WL / Tekst + Fotografie

Vanmorgen staat dit kaartje in de New York Post.   Let wel: ook deze krant moet het doen met de cijfers die worden aangeleverd. Maar kijk nou eens: de cijfers lijken mij van geen kant te kloppen. Neem Oeganda: 79 gevallen. Botswana: 1 dode (niet op dit kaartje te zien: het origineel op de website is interactief).  Nou verwacht ik niet dat er uit Botswana veel wintersporters naar Noord-Italië en Oostenrijk zijn geweest, maar toch.

Er zijn genoeg redenen waarom een fotograaf deze lens zou willen hebben. Prima kwaliteit, lichtsterk, en als je dan ook nog dit brandpunt wilt: niets op aan te merken. Maar waarom nou zo'n 'geld-terug'-actie? Waarom niet gewoon zo'n objectief 250 euro goedkoper verkopen? Dat kan kennelijk. Het zit kennelijk in onze hersenen dat we geprikkeld (willen) worden door zo'n actie. Je koopt iets en jeetje, een paar weken later krijg je 250 euro terug! Raar instrument, die hersens van ons.

Langslopen, kijken, klikken. Zo kun je een foto maken. Maar natuurlijk is dat niet de goede manier. Althans, als je een foto wilt maken en geen kiekje . Deze eerste foto is gemaakt met een telelens: dat is al een eerste keuze die je mogelijk tot je beschikking hebt. Het gaat uiteraard om een foto op een oorlogsgraf, met een bloeiende plant en op de achtergrond eveneens bloeiende rododendron.

Blijf thuis, luidt nu nog het advies van de regering. Thuis blijven, handen wassen en afstand houden: dat krijgen we de hele dag te horen. 75 jaar geleden stonden we er in Nederland heel anders voor. Net bevrijd van de Duitse en wrede overheersers gingen onze (groot)ouders aan de slag om het land weer op te bouwen. En te profiteren van de herwonnen vrijheid. Om die vervolgens - kunnen we nu vaststellen - te misbruiken: ongebreidelde groei, uitputting van natuurlijke hulpbronnen, niet in staat elementaire levensbehoeften beter over de wereld te verdelen en ga zo nog maar even door. Maar dáárom gaven al die jonge mensen, in de kracht van hun leven, hun leven niet op... Corona is geen oorlog, maar het houdt ons wel gevangen. En los van alle ellende die het brengt zie ik ook lichtpuntjes. Die bestaan uit een groenere toekomst. Uit minder vliegen, minder vlees, minder uitstoot van schadelijke stoffen, minder ongebreideld intercontinentaal reizen. En wie weet ook: wat meer oog voor de m...

Wandelen en fietsen: dat kan nog wel gelukkig. Op 21 april, zo verwachten we, zal de regering bekend maken wat er ten aanzien van het coronavirus gebeurt ná 28 april. Dat is immers de datum waarop de termijn afloopt van 'handen wassen - anderhalve meter afstand houden - liefst thuis blijven'. Mijn voorspelling, op basis van wat ik zo links en rechts om me heen zie en hoor: we moeten nog even volhouden. Sowieso handen wassen en anderhalve meter afstand houden. Het 'liefst thuis blijven' zal iets worden afgezwakt. Nieuws verwacht ik zo langzamerhand ook wel over een vaccin en/of geneesmiddel. Dat zou er toch zeker dit jaar moeten zijn.  Kamperen in de zomervakantie? Ik reken er nog maar niet op. In september met de camper op stap? Dat vermoed ik wel. Misschien nog niet de grens over, maar misschien ook wel.

Het is alweer even geleden dat ik in huis aan het verven was. Maar wat ik me er van herinner levert geen positief beeld op. Kwasten verdrogen, echt mooi wordt het nooit, dat hinderlijk schuren vooraf en nadrukkelijk ook: al die voorzorgsmaatregelen tegen spatten en morsen! Met verbazing kijk ik dan ook naar deze foto, enkele dagen terug in de Volkskrant. Een schilder, 'gewoon' met een blik verf (dat handvat zal losschieten!) in de grote zaal van het Concertgebouw. Als ik het goed zie laat hij het blik ook even rusten op een stoel. Man, daar kunnen druppels verf aan hangen! 

In het bos rondlopen met een 100 - 400 mm (APS-C) lijkt niet voor de hand te liggen. En normaal gesproken doe ik dat ook niet, alleen al vanwege het gewicht. (Hoewel de combinatie Fuji X-T3 met 100-400 stukken handzamer is dan de Canon EOS 6D met 100-400 mm.) Dat je desondanks aardige foto's kan maken wil ik hier laten zien. De stabilisatie van de Fujilens doet z'n werk voortreffelijk. En de scherpte is dik in orde. Ik heb er ook nog een converter bij (1.4x): als ik die gebruik staat er wel een statief onder het geheel.

Bericht in de Volkskrant van Goede Vrijdag. Uit mijn hart gegrepen. Corona heeft van alles te maken met toerisme. Het wordt hier mooi in enkele zinnen uitgelegd. Inclusief een oplossing: stoppen met al dat vliegen naar verre bestemmingen.

De Keukenhof is mooi, maar dit plein in Wouw is ook de moeite waard. Toeristische artikelen op websites en in tijdschriften lijden niet zelden aan een enorme taalarmoede. Een gebrek aan fantasie. Aan taallenigheid. Ik dacht eerst hiervan wat voorbeelden te verzamelen, maar dat is een heilloze weg. Het zijn er domweg te veel. Sla maar een reistijdschrift open en een grote kans dat de eerste zin ongeveer zo gaat: "We weten dat xx een mooie stad is, maar een bezoek aan het naastgelegen xx is zeker ook de moeite waard. Ik ga misschien nog wel eens voorbeelden verzamelen van reisverhalen waarin deze strofe niet voorkomt. Want ik houd wel van een beetje een uitdaging...  Overdrijf ik? Toets dan maar eens in Google in het zoekvenster in: de+moeite+waard+reisverhaal. Duizenden voorbeelden dwarrelen vervolgens over je scherm. Doe het maar eens: het is de moeite waard.

Het doet me telkens weer goed te zien dat (veel) meer mensen het gebruik van #onnodigEngels verwerpen. Terwijl ik dit schrijf hoor ik op NPORadio4 - de favoriete zender in huize Laros: alleen bij een teveel aan hedendaags muziek of oeverloos gezeur wordt op ClassicFM afgestemd - dat de er een rubriek Klassiek voor Kids is. Voor die arme schapen die niet naar school mogen. (Hoewel mijn oudste kleinzoon daar héél anders over denkt.)  Klassiek voor Kids : nou goed, de alliteratie kan nog een excuus zijn, maar dan was er best wat anders te verzinnen geweest.    Een teveel aan, schreef ik hierboven. Dat is goed, want teveel is hier een zelfstandig naamwoord. Heel vaak lees ik ergens dat iets teveel (van het goed bijvoorbeeld) is. En dat is niet goed: in alle gevallen  waarin het geen zelfstandig naamwoord is schrijf je het als twee aparte woorden: te veel. In overheidsstukken gaat het altijd wel goed. Opstellers van overheidsdocumenten zijn doorgaans goed opgeleide...