WL / Tekst + Fotografie

Voor een reportage in CamperReisMagazine maakte ik onlangs 'een reisje langs de ...' Donau dus. En niet die in Oostenrijk of één van de overige acht landen waar deze doorheen stroomt, maar die in Duitsland. Vanaf de bron tot aan Ingolstadt. Meer foto's zie je hier .

Canon maakt zojuist bekend dat de EOS 6D Mark II op de markt is gebracht. Het is de opvolger van de 6D, de 'instapper' op de markt van de 24x36 mm volbeeld  sensors. Uiterlijk is het uitklapscherm een geweldige uitbreiding, de technische specificaties heb ik nog niet vergeleken. Hier komen ze.

Mijn moeder is er al weer een paar jaar niet mee. Maar mijn kleinzonen Thijs en Bram heeft ze nog meegemaakt. Thijs, op de foto, bewust, Bram is nooit meer helemaal 'doorgedrongen' toen haar geheugen op een zeef begon te lijken. Altijd vroeg ze: "Hoe is het met Thijs?" De puzzel uit deze doos hing op haar kamer. "Goed", zei ik steevast. "En met Bram ook." "O ja", zei ze dan. Tussen de twee op de foto zit negentig jaar verschil. Dat is amper te bevatten, wat mij betreft. De doos fotografeerde ik met CS Scanner op de telefoon. Deze corrigeert hoeken en kleuren voortreffelijk. Daarna uploaden naar Google Foto's en delen. 

Foto: Canon EOS 6D met EF35mm f/2, 1/25s bij f/2, ISO 1600. Duitsland, in de buurt van de Donau. Een grot, met kunstverlichting. Je kunt er met een bootje en een gids uiteraard in varen. Foto's maken valt niet mee, zonder voldoende licht. Ik schroef de Canon EOS 6D op naar 1600 ISO en maak er genoeg - dan zit er wellicht iets bruikbaars tussen. Zoals deze. Onze gids vertelt honderduit over de grot en de vele bijzonderheden die er te zien zijn.

[Foto's: © D. Broese] Sony ILCE-6000 met E 16-70mm f4 ZA OSS Deze weken rij en loop ik van de ene perspresentatie naar de andere. Campers en caravans, de modellen en indelingen en kleuren voor 2018. Dat betekent naar sprekers luisteren, aantekeningen maken, lekker eten en drinken en natuurlijk: foto's maken. Bij één van de presentaties was ook de uitgever aanwezig van een van de bladen waaraan ik mag leveren. En die maakte foto's van mij aan het werk. Wil ik jullie niet onthouden. Ruim dertig graden (daarom verkoelend petje op: zit 'koelblokje' in en beschermt tegen de zon), witte caravans en campers bij hard licht... Gelukkig was er een terras aanpalend, met voldoende koele drankjes. Meer foto's hieronder.

De bron van de Donau in Donaueschingen. Licht en schaduw, maar in Lightroom zijn de contrasten goed te verzachten. Romantisch loopt een stel om de bron heen. Maar kijk: het is ook een selfie , in veel leuker Nederlands otofoto. Collega Wil S., onze gids, het plaatselijke VVV-opperhoofd en ik.

Foto: Canon EOS 6D met EF35mm f2, 1/20s bij f/2.8, ISO640.  De hele dag met een zwaar statief rondsjouwen, dat wil eigenlijk niemand. Al weet iedereen ook dat je met een statief 'netter' kunt werken en je foto's nooit lijden onder bewegingsonscherpte. Hier loop ik tegen de avond in Ingolstadt, Duitsland. Geweldig leuk stadje, met aan de Donau mensen die gezellig met elkaar keuvelen, met een drankje en muziek. Leuke foto, maar het is al aardig donker.... De brugleuning biedt uitkomst. De Canon 6D kan best ISO640 hebben. Zelfontspanner aan, camera op de brugleuning: klats. En scherp!

Nationaal Foto Persbureau Fotograaf Dolf Toussaint aan het werk tijdens krakersrellen bij de ontruiming van een pand in Amsterdam, 19 augustus 1980  Nationaal Archief/Collectie Spaarnestad Op dinsdag 13 juni jl. is fotograaf Dolf Toussaint op 92-jarige leeftijd overleden. Dolf Toussaint werkte vanaf 1960 gedurende veertig jaar als fotograaf in Nederland en het buitenland. Hij trad op als een verslaglegger van zijn tijd, wilde met zijn fotografie “af en toe een voet tussen de deur van de tijd krijgen”. De veranderingen in de samenleving, buurten, steden en andere onderdelen van de maatschappij werden door hem vastgelegd. Het grootste deel van zijn fotografische nalatenschap wordt sinds 2016 bewaard in het Nationaal Archief. Vastleggen ‘voordat het te laat was’ Dolf Toussaint werkte vanaf 1960 gedurende veertig jaar als fotograaf in Nederland en het buitenland. De geëngageerde Toussaint volgde nauwgezet de maatschappelijke en politieke ontwikkelingen in binnen- en buitenlan...

Mijn verbintenis met het wereldwijde web gaat vandaag een nieuwe fase in. PC, laptop, telefoon, tablet: het is er allemaal. Na de Philips MSX-computer, de Philips XT en daarna AT, de 5,25 inch slappe floppydisks, later de kleinere met wel 1.44 Mb opslag... Maar nu komt er dus een Chromebook aan. Gebaseerd op permanent online zijn, hoewel er natuurlijk ook offline mee te werken valt als je weet hoe. Deze Chromebook is - denk ik - ook in staat om Android apps te draaien: nog leuker. Ik meld me na enkele weken weer met de eerste bevindingen. Een Chromebook heeft geen Windows, geen besturingssysteem, alleen een webbrowser (Chrome, van Google). Mijn verwachting is dat dit soort apparaten de computer sowieso gaan vervangen. Want iets op een eigen harde schijf opslaan, dat is toch achterhaald? In de wolken ermee!

Als ik het goed heb gehoord komt 35% van de wereldproductie van hop uit deze streek in de buurt van Ingolstadt, rond Wolnzach, meer precies. In deze plaats is ook het hopmuseum. Het is het grootste aaneengesloten hopgebied dat er is. En natuurlijk ben ik er een stukje doorheen gereden. Hallertau heet het gebied. Hoewel ik het dus niet lust ben ik wel meer te weten gekomen over het brouwen van bier. Bij kleine brouwerijen maar ook de meer industriële, grotere 'bierfabrieken'. En ja, het Reinheitsgebot uit 1516 - vorig jaar vloeibaar gevierd in deze contreien - stamt uit Ingolstadt. Net als de Mediamarkt. Ik zag het pand waarin het allemaal begon. Bij de foto: naast de ingang van het hopmuseum deze beelden.

Ene Harald Striewski bouwt 50 jaar geleden in zijn tuin een caravan, voor eigen gebruik. Maar: er is belangstelling voor. Een halve eeuw later produceert het merk Hobby - want daar hebben we het over - maar liefst 12.000 caravans  en 2500 kampeerauto's. Striewsky is intussen 80, maar nog altijd bij presentaties van nieuwe modellen aanwezig. In goede gezondheid, zo te zien. Hobby. Zo simpel, en amper veranderd. De letters zijn bij alle caravan- en camperliefhebbers bekend. Het merk had vroeger niet altijd een goed imago door de gebrekkige kwaliteit, maar daar hoor je nu niemand meer over. Hobby. Een vlag, een wand en een paar letters. En iedereen weet waarover het gaat.

Het Audi-museum in Ingolstadt. Wat een heerlijke plek is dat. Prachtig gebouw, smaakvol ingericht, interessante voertuigen. Waaronder deze DKW. Regelrecht jeugdsentiment. Een kennis van mijn ouders - zij zijn er beiden niet meer - had deze auto en zij gingen er ook mee naar het strand. Dit beeld: ze zouden het kunnen zijn. Mooie herinneringen. Al zegt het ook iets over mijn leeftijd. Jonger worden: het wil maar niet lukken! posted from Bloggeroid

Op een piepklein vliegveldje waar die ochtend één klein kistje landt staat, zomaar bij een schuur, dit kleine apparaat. Zou dat een kleine straaljager zijn? Ziet er spannend uit, ik zou wel een keer mee willen... Door het vliegtuig zoals hierboven te fotograferen heb je eigenlijk geen idee van de grootte. Nou, het is klein hoor. Maar iets van een referentie zou wel fijn zijn.

Canon 6D | EF50mm f/1.4 USM | 1/200s bij f/6.3, ISO100 Op een klein vliegveldje sta ik in opdracht een en ander te fotograferen. Allemaal nieuwe  spullen. Maar achter mij bevindt zich een oude muur, of liever gezegd: een enorme schuifwand. Het is, vermoed ik, een voormalige hangar. De gaten vallen erin. Heerlijk, met dat stuk niet geverfde hout in een 'andere richting'. Zorgvuldig bepaal ik mijn compositie. Randje bovenkant, randje onderkant. Rechthoek ongeverfd links van het midden, open stuk onderzijde rechts. Zó leuk om te doen!

Persconferentie van een caravan- en camperfabrikant. Nieuw model zus, nieuwe meubels zo. Dat zal allemaal wel. Maar uiteindelijk is het belangrijkste waar een recreatievoertuig op wordt verkocht: sfeer. Natuurlijk, de rest moet ook goed zijn (techniek, afwerking, indeling, imago merk, dealer en nog veel meer, maar uiteindelijk is het 'de sfeer' die iemand aanspreekt of niet. En ik zie dat mijn collega-fotografen dat ook heel nadrukkelijk in hun fotowerk naar voren willen laten komen. Maar ja, de fabrikant wil dat alles er goed en scherp op staat. Ik heb zo'n opdracht niet. Natuurlijk maak ik ook voor de diverse fotobladen foto's waarop goed de indeling is te zien, maar ik maak ook andere beelden. Van 'sfeer'. Zoals deze foto. Je ziet amper dat het een caravaninterieur is. Mij bevalt deze sfeer heel goed. Vormen, kleuren, licht...

Van 15 juni t/m 17 september is in het Fotomuseum van Rotterdam de tentoonstelling Genesis  van de Braziliaanse fotograaf Sebastião Salgado te zien. Een ode aan onze kwetsbare planeet, waarvoor hij over de hele wereld afgelegen oorden bezocht. Plekken waar mens en dier nog in evenwicht met elkaar en met de natuur leven. De tentoonstelling was eerder in New York, Londen en Parijs te zien, met veel succes. De tentoonstelling bestaat uit meer dan tweehonderd spectaculaire zwart-wit foto's. Samenstelling: Lélia Wanick Salgado. Op woensdag 14 juni wordt de tentoonstelling door de fotograaf geopend, na een interview door Sacha de Boer. En dat kan zij beter dan fotograferen, zeg ik daar maar gewoon bij.

Het bericht dat Sandra Reemer (66 jaar pas) is overleden is normaal niet iets dat je op deze blog verwacht. En ik zou er hier ook geen aandacht aan schenken ware het niet dat ik aan Sandra een speciale herinnering heb. In 2010 namelijk (op 26 februari) waren we beiden in Zuid-Afrika en maakte ik een serie foto's van haar, bestemd om te gebruiken voor haar stichting die het beste met de kindertjes daar voor heeft. Op deze foto kijkt ze uit over het Zuid-Afrikaanse landschap in het wildreservaat Welgevonden.

Voor het kampeermagazine Vakantiekriebels bezocht ik onlangs Funen, Denemarken. We bezochten er diverse campings en attracties. Een selectie van mijn beelden vind je hier . Met dank aan het Deens verkeersbureau. En vooral ook aan de weergoden!

Panasonic Lumix LX100, origineel in RAW - 1 /125s bij f/2.8, ISO400 Licht meten blijft de fotoliefhebber bezighouden. En terecht, want fotograferen is tenslotte geheel afhankelijk van licht. Geen licht, geen foto. Sommige situaties vragen om extra aandacht. Neem dit zolderraam, in een historisch pand bij slot Egeskov in Denemarken. Ik vind de constructie prachtig, met die dakpannen ook zichtbaar. Van isolatie is geen sprake. Maar: hoe meet je hier het licht? In eerste instantie begin ik met het licht meten van het beeld dat je hier ziet. Vervolgens kijk ik op het histogram. Overbelichte delen zijn logisch, maar belangrijker is: zit er nog voldoende doortekening in de donkere delen? Want daar gaat deze foto eigenlijk over. Met het histogram in beeld bepaal je vervolgens of er onder- of overbelicht moet worden. En dat kan met de plus/min knop, of door eerst op een andere plek het licht te meten. Moet de foto lichter worden dan meet je op een donkerder plek dan je uiteindelijke...