WL / Tekst + Fotografie

Al heel lang kom ik op het eiland Tiengemeten - toen het nog het eiland was van een aantal boeren die hier het land bewerkten. En ook nog ver voor de digitale fotografie. Dus waren het dia's, die ik in die tijd maakte. Zoals deze. Met de horizon wat te veel in het midden, hoewel dat hier minder storend is door de weerschijn van de lucht in het water. Maar ik zou het nu anders doen.

Wat een prijsverschil... De III is kennelijk meer dan twee keer zo goed. En de II is al niet misselijk eigenlijk. 

Momenteel ben ik tussen de - geldverdienende - bedrijven door bezig met het inscannen van oude dia's. Daarvoor heb ik intussen de volgende werkwijze ontwikkeld. Op de Epson 4990 kunnen, in een raam, acht kleinbeelddia's worden ingescand. Eén voor één, maar dat gaat redelijk snel. Gemiddeld is de grootte dan 4950 pixels breed: meer dan genoeg voor webweergave. Print zal nauwelijks nog nodig zijn. De dia's scan ik in in jpg. Deze lopen automatisch  in een speciaal hiervoor gereserveerde map in Lightroom. Daar pas ik de dia aan en klaar is Kees. Het meeste werk is nog de stofjes verwijderen... Hier zie je zo'n dia. Na Lightroom nog mooier dan het origineel!

In opdracht van CNV onderwijs reed ik onlangs naar het Jeroen Bosch college in Den Bosch. "Het gaat om de conciërge. Daarover gaat het verhaal." En daar kon ik het mee doen. O ja, laat haar een pleister plakken... Natuurlijk maakte ik verschillende foto's. Op verschillende plekken in het grote schoolgebouw. Ook enkele met een werk van Jeroen Bosch op de achtergrond. Maar men koos inderdaad voor de pleisterplakkende plaat. Schooljournaal nr. 14, 24 november 2018

Zwart-wit. Hoe mooi kan dat zijn. Ooit stelde ik een hoofdredacteur voor om een reportage geheel in zwart-wit te maken. Vond hij geen goed idee: "Ik houd niet van zwart-wit." Mijn argument dat ik het niet voor hem wilde doen maar voor zijn lezers hielp niet echt... Later kreeg dat blad een hoofdredacteur met meer visie, durf en creativiteit. Ik bracht het idee nog eens naar voren en ja, doe maar eens! Ik kreeg er leuke reacties van lezers op. Dit is een voorbeeld uit de reportage. Ik reed met de BMW zescilinder naar het Ruhrgebied. De oude mijnindustrie, wat leent zich beter voor een reportage in zwart-wit dan dit?

Canon EOS 6D | Sigma 35mm | f/1.4 DG HSM | Art 012 | 1/60s | f/14 | ISO 100 | éénpootstatief  Zoals al eerder gemeld: in Breda bezoek ik praktisch altijd even dit prachtige plekje: het Begijnhof. Een oase van rust. Dit keer had ik alleen de Sigma 35 mm f/1.4 bij me. Dit moment - zon, donkere luchten - duurde maar even. Het contrast is in Lightroom wat teruggebracht. Ik vind het mooi zo...

 Allemachtig, wat is er veel veranderd in de fotografie. Omdat we gaan verhuizen is het tijd eens goed de bezem te halen door de zolder, waar ik een aparte kamer heb voor fotospullen. Waaronder duizenden dia's. Maar dat niet alleen. Een diaprojector stond er nog, verkocht via Marktplaats. Een oud Agfa cameraatje vond ik ook nog, een liefhebber mag het in ruil voor een vriendelijke glimlach komen ophalen. En dan is er nog een diaprojector voor 6 x 6 dia's. Want met de Mamiya 6MF heb ik heel wat dia's gemaakt, voornamelijk voor tijdschriften op het gebied van wonen (serres, tweede woningen in Spanje).

Canon EOS 6d | Sigma 35mm f/1.4 DG HSM | Art 012 | 1/30s | f/2.8 | ISO 400 | éénpootstatief | indirecte flits Fotocursisten stellen mij vaak de vraag welke nieuwe camera ze moeten kopen. Ik adviseer - mits de camera niet uit de vorige eeuw stamt - doorgaans om niet in een camera, maar in glas te investeren. Ik heb dat zelf ook weer eens gedaan. De Canon 35 mm f/2.0 heb ik vervangen door de Sigma f/1.4. Want lichtsterkte, dat telt. Met de eerste resultaten ben ik meer dan tevreden. Het objectief kost € 899,-. Afgezet tegen de prijzen van Canon buitengewoon acceptabel.

Wat een chaos, op en rond zo'n boot (schip?) in Amsterdam. Maar toch wonen er gewoon mensen op. Die de kachel aansteken als het koud is. Gelijk hebben ze.

Ik liep daarnet door Amsterdam. Dan wil je blijven fotograferen. Maar ik ben hier voor iets anders, zonder camera. Dan de telefoon maar. Het resultaat - op het kleine schermpje althans - is verbluffend.

Afspraak in Amsterdam. Zonder camera. Maar dan heb je de telefoon nog...

In maart 1998 - 20 jaar geleden - testte ik voor een autoblad Bridgestone banden. Op een Italiaans testcircuit van dit merk bij Rome. Lekker scheuren... maar het werd nog gekker. Met een helicopter hingen we misschien 20 meter boven een auto, bestuurd door een collega. Dat was spannender nog dan het autorijden zelf... Hier staan we op het punt in te stappen, denk ik. Elke keer een ploegje van een paar man. Italianen kwamen bij testritten - voor de motorpers - met nieuwe motorfietsen altijd als laatste aan de beurt bij de meeste merken: er gingen namelijk altijd wel enkele Italianen tegen het asfalt. Als Nederlander was ik vaak bij de eerste: ze kenden mijn voorzichtigheid...

De foto-opdracht speelde zich af in deze omgeving. Het weer kon beter, maar voor de productfotografie was dit eigenlijk prima. De afwisseling, dat maakt mijn werk zo leuk. Een toeristische opdracht in Duitsland (tekst en fotografie), een beurs in Utrecht, een motorrit naar Zweden (idem) of... fotografie in de haven van Maassluis en een interview in Rotterdam. Het waaide flink in Maasluis, het was koud, maar toch ook gewoon erg leuk. Vooral als het resultaat dan op het grote PC-scherm thuis verschijnt. Links een van de producten waar het bij deze opdracht om ging. 

Voor een bandenmerk maakte ik enige tijd foto's van bijzondere voertuigen, uiteraard voorzien van banden van dat merk. Zo moest ik ook een keer in Kruiningen zijn om een tractor met hele dikke banden te fotograferen. Rond het afgesproken tijdstip verscheen de tractor op de plek die ik had opgekregen. De deur ging open en... er kwam een jonge vrouw uit. Onverwachts en vijftien jaar geleden nog iets ongewoner dan nu (gelukkig). Haar naam had ik op de foto geschreven. Zou haar graag deze foto geven. Ga dat via het loonbedrijf waarvoor ze toen reed proberen. En waarachtig: dat is gelukt. Via via kreeg ik een e-mail van haar. Het bandenmerk was dus Bridgestone, ik herinner me het weer inderdaad. Intussen heeft 'het meisje' van toen een gezin: op de trekker zit ze niet meer. Ze vond het erg leuk deze foto ontvangen.

Canon EOS 6D | Sigma 35mm f/1.4 DG HSM | Art012 | 1/30s bij f/5,0 ISO125 | Lightroom. Hoera, hij is er weer! Zolang dit ons nog is gegeven moeten we er maar van profiteren. Nee, geen Pieten-discussie hier... Sinterklaas kwam gisteren in Wouw aan, ja ook daar. Een mooie gelegenheid om de nieuwe 35 mm f/1.4 van Sigma eens op de Canon 6D te klikken. Bijgaand enkele resultaten.

Het was in Spanje. Op pad voor Uitgeverij Interdijk. Ik zag deze vrouw liggen en ik zag de bergen daarachter. Zij nam de vormen van de bergen aan. Omdat mijn echtgenote erbij was leek het me wat eenvoudiger de vrouw aan te spreken en te vragen of ik een foto mocht nemen. Met de Canon EOS 10D toen nog. Het mocht en ik kon haar gelijk het resultaat tonen. 's Avonds kwamen we haar weer in het dorp tegen. Ze zwaaide enthousiast. De foto is prachtig gebruikt in meerdere tijdschriften. Dit is een (telefoon)scan van de foto. Jaartal van de foto is helaas onbekend.

Foto aan de kust. Ik vermoed Denemarken: het is een scan van een oude dia. De tak zorgt voor diepte. Lagen: lucht, water, zand, gras. Horizon uit het midden. Twee schepen zorgen voor een 'accent'.

Wat een heerlijk idee: het huis is verkocht. Wat een vooruitzicht: verhuizen. En nog niet weten waar naartoe. Maar geen nood: we hebben een caravan. Dus desnoods... "Er is geen betere tijd om te verkopen dan nu",  zei onze financiële man een maand geleden. Hij lijkt nu al gelijk te krijgen, als ik het bericht in de krant van vanmorgen moet geloven.

Scan van een dia, erg lang geleden. Groothoek op de - ik vermoed - Canon EOS 3. Wat een heerlijkheid toch, dat we nu, digitaal, alle gegevens hebben van een foto: camera, objectief, sluitertijd, diafragma en meer.

Wat een mooi project is dit: Stilleven. 102 vazen van 99 kunstenaars. Brabantse kunstenaars nog wel! De vazen zijn 40 cm hoog en door een sociale werkplaats gefabriceerd. Daarna gingen de kunstenaars er mee aan het werk. Het resultaat is nu te zien in het ziekenhuis in Roosendaal. Erg mooi. In een begeleidend boekje staat omschreven wie welke vaas onder handen nam. Foto: telefoon Nexus 5X.

Zoon Ruben studeerde een tijdje in Toronto. We gingen hem opzoeken en natuurlijk nam hij ons mee naar de Niagara watervallen. Indrukwekkend! Deze dia (!) maakte ik met de groothoek, ik vermoed de 24 mm. Heerlijke dag, prachtige luchten. De camera was in die tijd een Canon EOS 3.

Breda: wat een leuke stad is dat toch. Als ik er ben loop ik ook altijd even over het Begijnhof. Zo ook zaterdag jongstleden. Prachtplek. Panasonic LX100 - 35 mm 1/125s bij f/3,5, ISO200 éénpootstatief

Al vele jaren keek ik niet of nauwelijks om naar de dia's in de tientallen dozen op zolder. Maar nu we gaan verhuizen moet er flink worden opgeruimd. Dus ook de dia's moeten eraan geloven... Alles bewaren heeft geen zin. Dus ik haal de mooiste, of dierbaarste eruit. Een aantal scan ik alvast in, de rest doe ik later. Dit is er zo eentje die ik op de scanner heb gelegd. Een dia, geen idee waar of wanneer. Maar compositie, licht, diepte: ik vind 'em fijn.

Zaterdag jl. ging de groep Thematisch fotograferen van start. In vijf bijeenkomsten gaan we vijf thema's fotograferen. Het eerste thema, in Breda, was 'Fiets'. Hele fietsen, stilstaand, rijdend, groot of klein, detail of nog iets anders. Als er maar - een stukje van - een fiets op staat. Natuurlijk doe ik zelf ook mee. Ik vind deze wel aardig en die zit dus bij de vijf die we allemaal insturen. Mooi wiel, diverse vormen, rond en hoekig, hout, rubber, kunststof. Maar vooral de compositie bevalt me zo wel. Het volgende thema: fotograferen op een kerstmarkt. Ook in Breda. Statief, hoe te belichten, hoe onderwerpen te kiezen, beweging, lange sluitertijden: uitdagingen genoeg!

Zo, de rest van dit jaar verwacht ik in eigen land te blijven. Maar in de maanden die achter me liggen heb ik weer heel wat van Europa gezien. Met auto en motorfiets, camper en auto met caravan. De publicaties die hieruit voortkomen zijn te lezen in CamperVaria, CamperReisMagazine, Vakantiekriebels, Moto73 en op de blog Viva kamperen.nl Mijn 'brandstof-app' houdt het allemaal netjes bij waar er is getankt. Per autotank rijdt de bedrijfsbus zo'n 1050 km, het gemiddelde verbruik is 1:15,5. De motorfiets rijdt 1:20,7. Ja, ik ben een rustige rijder... Cruisecontrol, niet per se inhalen, max. 110 km/h. Zodat de generaties na ons... enfin.