Ruim op tijd parkeer ik zaterdagmorgen de auto bij de Reehorst in Ede. Parkeermunten zijn er nog niet bij de receptie. Waar wat plaatsvindt is nog even niet duidelijk: diverse mensen zijn zoekende waar het evenement plaatsvindt. Geen bordjes waar we moeten zijn voor wat. Ja, garderobe, toiletten. Juist, daar moeten we zijn... Er staan daar koffieautomaten, maar die werken niet: een kartonnen koffiebekertje onmisbaar sap moet voor EUR 2,50 worden gekocht. Kortom: de routering en de koffie-/theevoorzieningen zijn matig, want ik betaalde ook al 50 euro minstens voor toegang en parkeren.
Ik zie vier jonge mannen met een hoed. Natuurfotografen laten graag zien dat ze wat bijzonder zijn. Beetje vreemd: ze houden de hoed ook binnen op. Hij dient dus niet als bescherming tegen de koude, maar uitsluitend als imago-versterker. Of ter compensatie van een tekortkoming aan enig gevoel van eigenwaarde.
De theaterzaal blijkt dus via de borden Garderobe bereikbaar. “Gek dat het er niet opstaat”, zegt iemand met een kaartje van de organisatie op zijn borst. Ja, dat is zeker gek. En ook nergens in het gebouw een verwijzing naar de theaterzaal. Ja, als je er voor staat.
De man die als eerste iets op het toneel zegt neemt niet de moeite zich voor te stellen. Geen idee wie het is. Als ik hem in een pauze tegenkom meld ik hem dat. "Goede tip", vindt hij. Hij geeft aan dat hij liever achter de schermen werkt in plaats van in de schijnwerpers staan. Dan heb ik nog een tip: blijf achter die schermen!
De eerste spreker is Sebastiaan, de zoon van Jan van der Greef. Het gaat over de jaguar en Sebastiaan toont mooie beelden van deze prachtige katachtige. De zoon vervangt zijn vader, die een hersenbloeding heeft gehad maar gelukkig herstellende is. Een betere vervanger kan Jan zich niet wensen. Het allerbeste, Jan!
Paul Goldstein valt in voor Barbara Dali'Angelo, die door een longembolie is getroffen maar gelukkig net het ziekenhuis weer heeft verlaten. Paul is een meesterlijke spreker en fotograaf, vol (Engelse) humor. Genoten van zijn foto's en zijn kritiek op zijn eigen foto's. Heerlijk ook hoe hij afrekent met idiote gewoonten van natuurfotografen, zoals het zich hullen in camouflagekleren. Buitengewoon vermakelijk!
Later die dag wordt Paul Goldstein
Nature Photographer of the Year 2024 WINNER Black & White category met deze foto van een rivier overstekende kudde wildebeesten.
Dan is er koffiepauze. Met maar één uitgiftepunt en 350 bezoekers gaat dat te langzaam. De volgende spreker is al weer bezig als er nog mensen op hun koffie staan te wachten.
Na Paul is de fotograferende Drentse voorleesmoeder Frensis Kuijer met ‘overbelichte’ (high key) beelden auditief wel een een anticlimax. De foto's van rupsen, vlinders, bloemetjes en libellen zijn mooi, maar je moet van die stijl houden. Het is uiteindelijk een trucje, meer van hetzelfde. Een goed verhaal erbij zou het zeker waardevoller maken.
De Griekse paddenstoelenkoning Agorastos Papatsanis presenteert waanzinnig mooie beelden van eetbare, giftige, sporenverspreidende en soms bijna geboetseerd lijkende zwammen. Indrukwekkend, vindt ook National Geographic.
Ook de lunch is onhandig georganiseerd, met opnieuw slechts één uitgiftepunt waar iedereen ook nog moet afrekenen. De kroket en koffie zijn bijna koud voordat je een eerste hap kunt nemen.
Albert Dros is de fotograaf van de meer spectaculaire landschappen. Hij heeft daarbij ook nog eens een goed verhaal, presenteerde zijn indrukwekkende boek over Nederland en geeft volop tips hoe dit soort fotografie aan te pakken. "Wees gerust ook commercieel." De verzadiging van zijn beelden gaat mij wel wat te ver, maar commercieel werkt dit kennelijk.
Ook de reizen van Nature Talks werden - in andere zaaltjes - gepresenteerd. Ik woonde de
Lofoten in de winter bij, gepresenteerd met schitterende beelden. Kreeg wel zin om mee te gaan! Maar ja, de natuur beschermen en vliegen, dat krijg ik niet gecombineerd.
De paneldiscussie woonde ik niet bij, en adhd-spreker Tin Man Lee maar gedeeltelijk. Zijn verhaal over minder is meer en ruimte geven aan de fantasie van de kijker was inhoudelijk best goed..
Jasper Doest, met zijn malle hoedje op, vertelde over verschillende projecten waaraan hij werkte en werkt. Dat juist dan technisch allerlei zaken niet werken is wel tamelijk onhandig. Misschien gaat dat blootshoofds toch beter.
Samenvattend: het was een plezierige dag met veel prachtige foto's, deels inspirerende en deels matige sprekers. Organisatorisch en technisch zijn er wel wat verbeterpunten aan te wijzen voor de versie in 2025. Waarvoor ik bij deze alvast een kaartje bestel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten