WL / Tekst + Fotografie

Bij het opruimen van ons huis - wij gaan verhuizen van Roosendaal naar Bergen op Zoom - kwam ik een bijzonder boekje tegen: de bijbel van mijn vader. Het bijbeltje dat hij kreeg bij het verlaten van de school van de Vereeniging voor gereformeerd schoolonderwijs te Delft (Spoorsingel) op 21 juli 1932. Prachtig. Wat een geschiedenis. Gelovig bleef hij, de kerk keerde hij de rug toe. Ik vind het wel bijzonder om hiermee het jaar te eindigen. Met Foto scannen van Google foto's kun je trouwens prachtige scans maken van allerlei documenten en foto's.

De laatste dag van het jaar. Als je dit op 31 december 2018 leest zijn wij aan het verhuizen. Zodat wij op 1 januari 2019 wakker worden in ons nieuwe onderkomen, een jaren-zeventig-vorige-eeuw gebouwd, geschakeld hoekhuis in Bergen op Zoom. Wij wensen een ieder een gezond 2019! In een bescheiden oplage verstuurden wij dit jaar de kaart hiernaast. In mijn archief vond ik vier foto's die passen op de vier seizoenen die ook het nieuwe jaar weer zal tellen.

Samen met de ANWB organiseerde Viva kamperen - een coöperatie van zestien kampeerbedrijven - in het hele land technische avonden. Druk bezocht door veel geïnteresseerde leden, die zich hiervoor wel moesten aanmelden. Want te grote groepen, dat werkt niet. Vooral ook niet omdat - anders dan anders - de werkplaatsen nu voor het publiek open gingen. Twee van die avonden bezocht ik ook. Eén bij Gorter in Heinkenszand (foto onder), de tweede bij Linberg in Hulten (werkplaats, foto boven). Erg leuk om te zien hoe enthousiast de deelnemers reageerden en hoe leuk de monteurs het vonden hun verhaal te vertellen. Ik mag toch - als enthousiast kampeerder - hopen dat deze technische avonden in het nieuwe jaar een vervolg krijgen! Meer informatie: www.vivakamperen.nl .

'Zeg in Bergen op Zoom vooral niet dat je uit Roosendaal komt', kreeg ik van iemand als waarschuwing mee. En een Roosendaler zei: 'Als je in Berrege woont vraag ik wel een keer een visum aan om je te bezoeken.' Haha, grappig is dat wel. Maar gelukkig las ik een paar weken geleden in de krant hele andere berichten. Muziek verbindt. Niks rivaliteit: het is puur chemie tussen de stadgenoten.

Deze Citroën behoort in mijn ogen tot de mooiste voertuigen ooit geproduceerd. Alleen de Jaguar E-type scoort bij mij nog iets hoger, maar dat is eigenlijk geen 'gewone' auto. Overigens interesseren auto's mij eigenlijk niets. Maar vormgeving wel. Zodoende. Vergelijk de DS eens met het koekblik erachter. Hoewel: dat is dan weer wel een 'monument'...

Dit lijkt mij de komende zomer nou eens een leuke testcaravan. 

Wat een bijzondere plek is dit in Maasluis! Gelukkig staat er een toelichting bij: Ook de trap die hier het hoogteverschil overbrugt is prachtig.

Wie weet nog waar Kerstmis voor staat? En: een kerk zonder God (in Amsterdam). Waarom is er eigenlijk een geloof? De kerststal op de Ginnekenmarkt in Breda. Waarom bestaat er zoiets als een kerststal? Nuchter beschouwd toch een beetje een rare poppenkast...

Kiwi's in Nieuw-Zeeland Het is werkelijk al een behoorlijk aantal jaren geleden, maar de (pers)trip naar Nieuw-Zeeland is er een die me altijd zal bijblijven. Om meerdere redenen. 1. We zouden samen reizen, een collega en ik. Maar die collega zegde twee dagen voor vertrek af. Wat doe ik: ga ik alleen? Ja natuurlijk.

Hesketh is de naam van een kasteelheer in Engeland. In de buurt van het circuit van Silverstone bezat hij destijds - en wie weet nog steeds - een prachtig kasteel. Toen het met de Engelse motorfietsindustrie slechter en slechter ging besloot lord Hesketh een eigen motorfiets te ontwerpen en op de markt te brengen. Dat werd deze Hesketh V1000. Het moest de Rolls Royce onder de motorfietsen worden. Meerdere laklagen, prachtig V-blok met twee cilinders en uiteraard ongekende rijeigenschappen. Ik meen te weten dat er zo'n 150 van deze machines zijn geproduceerd. Onverkoopbaar, want veel te duur. Rond de 50.000 gulden destijds: dat gaf niemand voor een motorfiets uit.

Toen ik mij in de jaren negentig van de vorige eeuw (!) als zelfstandig tekstschrijver vestigde werkte ik voornamelijk voor reclamebureaus. Zij hadden de klanten, zij deden aan acquisitie dus daar lag ook 'mijn boterham'. Zo krijg ik uiteenlopende klanten. Bijvoorbeeld Junkers, met z'n CV-ketels en thermostaten. Vellen vol teksten, na eerst natuurlijk goed luisteren wat de opdrachtgever wilde melden. En aan wie. Een andere opdrachtgever was Laurentis, met een totale 'koffie-oplossing' voor de horeca. Machines, koffie, en een systeem om het verbruik bij te houden zodat de horeca-ondernemer op tijd weer verse bonen kreeg bezorgd. Motor Houtrust was - en is - een dealer van BMW motorfietsen. Eerst in Scheveningen, later in Leidschendam. Ik schreef de teksten voor een brochure over het huren van een motorfiets.

Het zal jeugdige overmoed zijn geweest. Of een wandelingetje van niks met toch nog wat natte plekken. Maar mijn jeugdige echtgenote - zo'n veertig jaar geleden, vermoed ik - loopt hier op gymschoenen nauwkeurig natte voeten te ontwijken. Met succes, vermoed ik. Tegenwoordig, en al heel lang, hebben we goede, waterdichte bergschoenen. Want wandelen in de bergen: dat moet je serieus nemen.

Nabewerken - van digitale foto's - móet, houd ik mijn cursisten altijd voor. Dat vindt niet iedereen leuk: foto's maken is immers veel leuker dan foto's bewerken . Maar dat laatste hoeft niet veel tijd te kosten - na enige ervaring. Onlangs maakte ik op één dag twee fotoseries: een van een caravan en een van een kampeerauto, voor twee verschillende tijdschriften. Het nabewerken van de twee series kostte me nog geen uur: inlezen, trefwoorden toevoegen, selecteren, bewerken, naar Flickr uploaden (voor de bedrijven waar is gefotografeerd) en in de Dropbox van de opdrachtgevers plaatsen. Foto: Canon EOS 6D met Sigma 12-24mm 0,5 sec bij f/9,0 | ISO100 | statief Nabewerking: Lightroom

Diverse keren zijn we op vakantie in Denemarken geweest en ik maakte er ook al heel wat reportages voor voornamelijk kampeerbladen (en een motorblad). Bij Borre ligt Møns Klint, één van mijn favoriete plekken. Er is ook een geweldige camping daar: nog niet zo lang geleden was ik daar nog (in een huisje - nog voor de opening van het seizoen). Maar Denemarken heeft nog meer geweldige plekken. Richting Hirtshals, Legoland ook. Nee, te veel om op te noemen. Denemarken heeft ook fijne campings. Ik weet zeker dat ik er volgend jaar wel weer een keer kom. Met de buscamper, hoop ik. Deze foto is een scan van een oude dia. De kwaliteit van dit eindresultaat vind ik zeer acceptabel.

Het vroege licht: dat vindt iedereen toch mooi? En zeker een fotograaf. Dus een 'bosfotograaf die gek is op het vroege ochtendlicht' lijkt mij niet direct groot nieuws. Een mooie promotie voor het fotograferen is het uiteraard wel. Plus een promotie om vroeg op te staan, uiteraard. Al valt dat niet altijd mee...

Het is een vast onderdeel van mijn fotocursussen: houd de horizon uit het midden. Houd eigenlijk alles uit het midden van je foto. Uiteraard bepaalt het onderwerp wat je de meeste nadruk geeft: de voorgrond of de lucht (of iets anders bovenin je foto). Hier ligt uiteraard de ondergrond voor de hand. Het mooie avondlicht zorgt voor de sfeer in deze dia.

Onze trouwdag! Op 11 december 1973 zeiden wij 'Ja' tegen elkaar. Dat is dus precies  45 jaar geleden. En het mooie is: we zeggen nog steeds 'Ja!' tegen elkaar. Deze dia  is van lang geleden. Wandelend in de Alpen. Doen we ook nog steeds graag, trouwens. De tweede foto zal één van de eerste foto's zijn waar ik op sta. Liggend, mijn broer kijkt in de wieg wie er bij is gekomen. En dan de foto uit onze verkeringstijd. We waren 15 en 16 toen we elkaar ontmoetten. Geen dag te laat eigenlijk. 11 december 1973. Voor het kleurrijke behang in mijn ouderlijk huis.

Om diepte in je foto te krijgen - of deze op z'n minst te suggereren - zorg je voor een voorgrond in je foto. Zoals hier de naaldboom rechts en in beperkte mate ook nog de huisjes onderin. Heerlijke plek, al weet ik niet waar ik deze dia  nam. Ik maakte voornamelijk dia's in de analoge tijd. Want tijdschriften bereikten met dia's (positieven dus) veel betere drukwerkresultaten dan met foto's of negatieven. De dia's gingen dus naar de drukker. Heel vaak kreeg ik dia's terug met smerige vingerafdrukken erop. Op bijzondere plekken schoot ik dan ook vaak twee opnamen. Had ik tenminste één 'schone' in mijn kast staan.

Sportcentrum Papendal krijgt nieuwe bewoners. De Koninklijke Nederlandse Motorrijders Vereniging (KNMV) gaat nieuwbouw plegen op het terrein van het sportcentrum in Arnhem. Papendal bouwt en wordt eigenaar, de KNMV huurt het grootste deel en wordt 'hoofdbewoner'. De intentieverklaring voor dit alles is gisteren getekend door de directeur van Papendal (midden), de directeur van het bureau van de KNMV (links) en de voorzitter van de motorsportbond. Vooraf maakte het gezelschap (ledenraad en bestuur KNMV) een rondleiding over het sportcentrum. Een geweldige faciliteit voor heel veel sporters. Ook drie motorcrossers 'wonen' en trainen hier. Verder zijn er diverse trainingsfaciliteiten voor wielrenners, atleten, judoka's en diverse sporters met een fysieke beperking.

Wat een prachtige boom is dit op een schitterende plek. Hier móet je wel stoppen om een foto te maken. Als dan ook het decor en de wolken nog meewerken, dan is het schieten van zo'n dia een feestje. Nu zien we direct op de camera wat het is geworden. In deze diatijd was dat niet het geval. Pas als het rolletje vol was haalde je het uit de camera. Als het voor een publicatie was reed ik er mee naar een vaklab, dat een uur of twee nodig had om de dia's te ontwikkelen. Gegevens op de dia: nul. Nu zien we locatie, sluitertijd, diafragma, grootte, onder- of overbelicht... en meer! Dus hoe en waar ik deze dia maakte: geen idee.

Al heel lang kom ik heel erg graag in de Alpen. Vooral in Oostenrijk en Duitsland: daar zijn ook de mensen nog eens vriendelijk. En dat moet je in Zwitserland en Frankrijk nog maar afwachten. Vroeger gingen we er vooral per motorfiets naartoe. Later kwam daar ook de auto met caravan bij. Ons doel steevast: wandelen. We hebben daar heel wat wandelkilometers liggen... Dit is een dia van lang geleden. Ingescand en in Lightroom geoptimaliseerd. Nog best heel toonbaar, wat mij betreft. Locatie: geen idee...

De Franse kust. Bretagne of Normandië. Laat avondlicht. Kalkrotsen. Ik weet niet of ik graag op het randje daar zou wonen: kalk brokkelt gemakkelijk af. Leuk ook die campers daar onder aan de dia (!). Veel VW-busjes en alkoof campers. Let wel, dit is minstens twintig jaar geleden gefotografeerd!

Twee keer per jaar landen er in het dan grotendeels leegstaande Lac du Der in Frankrijk - zo'n 100 km ten zuidoosten van Reims - duizenden kraanvogels. Op weg naar het noorden (voorjaar) of naar het zuiden (herfst). Ik ben daar al heel wat keertjes geweest. Speciaal in het derde weekend van november, want dan is er ook een grote internationale natuurfototentoonstelling. Tijdens één van die trips maakte ik deze dia  van een zonsopkomst. De beste tijd om te genieten van de luid roepende kraanvogels, als zij op weg gaan om eten te zoeken.