms kwam de centrale in Rotterdam me beter uit: deed ik dat (bij Kleinpolderplein).  Veel toeristische  onderwerpen, niet allemaal even spectaculair. Dat was dit wel: een test van autobanden op een circuit. Zelf slippen en als een idioot remmen op een nat wegdek, maar ook met een helicopter boven de testauto's vliegen. Italiaanse piloten doen dat op hun - risicovolle - manier. [Alle foto's: scan van dia]