WL / Tekst + Fotografie

Landvergnügen: ik sta bij een boer in Duitsland. De zon gaat onder, de boer werkt door. Ik hoor de tractor aankomen en sta klaar. Maar hij gaat voor mijn camper langs, in plaats van er langs. Ook goed. Of is het toch iets te veel van het goede geworden...? (Ik vind van niet.) Actueel: iemand meldde - "Je staat hier gewoon op het Malieveld zeker."

Zojuist zijn verschenen de nieuwe Autoweek | Campers en de CamperVaria. Beide bladen vol met bijdragen van mijn hand, zowel teksten als foto's. In de Autoweek veel nieuws dat ik op de CaravanSalon in Düsseldorf verzamelde. Plus een aantal interviews met camperaars onderweg. Bij elkaar goed voor bijna 20 pagina's en 31 foto's. In de CamperVaria stel ik drie campers aan de lezer voor en maakte ik een reportage over een Almabtrieb: het terugbrengen van de koeien van de Alpenweiden naar de stal, voor hun 'overwintering'. Ik leverde drie omslagfoto's en op 18 pagina's 39 foto's voor het binnenwerk.

Als je camera geen opklapbaar schermpje heeft - en ik fotografeerde decennia lang zonder - dan kun je nog steeds dit soort foto's maken. Liggend op de grond, of een beetje gokken en een hele serie schieten. Maar met een opklapschermpje zie je ineens wat je doet. Waar je scherp stelt. Hoe de compositie precies wordt. Nou, dat is ronduit handig. Mijn Fuji X-T3 en X-T30 hebben beide zo'n schermpje. Dus ik zal het gebruiken ook....

Als ik recent aankom bij mijn camper op een terrein in Zwitserland hoor ik 'em eerder dan dat ik de eekhoorn zie. Snel en zo stil mogelijk ga ik de camper in en klik gauw de 100-400mm op mijn Fuji X-T3. Zachtjes de achterdeuren open maken en op bed liggend wacht ik op wat er komen gaat. De kleine rakker: volgens mij heeft hij mij al lang gezien. Maar toch gaat hij door met eten verzamelen: het wordt immers weer winter. 's Nachts is het nog maar drie graden, op 20 september. Uiteindelijk vind ik dit een van de meest geslaagde opnamen.

Als je foto's voor publicitaire doeleinden maakt ligt dat vandaag de dag erg gevoelig met privacy  en dat soort zaken. Maar alleen een camper op een stuwdam, dat is ook zowat. Dus ik smokkel wel eens een beetje. Zoals hier. Natuurlijk komen deze mensen niet uit mijn camper, maar als je alleen die foto ziet is dat helemaal niet belangrijk. Het is 'net echt' eigenlijk. Vinden jullie dat dit kan? De mensen zijn niet eens herkenbaar. Ik heb er geen enkele moeite mee, zoals je begrepen zult hebben.

Niets ligt zo voor de hand dan het gebruik van streekproducten. Scheelt vervoer, goed voor de lokale economie en doorgaans ook nog extra lekker. De Deutsche Alpenstrasse eV had mij gevraagd ook hier naar te kijken. Dus trapte ik op de rem bij deze kaasmakerij. Tot vermaak van een Duitse vrouw: "Een Nederlander die hier kaas komt proeven?" Ja, bergkaas hebben wij in Nederland niet zo.

Ben nu zo'n drie weken met de Adria camper (Adria Twin Supreme 640 SLB, voor de liefhebbers) op pad en het einde van deze geweldige trip komt in zicht. Ik sta nu in Splügen, op een camping op 1475 m. Dat laatste betekent vooral dat het na zonsondergang al behoorlijk koud wordt! Morgen bezoek ik nog één camping (twee nachten) in het schitterende, Zwitserse Graubünden en dan begin ik aan de terugreis (in twee of drie dagen). CaravanSalon De trip begon met een bezoek aan de CaravanSalon in Düsseldorf, samen met de CMT in Stuttgart de belangrijkste kampeerbeurs in Europa. Daarna reed ik van oost naar west de Deutsche Alpenstrasse, om voor die organisatie foto's te maken. Tenslotte was - en is er nu nog - er een week Graubünden, voor een tijdschrift. Ik verbleef op campings, camperplekken en bij boeren (Landvergnügen). Hier en daar nam ik de fiets om een en ander te bezoeken en ook werd er gewandeld. Net vakantie, maar dan werk. Wil je hier meer over teruglezen dan kan dat...