WL / Tekst + Fotografie

Een fotoserie : wat is dat eigenlijk? Het houdt me bezig, ik vind het interessant en dus ga ik op onderzoek uit. Verlaten boerderij op Natuureiland Tiengemeten Bij De Rooy Fotografie vind ik onder meer dit: Wanneer je fotoseries gaat vergelijken, dan zal het je waarschijnlijk wel opvallen: samenhang. Waarom de foto’s zo goed met elkaar communiceren heeft voor een groot gedeelte te maken met de overeenkomsten in bijvoorbeeld kleur, vorm en onderwerp. Als mens zijn we gevoelig voor herhaling en compositie. Vaak is het een natuurlijk gevoel, dat ons vertelt of iets fijn werkt of juist niet. Omdat de samenhang bij een fotoserie een belangrijke rol speelt is het belangrijk om te voorkomen dat er één foto domineert. Het gaat immers om de wisselwerking tussen de foto’s die samen het verhaal vertellen. Op mijn fotowebsite maak ik een aparte ingang voor series. Deze vind je hier .

Een feestje , dat lukt in Wouw altijd. Rockin Wouw keert jaarlijks terug met levende muziek, een markt met Amerikaanse jaren '60-'70 spullen, een dansvloer, motoren en auto's. Op zaterdag 17 augustus was het dit jaar - zonovergoten.  Deze machtige Amerikaanse truck was er, die binnenkort geheel 'kampeerwaardig' zal zijn. Dan kom ik er zeker een keer op terug. En natuurlijk zijn er mensen die geheel in stijl gekleed zijn. Is het niet prachtig?

Tijdens een reportage over Nederlandse wijnboeren in de Achterhoek, ergens in een najaar, zag ik op een weggetje, tijdens een vroege herfstochtend, heel veel spinnenwebben. Ik besloot een foto te maken van een web, met de motorfiets als achtergrond. De redactie van het motorblad vond het ook mooi: de foto werd prachtig geplaatst. De motor zie je het best als je enige afstand van de foto neemt.  

De aanduiding 'museum' lijkt erop te duiden dat je de historische brandweervoertuigen kunt bezoeken, maar dat is dus niet het geval - op een enkele openstellingsmoment na. Zo'n moment was er onlangs. Het is meer een persoonlijke verzameling van een hobbyist daar in de Wouwse Plantage dan een serieuze museale collectie. Maar dat maakt het niet minder leuk om er een uurtje rond te kijken, liefst met iemand die een en ander kan toelichten. Misschien is het wel jammer dat deze voertuigen hier maar staan te staan. Je 'gunt' ze een bestaan waarbij ze meer bewonderd kunnen worden, gerestaureerd waar het nodig is, voorzien van een relevante toelichting voor de geïnteresseerde bezoeker.

Ik doorliep gedurende mijn leven zo'n beetje de hele gebruikelijke  'kampeercarrière': van tentje achterop de fiets met mijn oudere broer naar de Veluwe tot en met de camper, waarmee we nog steeds Europa in trekken. Het begon dus met de fiets, die daarna een bromfiets werd (Puch). Daarna kwamen diverse motorfietsen bij, altijd BMW's in die tijd. Toen er kinderen kwamen was er eerst de vouwwagen (Scout, Waddinxveen), daarna drie caravans: Caravelair, Kip en Chateau. Hier met de zescilinder van Kia (Carnival) ervoor: een automaat die geen enkele moeite had met deze aanhanger. En nu is er dus de Adria Twin, hier op de voorgrond tijdens de laatste CamperElfstedentocht in Friesland, die ik jaarlijks organiseer.  Elk moment in de kampeercarrière had natuurlijk zijn eigen charme. Met kinderen vinden wij een caravan fijner dan een camper. De brommer was gemakkelijker dan de fiets. De motor bracht ons veel verder dan de brommer. En zo verder...

Wat een handig  en veelzijdig boekje is dit toch weer! De motor achter Proef en Beleef Brabant.nl heeft het toch weer voor elkaar gekregen. Het boekje is bij alle deelnemers te verkrijgen. Kijk ook op proefenbeleefbrabant.nl.  Op zoek naar een leuk uitje in West-Brabant? Een camperplaats? Een plek om met kinderen iets te vieren? Het staat er allemaal in!

Met de telefoon altijd bij je heb je vandaag de dag ook altijd een camera bij je. Maar een telefoon is geen camera. Dus het liefst ga ik wandelen met een echte camera in de rugzak, plus één of soms twee objectieven. Dat kan alleen, maar het is zeker zo gezellig om dat met een fotomaatje te doen. Hier ben ik met Adrie G. onderweg tijdens een wandeling bij Nuenen. Bij een picknicktafel die er vermoedelijk ook in de tijd van Vincent van Gogh al stond (..) halen we de fototassen van de schouder en de boterhammen uit het plastic. Heerlijk even zitten, tijdens de trip van minstens 15 km.

Gisterenmiddag een fijn rondje gefietst (40 km), vanuit Wouw in zuidelijke richting. Eerst passeerde ik de antitankgracht in Bergen op Zoom. Aangelegd door inwoners van Bergen op Zoom - niet vrijwillig - in opdracht van de Duitsers. Die voortdurend een invasie vreesden. Die er ook kwam, alleen niet hier.  Dat er in deze regio einde WOII stevig is gevochten is op verschillende plekken te zien. Bij deze tank zat een groepje jongeren, pakweg 12 - 14 jaar: enkele  fatbikes lagen achteloos in het gras. "Maar waar wil jij dan heen màn?"   Het antwoord verstond ik niet, de reactie daarop wel. "Nee màn, daar kajje alleen op die kanker-wc zitten." Ik besloot niet te reageren. Hieronder: zonnebloem als landingsbaan. 

Knotwilgen horen als geen andere boom thuis in het Hollandse landschap. Vind ik. Met een volle kruin vol blad zijn ze mooi, maar ook geknot passen ze feilloos in meestal de polder. Als ze oud worden krijgen ze soms de prachtigste vormen.  De exemplaren op deze foto's kwam ik laatst tegen tijdens een wandeling bij Nuenen, in de voetsporen van Vincent van Gogh. Die ook heel erg van het landschap in die omgeving hield. 

Op zaterdag 17 augustus vond de Breda Airport Nightrun plaats. Het vliegverkeer werd stilgelegd op Vliegveld Seppe - want zo heet het in de volksmond nog gewoon - en hardlopers en wandelaars konden vanaf 21:00 uur over start- en landingsbaan hun kunstjes vertonen. Ik maakte er voor De Bode een stukje over, met foto's uiteraard. Voor de wandelaars en hardlopers was de route met lichtjes aangegeven: tijdens het sporten zou het immers donker worden.

In de loop der jaren heb ik al heel wat oorlogsgraven bezocht - zowel van de Eerste als de Tweede Wereldoorlog. 'Onze' oorlogsgraven, dus die van de geallieerde strijdkrachten, zijn zeker indrukwekkend, met hun rijen witte grafstenen met onder meer namen en leeftijden. Uiteraard sneuvelden er ook veel Duitse soldaten - helemaal voor niets. Daarom zijn er, terecht, ook Duitse oorlogsgraven. Over het algemeen vind ik die 'mooier', als dat al een criterium is bij een begraafplaats. Ze zijn deprimerender, donkerder. Want wit past voor mijn gevoel wat minder bij de dood dan donker. Ook de vorm van de Duitse stenen vind ik prachtig en passend bij de dood. 

Eerder dit jaar waren we in Leipzig, waar we natuurlijk op heel veel plaatsen Johann Sebastian Bach tegenkwamen. In de eerste plaats uiteraard bij de Thomaskirche. Maar Bach kom je ook op andere plaatsen tegen, zoals hier in Eisenach. Ik was hier al weer een tijdje geleden. De vraag is niet of het ene beeld mooier is dan het andere: van Bach kunnen er niet genoeg standbeelden staan. 

Ooit kreeg ik de gelegenheid om in de stuurhut van een veerboot te kijken. Ik had geen idee hoe die er uit zou zien - en wat die stuurlui zouden zien. Welnu, het is ronduit indrukwekkend. De 'hut' omvat de hele breedte van het schip en bestaat uit heel veel meters, schermen en hendels. Het lijkt wel een XXL-uitvoering van een cockpit.   Het hoge standpunt levert wel een fascinerend zicht op de omgeving op. Dat boeide me bijna net zo veel als het zicht op het dasboard, waarvan ik toch maar weinig begreep.

Als je meer over Vincent van Gogh moet je natuurlijk in Nuenen zijn. Talloze monumenten daar verwijzen naar een van de grootste schilders aller tijden. Te beginnen met het prachtige beeld in het centrum van het Brabantse stadje. De aardappeleters is misschien wel het belangrijkste schilderij van Van Gogh. Wat mij betreft niet het mooiste. Een schitterend beeld ook in Nuenen verwijst naar de aardappeleters. 

Als je over de nieuwe snelfietsroute van Roosendaal naar Bergen op Zoom trapt kom je hier Bergen op Zoom in. Een prachtig historisch centrum (in tegenstelling tot Roosendaal), maar een entree van lik-mijn-vestje. Hier rijd je onder de snelweg door, even later zie en ruik je vaak de 'kankerfabriek' van Philip Morris, met daarnaast de begraafplaats, die vast gesponsord wordt door de sigarettenbende. Bergen op Zoom, dat moet toch beter kunnen! Neem dan mijn geboorteplaats Delft, met al net zo'n mooi historisch centrum. Deze foto maakte ik weliswaar in 2014, maar er is amper iets veranderd. Sterker nog, het oogt al heel lang zo.