WL / Tekst + Fotografie

Doorgaans van bovenaf gefotografeerd, maar ik koos hier voor een ander standpunt. Canon EOS 7D met EF50mm f/1.4, ISO400, 1/40s bij f/1.4. (Met statief had ik zeker hoger f/-getal genomen.) Stari Most (Cyrillisch: Стари мост) (Oude Brug) is een brug over de rivier de Neretva, in Mostar, Bosnië en Herzegovina. De brug staat, als blikvanger van de binnenstad van Mostar, sinds 2005 op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. De stad Mostar werd gesticht in de 13e eeuw, en functioneerde dankzij de strategische ligging tussen de zee en het binnenland als handelscentrum van Herzegovina en omgeving. De enige brug over de rivier de Neretva was in Mostar. Dit was een houten brug, die regelmatig de geest gaf en opnieuw moest worden aangelegd.

Met de huidige generatie camera's is het gebruik van hoge ISO-waarden steeds minder een probleem. Neem deze foto, in een ondergrondse, bevaarbare grot. De gids lacht, het bootje ligt stil. De foto is gemaakt met een Canon 6D op ISO1600. Met natuurlijk de nabewerking is Lightroom. Geen centje pijn (lees ruis) toch? Op 100% op het Eizo beeldscherm zie ik het wel, maar eenmaal op de normale grootte en straks in drukwerk mankeert er technisch niets aan deze foto. En dat werkt prettig, onderweg met sterk wisselend licht.

Audimuseum, Ingolstadt. Auto's en motoren. Een permanente tentoonstelling in een prachtig gebouw, maar ook tijdelijke tentoonstellingen. Over de Wankelmotor toen ik er was (juni van dit jaar). Alle vooertuigen staan aanraakbaar opgesteld, een enkele auto is 'opgesloten'. Dat maakt het fotograferen lastiger. Maar ondanks alle spiegelingen vind ik dit toch een acceptabele foto.

Het is best een kostbaar stukje drukwerk dat ik hier in mijn handen heb. Het is van Campwerk, dat vouwwagens en daktenten in het segment 'stoer' levert. Gave karren, ik zou er best wel eens mee op stap willen. Maar als ik de omslagfoto zie is dat wel even schrikken. Zou die fotograaf dat nou echt niet hebben gezien? Als dat zo is vind ik het ronduit een klungel. Een dubbele klungel eigenlijk. Want ik vind dat een professionele fotograaf dit in zijn zoeker hoort te zien. En daarna, bij het selecteren en nabewerken, hoort hij (of zij) deze foto niet te selecteren. Waar ik het over heb? Die palmboom uit dat hoofd natuurlijk... En dat nog wel helemaal centraal in beeld. Slecht hoor. Overigens: dat nabewerken kan ook wel wat beter. Er staat daar volle zon, maar de donkere gedeelten zijn veel te donker. Kortom: knoeiwerk, als ik zo vrij mag zijn....

Fotografen kijken graag naar mooie dingen. Musici luisteren graag naar mooie muziek. Mannen zien graag een mooie vrouw. En in zijn algemeenheid vinden alle mensen mooie dingen mooi. Angela Schijf, de reden waarom ik graag naar Flikken Maastricht kijk, is een mooie verschijning. Vivaldi schreef in zijn (barok)tijd prachtige muziek daar in Venetië - een schitterende stad. De combinatie Angela Schijf - Vivaldi klinkt dus op voorhand al erg opwindend. Ik ga een kaartje zoeken...

Door de tentoonstelling in het Fotomuseum Rotterdam van Salgado ben ik even helemaal in de ban van zwart-wit. Wat is dat toch mooi! Dus zet ik af en toe maar eens iets om. Met Nik in Lightroom. Heerlijk om te doen ook... Deze foto maakte ik vrij hoog in Noorwegen. Prachtig licht, prachtig landschappen. En dan die zonnestralen, die komen in zwart-wit extra mooi tot hun recht.

Pix4Profs is een uitgeverij en fotobureau en het bedrijf levert veelal de foto's aan BNDeStem, een Brabantse krant. Op de website zie ik dat er ook een fotoclub is onder de vleugels van Pix4Profs, maar hoe dat in elkaar steekt wordt mij hier niet duidelijk. Regelmatig zie ik slechte foto's van Pix4Profs. Geen idee wie hun fotografen zijn, ik ken ze ook niet, maar het beeldmateriaal is regelmatig van een belabberde kwaliteit. Op vrijdag 18 augustus verschijnt deze foto in BNdeStem. Gerard van Offeren van Visumar, ook een fotobureau, is de maker: @foto_gerard op Twitter. Op de foto een wethouder uit de regio. Hartelijke man, ik heb hem ook al een aantal keren ontmoet en gefotografeerd. Als je hem vraagt 'Ach, ga even hier zitten', dan doet hij dat. Gerard pakt zijn camera uit de tas om de schouder (zo stel ik me voor: ik was er niet bij), doet vooral de draagriem niet om de nek - staat stoer en professioneel, maar is oliekoekendom - en drukt op de ontspanknop. En n...

In de ban van de fototentoonstelling van Salgado in het Fotomuseum Rotterdam ben ik ook weer eens in mijn foto's gedoken. Hoe zien die eruit in zwart-wit? De Lofoten, met hun kenmerkende rode huisjes: wat blijft daar van over in zwart-wit? Nou, dit dus. Mooier in kleur of zwart-wit? Nee, zo moet je volgens mij niet kijken. Het is anders. Je kijkt er dan anders naar. Het heeft allebei zijn eigen kracht.

Als je een bezoek brengt aan het Fotomuseum Rotterdam - en met de tentoonstelling van Salgado is daar alle reden voor - loop je natuurlijk ook even naar hotel New York. Want een geweldig stukje Rotterdam is dit toch. Om verliefd (op) te worden!

Mijn hele leven kampeer ik al. Bungalowtent met mijn ouders, daarna tentje op de fiets, tentje op de brommer, tentje op de motorfiets, Scout vouwwagen, Caravelair caravan, Kip en tegenwoordig een Chateau. En wie weet nog eens een camper. Daarnaast schrijf en fotografeer ik voor diverse kampeerbladen en voor Viva kamperen.

Genesis, heet de fototentoonstelling van Sebastiao Salgado (1944) die tot 17 september nog in het Fotomuseum Rotterdam hangt. Het is zijn levenswerk, zijn ode aan onze kwetsbare planeet.  Ruim 200 foto's, uitsluitend in zwart-wit. En strikt volgens de klassieke compositieregels - met de regel van derden als leidraad. Zwart-wit Het is één van de mooiste fototentoonstellingen die ik ooit heb gezien. Pure natuurfoto's in zwart-wit, indringende mensenfoto's van verre volken: je blijft je bij elke foto verbazen over zoveel schoonheid. In zwart-wit! Kritiek Paar puntjes van kritiek: de stemmen van Umberto Tan en Sacha de Boer (nee hè...) die hier en daar iets toelichten zijn vaak niet goed te verstaan. De teksten zijn - voor een euro - wel op papier mee te krijgen. Verder vind ik het onjuist om de Engelse teksten steeds boven te monteren en de Nederlandse eronder. Kom op, dit is Rotterdam, dit is Nederland! En tenslotte vind ik het gebruik van niet-ontspiegeld glas ja...

Vaak zie ik mensen wachten met het maken van een foto totdat de personen in hun zoeker uit beeld zijn. Mij zie je vaker wachten juist tot het moment dat er iemand in beeld is. Want dat geeft zo goed de menselijke maat weer. Kijk maar eens naar deze basiliek, in Troyes. Zonder de mensen linksonder zegt de foto niets over de grootte, de enorme omvang, van dit bouwwerk. Dus loop gerust door mijn beeld, zou ik zeggen!

Wat een prachtig stadje is Troyes. We stonden onlangs enkele dagen op de stadscamping, op loopafstand (!) van de oude binnenstad. Die werkelijk prachtig is. Op weg er naar toe zag ik dit tafereeltje. Prachtige en vast oude vakwerkgevels, met een vrouw in een oranje truitje. En dat leek me nou een aardige combinatie. Panasonic LX100 1/500s bij f/4,5, ISO200, Lightroom

Wat een leuk dorpje is La Celle-Dunoise in La Creuse. Veel schilders woonden en werkten hier, waaronder Monet. Toen wij er waren troffen we deze ruiters. Hoe mooi...

Op een brug in La Celle-Dunoise kijk ik recht naar beneden als ik dit varentje zie. Met water op de 'ondergrond' dus. En het varentje centraal onderin.