WL / Tekst + Fotografie

Voor het bijwonen van een fotoworkshop - wat kan een Fuji camera allemaal - was ik in Zwolle. Natuurlijk heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om de stad in te lopen. Wat een geweldig leuke en mooie stad is dit. Wat te denken van deze prachtige, enorme bomen in dit park, tegen de rand van het centrum. Fuji X-T30 met XF 18-55 | 1/40s | f/8.0 | ISO125

Dit is de toegangspoort van de burcht van Bad Bentheim. Aan de voet van deze burcht verbleef ik onlangs op de camperplaats. Natuurlijk maakte ik een wandeling om de burcht heen: prachtig. En het is maar een paar kilometer over de grens... Er komen dan ook veel Nederlanders. Sommige berichten zijn ook in het Nederlands aangegeven. Niet helemaal foutloos...

Of het met klimaatverandering te maken heeft of dat het gewoon 'ontsnappingen' zijn, feit is dat de exoot in allerlei gedaanten het best doet in en rond ons land. Zo kom je op diverse plaatsen tegenwoordig schildpadden tegen, zoals hier in de gracht rond - deels althans - de burcht van Bad Bentheim. Eén keer een strenge winter en ze zijn verdwenen, zou je zeggen. Maar hoe is het eerste exemplaar hier toch gekomen? Andere exoten zijn al bijna gewoon geworden. De halsbandparkiet, de Nijlgans... En de fazant zíen we eigenlijk niet meer als een exoot. Maar was het ooit wel.

Op Twitter las ik recent verontrustende berichten over fotografen (..) die broedende kraanvogels in ons land verstoren. Laat ik voorop stellen dat ik denk dat dit geen fotografen zijn maar fotograferende mensen. Die kennelijk onvoldoende kennis van locatie en dieren hebben om zich verantwoord te gedragen. Jammer - en als ik het tegenkom zeg ik er iets van. Maar soms kun je gewoon vanaf de openbare weg nestfoto's maken. Zoals van deze meerkoeten, op enkele meters van een best drukke weg. Ze trekken zich nergens iets van aan. Prachtig, zo'n gezinnetje bezig te zien.

Als je bij Kinderdijk bent wil je molens fotograferen. Zeker. Maar die molens hoeven niet per se de hoofdmoot van een foto te zijn, wat mij betreft. Ze kunnen ook als decor dienen. Zoals ik dat hier heb geprobeerd. Een Hollandse sloot, een houten bruggetje, rietkragen en een stevige boom. En dan enkele molens in de achtergrond. De kleuren zijn die van de Fuji Velvia film. Wat waren we daar 'vroeger' gek op! En deze digitale simulatie is zo gek nog niet.  

Bij de molens van Kinderdijk kwam ik onlangs de zwarte stern ( Chlidonias niger ) tegen. Geen zeldzaamheid, maar zo heel vaak zie je dit sierlijke vogeltje nou ook weer niet. Toch maar even de 400 mm op de camera geklikt. Ik maakte veel meer opnamen omdat er redelijk wat 'mislukken'. Ze zijn zo razend snel... Ze staan boven het water te 'bidden' als een torenvalk. Zodra ze iets in het water zien duiken ze daar naartoe. Ik zag ze er niet onder water komen, zoals een visdiefje dat doet.  Hieronder nog enkele opnamen.

We fietsen in de buurt van Bronckhorst, bij de IJssel. Een klein plekje, heg er omheen. Daarbinnen enkele banken en een grafsteen. Op die steen de namen van Canadese militairen, omgekomen in de Tweede Wereldoorlog in de strijd van de geallieerden tegen de Duitse overheersers. Jonge mannen, tussen de 19 en 31 jaar. Thuis wachtten moeders, vaders, vrienden en vriendinnen tevergeefs op hun terugkeer. Ze zijn en blijven in de Achterhoek. Eeuwig. Al hadden ze plannen voor een mooie toekomst. Een studie. Een gezin. Een stukje verderop, bij camping Het Zwarte Schaar bij Doesburg, zie ik alleen maar witte kentekenplaten: de Duitse toerist is gek op Nederland. Het is Pinksteren. Prachtig weer. En corona houdt zich gedeisd, al moet nog blijken hoe definitief dat is. Er zit 75 jaar tussen de Tweede Wereldoorlog en de 'invasie' in Doesburg. Gelukkig maar dat er zoveel is veranderd. Maar oorlog de wereld uit : dat lijkt maar niet te lukken.

Wat een heerlijke auto staat daar ineens aan de IJssel. De eigenaar zit een stukje verderop, in de schaduw: het is een warme dag daar in Bronckhorst. Als ik een foto maak komt hij een praatje maken. Het gaat over het vinden van Engelse onderdelen, zijkleppers en hun ineffeciëntie en nog veel meer. De motorkap gaat er ook even af: even dat motorblok laten zien.  Meer foto's: lees verder.

Half mei vond het Haags Kamermuziekfestival plaats. Midden in de coronatijd? Ja en nee. Ja, het was half mei, nee, er was geen publiek bij. Je kon - en kunt - het op Youtube volgen en terugkijken en -luisteren. In het verleden bezocht ik het festival enkele keren en ik fotografeerde er ook één twee keer. Erg leuk. Nu luisterde en keek ik, deels op de laptop, deels op de telefoon. Aan zo'n uitzending komt heel wat techniek te pas: op de tweede afbeelding hier is dat enigszins te zien. Hier en daar liepen dingen niet helemaal zoals het moest, de presentatie van Diewertje Blok vond ik tamelijk matig. De bijdragen van Leo Sanama waren bijzonder interessant - en ook in het Nederlands, met ondertiteling. Waarom trouwens het Haags Kamermuziekfestival een Engelse naam moest aannemen... het is mij een raadsel. Immers: #onnodigEngels moeten we bestrijden.

Natuurlijk, die nieuwe tractoren zijn schitterende, krachtige machines en vaak fraai vormgegeven. Er stonden er laatst een paar op het Malieveld in Den Haag. Maar op deze foto zie je een tractor waarmee ik vroeger speelde. Althans, met een zeer verkleinde versie ervan. Met mijn vader - landbouwvoorlichter - was ik vaak op boerderijen en soms mocht ik op een tractor mee rijden. Op een tractor als deze, met een klein zitje boven een achterwiel. Dus bij een tractor denk ik aan een tractor als deze. En dat staat dan zomaar ineens ergens in Lauwersoog bij de haven, vlak bij de visafslag.

Seks en taal hebben in eerste instantie niet zo veel met elkaar te maken. Totdat... lees maar (klik er even op). Erg vermakelijk. En het laat maar weer eens zien dat juist taalgebruik veel misverstanden kan voorkomen.

In de verte leek het mij eerst een voormalige steenfabriek... Als je van Anjum een mooie route naar Dokkum fietst dan rijd je op een fietspad langs het water. Je passeert dan een volledig met hekken afgezet voormalig fabrieksterrein. Werkelijk een onbegrijpelijke puinzooi midden in een schitterend landschap. Een raadsel waarom die Friezen dat hier laten staan... Er liggen spullen innhet water te roesten en het terrein staat vol wrakken en ander oud ijzer. Geen idee wat hier lang geleden is gefabriceerd. Het is ook geen pretje voor de mensen die er zo'n beetje tegenaan kijken. Hier nog twee beelden: