WL / Tekst + Fotografie

Overal zien we mondkapjes. (Nou ja, behalve bij illegale feestjes van jongeren, die hun eigen plezier belangrijker vinden dan de ellende van anderen.)  De mondkapjes duiken op rond neus en mond, maar ook op tal van andere plekken.

Het komt er niet elke dag van, maar gelukkig steeds vaker wel. Wandelen. Schoenen aan, jas aan en gaan. Gewoon vanuit je huis. Wij hebben het geluk dicht bij een heerlijk bos te wonen, maar regelmatig loop ik ook de andere kant op: de stad in. Maar vandaag had ik weer een bos-dag. In de herfst een feestje. Kijk maar. Alle foto's zijn met de telefoon genomen. Onvoorstelbaar dat er ook troep in zo'n bos ligt. Blikjes, plastic zakken. Wat zijn dat voor ééncellige hufters die dat doen?  Hieronder nog een paar (telefoon)foto's.

Mijn vader had een tamelijk pessimistisch wereldbeeld, ontwikkeld vanuit een streng gereformeerd milieu. Daaruit weekte hij zich weliswaar los - geen kerkgang meer, kinderen naar openbare school - maar zijn blik op de mensheid werd er ondanks dit helaas niet vrolijker door. Hetgeen overigens geen nadelige gevolgen voor mijn jeugd heeft gehad: ik groeide op in een fantastisch en veilig gezin. Gelukkig sta ik een stuk optimistischer in de wereld. Al zijn er momenten dat ik denk: het is maar goed dat mijn vader er niet meer is, want hiervan zou hij doodongelukkig worden. Vrijdag 23 oktober was zo'n dag. Ik pak de Volkskrant van die dag er even bij. 

Adobe presenteert een nieuwe versie van Lightroom Classic. Het is versie 10 en - uiteraard - 'gratis' voor de gebruikers met een abonnement. Een belangrijke vernieuwing is die van het kleurverloopo. Ik ga eens uitvogelen wat daarmee kan.  Het is kennelijk een serieuze update, want de catalogus moet ook worden aangepast en krijgt een extra extensie V10.

De Canadese begraafplaats met slachtoffers van WOII is sowieso al een 'mooie' plek. Maar in de herfst komt er nog een dimensie bij... [telefoonfoto]

Regelmatig las ik er wel over, maar gezien had ik ze nog nooit. Tot vorige week: met fotomaat Adrie G. reed ik naar Oss om daar de wisenten voor het eerst met eigen ogen te zien. Een geweldige ontmoeting met deze imposante runderen! Ik besloot ze vast te leggen met de 100-400mm op mijn Fuji X-T3. Met een éénpootstatief bleek de apparatuur niet te zwaar - het is zo'n 10 km wandelen - en toch voldoende flexibel en stabiel. Het bleek de juiste keuze. Behalve wisenten zagen we ook Exmoor pony's en Taurossen, een soort oerrund. Hieronder nog enkele beelden uit het vrij toegankelijke gebied. Dat wil zeggen: je kunt vrij om het terrein wandelen waar de dieren verblijven: je kunt dat terrein niet betreden. Op termijn is dat overigens wel de bedoeling, heb ik begrepen. Hieronder nog enkele beelden.

Natuurlijk: het is JEZUS ja en EU nee. Vergelijkbare onderwerpen, dus daar moet je wel een keuze uit maken. Nee, hier begrijp ik werkelijk helemaal niets van. Jezus ja: dat zeg ik ongetwijfeld wel eens, maar dan bedoel ik toch niet wat hier staat. Van 'JEZUS ja' begrijp ik al niets. Religie is een bron van oorlog en ellende en een verzinsel van mensen die niet genoeg hebben aan de zekerheid van het bestaan. Maar EU nee is ook ernstig. Ga maar eens kijken hoe de vlag in het Verenigd Koninkrijk er op dit moment bij hangt. Onvoorzien, door corona? Ja, inderdaad. Maar samen sta je heus veel sterker, juist in onvoorziene omstandigheden.

Wat leuk! Ik zie dat het boek dat ik in 2008 schreef in opdracht van het Albert Schweitzer ziekenhuis in Dordrecht nog steeds te koop is. In het boek tientallen interviews met specialisten, verpleegkundigen, oud-medewerkers en tal van andere ziekenhuisrelaties: bij elkaar geven deze een beeld van de groei van het ziekenhuis. Aanleiding voor het boek was een verhuizing en samenvoeging van diverse locaties. 

De tweede golf corona overspoelt ons op dit moment. Ontzettend triest voor alle slachtoffers, nabestaanden en het ziekenhuispersoneel. Dat ongetwijfeld woedend heeft zitten kijken naar de beelden van hossende ééncelligen op het Plein in Den Haag op de avond van 14 oktober. Om 'te vieren' dat de horeca weer dicht gaat... Gedurende de eerste golf wandelden en fietsten wij veel. Op plekken waar je nauwelijks iemand tegenkomt: in de bossen en de dorpen rondom Bergen op Zoom en Roosendaal. Op 15 oktober heb ik die draad maar weer opgepakt. Een rondje - 40 km - in zuidelijke richting. Ik neem me voor de komende weken regelmatig een 'corona-rondje' te wandelen of te fietsen. Natuurlijk met altijd een camera om de nek. Meer beelden van 15 oktober hieronder. Waaronder twee Trabants. Of is het Trabanten?

De uitgave Autoweek was vorige week gewijd aan vooral caravans. Ik mocht zes pagina's nieuws leveren. Hier de eerste pagina.  Corona verpest op dit moment ons vrije leven. Maar de caravan en de camper blijken prima 'hulpmiddelen' om een deel van die vrijheid weer terug te krijgen. De verkopen van deze recreatievoertuigen overtreffen zelfs de meest optimistische verwachtingen. Kennelijk is vrijheid heel belangrijk voor velen. Alleen de vrijheid om overal naar toe te reizen: die is er nog even niet. Maar wat Nieuw-Zeeland lukt, dat moet ons in Europa toch ook lukken?

Pijnlijk, als een buitenstaander naar ons Nederlanders kijkt. Ben Coates is Brits, sinds tien jaar Nederlander. Hij is econoom, politiek adviseur en journalist. Individualisme. Voor mijn part 'liberalisme', al doe je dat daarmee tekort. Maar dat is wat er al jaren gaande is in ons land. Je komt het overal tegen. Als je een opmerking maakt over luid praten in een stiltecoupé kun je de colère krijgen. Vrijwel iedereen loopt tegenwoordig met oortjes in: schijt aan de omgeving, het is mijn wereld. Dat keer je zo maar niet om. In een samenleving met mensen die oog hebben voor elkaar. Mensen die begrijpen dat de vrijheid van de één de onvrijheid van een ander kan betekenen. Als iedereen zich aan de regels houdt kan ik wel...  Corona-klungels noem ik het, de mensen die gisterenavond op het Plein in Den Haag een feestje vierden - tot tien uur. Primitieve egoïsten. Maar dat zeggen verandert niets. Verhardt alleen. Splijt. Gedragsdeskundigen moeten ons de weg wijzen. Zitten die eigenl...

Wandelen en varen in de Biesbosch: vandaag nam ik daar eens de tijd voor. Het is een aantal jaren terug dat ik er was, terwijl ik er toch helemaal niet zo ver vanaf woon. Ik neem me voor er vaker heen te gaan, want het is werkelijk prachtig. Vandaag ook een rondvaart geboekt (uurtje). Er zijn ook langere vaartochten mogelijk, met gids (natuur, cultuurhistorie). De herfst is goed zichtbaar in de Biesbosch half oktober. Het was extreem laag water: met de platbodem voeren we regelmatig over de bodem. We voeren onder een brug door die we nu niet konden aanraken, en waar anders de boot soms niet onder door kan... Hieronder meer beelden van de Biesbosch.

Hoe graag ik ook op pad ben (fiets, auto, camper, openbaar vervoer): wandelen kun je thuis ook. De deur opendoen en je wandelt al. Wij hebben het geluk dicht bij een bos te wonen. Niet heel groot, maar best mooi. Ik ging vandaag eens kijken hoe het met de paddenstoelen in dit bos gaat.  Hieronder nog enkele beelden.