WL / Tekst + Fotografie

Eeuwenoud kerkje in Noorwegen. Beetje scheef, maar mag het, na zo'n tijd in Noorse weersomstandigheden? Dat het sowieso nog staat vind ik al bijzonder. Kwam ik in 2016 langs, met de motorfiets. Schitterende plek, heerlijke dag.

Dit was al weer in 2016. Noorwegen, in de buurt van Stavanger. Mooie motordag met Ron Gort, die daar al heel lang woont. Het verhaal verscheen in Moto73. Het is een end rijden - en varen - maar de moeite wordt beloond. Het jaar daarop zouden we samen naar de Lofoten rijden. Zo mogelijk een nog mooiere rit.

Maandag ben ik op stap geweest met een medewerkster van de NKC (Nederlandse Kampeerauto Club) en: een spiksplinternieuwe Bürstner camper, opgehaald bij Mobildrôme in Roosendaal/Oud Gastel. Doel: een foto voor de voorpagina van een volgend NKC tijdschrift. Omdat in datzelfde nummer een verhaal staat over de Brabantse waterlinie reden we naar Willemstad.

Liet ik gisteren mijn eerste 'droommachine zien (de gebruikt gekochte BMW R60/6), vandaag is het een latere machine die ik nieuw kocht. De GS, toen en nu nog steeds een enorm succesnummer van BMW. Ik nam een uitvoering in zwart en geel. Uiteindelijk bleek het niet mijn ideale motorfiets. Te zwaar, bijvoorbeeld om even te keren op een smal landweggetje met een schuine berm.

Wat was ik toen blij met mijn - gebruikte - BMW R60/6. En wat hebben we er veel plezier mee gehad. Naar Italië, de Alpen, maar ook vele vele weekenden in Nederland. Kamperen, tent achterop. Die trommelrem! Als het regende werkte dat allemaal wat minder. In de bergen ging het blok wel eens 'pingelen': dan moest de brandstoftoevoer wat worden bijgesteld. De weg vinden deden we met de kaart op de tanktas. Wat een prachtige herinneringen zijn dit! De BMW was de eerste serieuze  motorfiets na de 350/4 van Honda. Een vriend in Den Haag - wij woonden daar toen - was handig en onderhield de BMW. We zijn er één keer mee onderuit gegaan door een mee-geasfalteerde verhoging zonder streep. De enige schade was een verbogen bougie. Ik denk dat we op de foto in Duitsland op bezoek waren geweest op het vakantieadres van mijn ouders. Ergens langs de Moezel, denk ik.

Dat moet een keer kunnen. Een reportage in zwart-wit, in het motormagazine Moto73. De vorige hoofdredacteur vond het geen goed idee: "Ik houd niet van zwart-wit." Mijn opmerking dat ik het niet voor hem wilde doen maar voor de lezers leverde niet het gewenste effect op (..). Bij de volgende hoofdredacteur besloot ik het nog eens aan te kaarten. En waarachtig, die bleek een stuk ondernemender en wilde het wel eens proberen. Het resultaat zie je hier. Diverse lezers meldden mij dat 'ze dat vaker moesten doen'. En ja, ik vind het ook nog steeds erg mooi. Al leent uiteraard het ene onderwerp zich veel beter voor zwart-wit dan het andere.

Bij het fotograferen is het instellen van het diafragma je eerste instrument om je foto 'vorm te geven'. Veel of weinig scherptediepte: daar draait het om bij het diafragma. Een laag f/-getal zorgt voor weinig, een hoog f/-getal voor veel scherptediepte. Als geheugensteuntje dient: hoe lager hoe vager (de achtergrond). Deze foto is gemaakt langs de Zweedse kust. Een lager f/-getal was natuurlijk mogelijk, maar ik probeer de uiterste standen te vermijden. Want dan is geen enkel objectief op z'n mooist. Bij de foto: Canon EOS 6D met EF24mm f/1.4L USM 1/2500s | f/3.5 | ISO100

Kamperen in Zweden: er zijn maar weinig activiteiten leuker dan dat. Vorig jaar waren we er, op zoek naar het Zweeds rood. Dat uiteindelijk afkomstig is uit een voormalige kopermijn (Falun). Het gebouw op de foto huisvest een galerie vol Zweedse glaskunst. Mooi, maar ik vind de historische buitenzijde minstens zo boeiend. Wat een paradijselijke omgeving is dit...

Heerlijk, een keer verhuizen. Het was voor ons aanleiding om eens flink 'huis te houden' in de enorme hoeveelheid 'archiefmateriaal' die we de afgelopen decennia hebben verzameld. Ik heb me heilig voorgenomen dat dit me geen tweede keer overkomt. Hoezo, papierloos kantoor? De belangrijkste zaken heb ik ingescand en tientallen kilo's aan papier weggegooid via de daarvoor bestemde kanalen (Milieustraat vooral). Zo kwam ik dit tegen. Behalve een rubriek over motorfietsen - ik testte nieuw op de markt gekomen types - had ik in het Algemeen Dagblad in de jaren 80 van de vorige eeuw ook een rubriek over huisdieren. (Dat is het voordeel als je nergens veel verstand van hebt: dan ben je voor alles inzetbaar.) In die rubriek kwam ik met huis-tuin-en-keuken tips, beantwoordde ik vragen van lezers (in overleg met een dierenarts als dat nodig was) en bracht ik dierennieuwtjes. Deze aflevering is van 12 december 1981.

Je wilt op vakantie. Wie wil dat niet af en toe. En er zijn heel veel verschillende soorten vakanties, dat weten we ook allemaal. Maar de 'ontharingsvakantie', dat was een nieuwe voor mij. Maar op de Vakantiebeurs - nog tot en met zondag de 13e - kun je deze regelen. Geen haar op mijn hoofd die aan zo'n vakantie denkt. Met de haren in de wind, dat lijkt me stukken aangenamer. "Maar er zijn tegenwoordig heel veel vrouwen die ontharen hoor", probeerde de mevrouw van de stand nog. Ja, dat weet ik. De ontbossing heeft enorm toegeslagen. Maar om daar nou een vakantie aan te koppelen...

In 1999 maakte ik voor het ANWB-buitensportblad een reportage over de veedrijvers ( drovers ) van Wales. Ook wel de cowboys van Europa genoemd. Zij zorgden ervoor de dat het vee van de boeren uit Wales op de markten in Engeland terecht kwam. In die tijd - tot eind 19e eeuw - een barre tocht vol gevaren. Van die drovers roads  is nog aardig wat over in de vorm van namen van bijvoorbeeld wegen en pubs. En tijdens het maken van deze reportage 'ontdekten' we ook nog een heuse drover , die er inmiddels onmogelijk meer kan zijn. Vriend Kees van den Berg maakte de foto's - analoog, dia's, Leica - en ik de tekst. In die tijd waren er nog budgetten om voor zo'n verhaal twee man op pad (..) te sturen. De publicatie was in het januarinummer van het jaar 2000.

Voor de zojuist verschenen Autoweek | Campers - de eerste van de vijf nummers dit jaar - mocht ik wederom diverse artikelen leveren. Zo is er een verhaal over kamperen met de camper in de winter, een serie stukjes over aangename plekken voor een lang weekend en een portret van een echtpaar met hun kampeerauto. Behalve teksten leverde ik ook foto´s. De sneeuwfoto op de omslag is van mij en in het binnenwerk zijn nog eens 61 (!) foto's van mij gebruikt. Autoweek | Campers is los verkrijgbaar bij de tijdschriftenhandel (€ 6,25). Met een jaarabonnement (5 nummers) mis je niets en betaal je slechts € 5,50 per nummer.

Jaren geleden was er een directeur van het Oostenrijks Toeristenbureau met de naam Joseph Stockinger. Ik heb geprobeerd hem via sociale media te vinden, maar dat is niet gelukt. Weet zelfs dus niet of hij nog bestaat... Het was een wonderlijke man, in meerdere opzichten. Zo fietste hij - in mijn herinnering althans - enkele keren van hier naar Oostenrijk. Sprak hij uiteraard Duits/Oostenrijks, maar ook Engels, Russisch, Japans (hij was met een Japanse getrouwd) en ik meen ook Italiaans en Spaans. En idioot snel Nederlands, toen hij eenmaal hier was aangesteld.

Zo, we wonen nu zeven dagen in Bergen op Zoom. Prima huis, voldoende ruimte, het meeste staat en hangt. Alleen op zolder is nog het een en ander te doen. Om de inburgeriung te versnellen zijn we gisteren naar het Nieuwjaarsconcert geweest in theater De Maagd, ooit een kerk. Het West Brabants symfonieorkest - een zeer recente fusie tussen de orkesten van Roosendaal en Bergen op Zoom - speelde gisterenmiddag bekende melodieën uit al even bekende opera's. Met een aantal jonge zangers en zangeressen en een groot koor. Een heerlijke middag in een leuke stad. Op slechts tien minuten fietsen van huis. Ja, inburgeren, dat gaat hier wel lukken.  

    Je kunt van motorrijden houden en van Wolfgang Amadeus Mozart. Ik geef toe, ik kom die combinatie niet vaak tegen, maar mij treft het nou eenmaal. Bij motorrijden hoort kennelijk vette worst, bbq, blues en bier, maar ik heb liever een koffie verkeerd met een Digestive, klassiek en een fijn glas rode wijn. Kan ik allemaal niets aan doen. Toen ik bij de toenmalige hoofdredacteur van Moto73 met de suggestie Mozart aankwam keek hij me aan met een blik die al gelijk zijn nog te uiten reactie verraadde. Maar zie: na enige toelichting ging het licht op groen en sprong ik 'te paard' richting Oostenrijk. Het artikel werd in mei 2006 gepubliceerd. Vijf volle pagina's lang. Je ziet er hier drie van. De eerste twee zijn een spread : één foto over twee pagina's. Zo beginnen eigenlijk alle vele tientallen motorreportages die ik voor Moto73 tot nu toe heb gemaakt.

Precies zestien jaar geleden verscheen mijn artikel in het Algemeen Dagblad over Nederlanders met een camping in het buitenland. "Kun je in een kader de campings noemen?", vroeg de chef van de zaterdagkrant. Hij had duidelijk geen idee wat hij vroeg: alleen al in Frankrijk had ik er zo enkele honderden gevonden. Dus dat plan ging natuurlijk niet door. Grote foto: wie kent hem niet...? Hij demonstreert de Belgische klapschaats. Schaatsbeweging en een klap in zijn handen. Mijn kinderen vonden het toen erg grappig.

Zo hangen de kiwi's er dus bij in Nieuw-Zeeland. Het fruit heeft nog een lange weg te gaan voordat het bij ons in de fruitschaal ligt... Deze 6 x 6 dia maakte ik lang geleden (jaren tachtig) met een Mamiya 6MF. Waarbij ik de drie objectieven had die ervoor waren. 50, 80 en 150 mm, als ik me goed herinner. Hieronder nog een ander beeld uit die trip, die ik in opdracht van een Randstedelijk zakenmagazine maakte.

Alle familieleden, vrienden, kennissen... nee iedereen  wens ik een gezond en voorspoedig 2019 toe! Voor ons in meerdere opzichten een nieuw begin. Want wij verhuizen binnen enkele dagen naar een nieuw adres in Bergen op Zoom. De gegevens vind je later op deze site terug. Het orgel hiernaast is dat van de Pfarrkirche Lichtental, ook wel de Schubertkirche genoemd. Het Schubert orgel is van Michael Panzner uit 1774, in 1984 gerestaureerd. Een mooier muzikaal begin van een jaar is nauwelijks denkbaar, in mijn oren. Links de arbeidsplaats van de organist. Ooit was dat Schubert.