Nieuw-Zeeland: onvergetelijke trip

Kiwi's in Nieuw-Zeeland

Het is werkelijk al een behoorlijk aantal jaren geleden, maar de (pers)trip naar Nieuw-Zeeland is er een die me altijd zal bijblijven. Om meerdere redenen.

1. We zouden samen reizen, een collega en ik. Maar die collega zegde twee dagen voor vertrek af. Wat doe ik: ga ik alleen? Ja natuurlijk.



2. Schitterende auto stond er voor me klaar. Even wennen, maar daarna als een speer.
3. Urenlang niemand tegenkomen. Die natuur. De dolfijnen langs ons bootje. Die kiwi-gaarden, eindeloos.

Voor deze foto liep ik even tussen de kiwi's. Net dan komt de eigenaar het terrein oprijden. In plaats van "Wat doe je hier?  vroeg hij: "Kan ik je ergens mee helpen?" En: "Pluk er een paar voor onderweg." Hoezo gastvrij.

4. Dat B&B adres waar ze moesten lachen toen ik om de voordeursleutel vroeg. Om bij het eerste licht naar buiten te kunnen. "De deur zit hier nooit op slot. En morgenochtend zal de hond wel mee je mee willen." Het werd een heerlijke wandeling, met een schat van een hond pal naast me. Die ook de weg terug weer wist.

5. Dat oorlogsmuseum - met een overzicht van alle oorlogen waaraan Nieuw-Zeelanders meededen. En dat zijn er veel...
6. De ontmoeting met Maori's. Prachtige mensen.
7. De vliegreis: ik was bij elkaar 32 uur onderweg.
8. De douanemevrouw: "Wat zit er in die doosjes?" (Het was redelijk kort na 9/11). "Diafilms. 110 stuks." Ze wilde het controleren. "Ga uw gang", zei ik, niet van plan om ook maar één hand uit te steken. Na tien doosjes zei ze geïrriteerd: "Loop maar door."
9. De verwarring in een winkel toen ik om een kiwimes vroeg. Een kiwi is een inwoner van Nieuw-Zeeland. De kiwi's die wij eten heten kiwi-fruit. En dan heb je nog een kiwi-bird.

Ze zijn zó hartverscheurend leuk...

10. In het Bredase fotolab de dia stroken op de lichtbak leggen. Heerlijk moment.