Kraakheldere analyse verkiezingsuitslag

In de Volkskrant analyseert Sheila Sitalsing - ik ben fan - de verkiezingsuitslag. Ik zal hier niet het hele verhaal onder plakken, maar enkele heerlijke zinnen. Wat een schrijfstijl, wat een analytisch vermogen, wat een vertaling van gedachten naar tekst. Om heel erg jaloers op te zijn.

De paniekerige grimlach en de verwarring in de ogen van Dilan Yesilgöz, de kleine Faust die had gedacht dat ze de poort van het slot kon halen voor Geert Wilders en daar ongeschonden mee weg zou komen.
In één zin, met het ongebruikelijke maar veelzeggende woord grimlach, het verlies van de VVD uitgelegd.

Op de verkiezingsbijeenkomst van de VVD klonk gejuich toen bekend werd dat Bij1 haar ene zetel kwijt zou raken. Sitalsing:

Dat de elite van de nog-altijd-regeringspartij – huidige en voormalige bewindspersonen, volksvertegenwoordigers uit het ganse land, grote donateurs, adviseurs, spindoctors, strategen, vooraanstaande leden en andere kopstukken – grote lol heeft omdat een worstelend emancipatiepartijtje uit de volksvertegenwoordiging verdwijnt, op de avond waarop Nederland zich mede dankzij de VVD-campagne kan scharen in het rijtje landen dat definitief is gezwicht voor het rechts-extremisme, vat de verwording van de VVD goed samen.

Maar alsof dat nog niet genoeg is:

Het gejuich is de verzinnebeelding van de morele leegte als gevolg van dertien jaar machtsoriëntatie, ideologische uitholling, en van nooit eens een goed gesprek over wat ook alweer de grondslagen van het liberalisme zijn. Daar krijg je zulk schoolpleinbullebakgedrag van. Plus een verkiezingsprogramma met diverse anti-asielmigratie- en anti-moslimmaatregelen waar de Orde van Advocaten het vinkje ‘past niet in een rechtsstaat’ bij plaatste, het vertrek van de laatste vrijzinnige liberalen, en een campagneteam dat gokte dat het best kon, Geert Wilders salonfähig maken.

Grenscontrole herstellen, de oplossing voor alles:

Maar toen eenmaal de aloude suggestie was afgestoft dat een hek om Nederland de eerste oplossing voor alles is, waren alle andere argumenten en elk beroep op ons betere ik weerloos. Ook bij mensen die zich ongehinderd wentelen in comfort en hypotheekrenteaftrek, dat graag zo willen houden, en nog altijd moeite hebben te geloven dat het toeslagenschandaal zich heeft voorgedaan, omdat ze zelf nooit ergens last mee hebben gehad.

Ikke ikke - hoe vat je het VVD en het PVV-programma samen? Nou, zo:

Over hoe er met het beklimmen van de welvaartsladder steeds meer bezit werd vergaard waarmee de angst dat al dit moois ook zomaar verloren kan gaan zich heeft genesteld in de harten. Over de selfie-samenleving die tot een geheel nieuwe invulling van het begrip solidariteit heeft geleid, namelijk solidariteit met mij en mezelf.

Rechts, centrum-rechts? Niks ervan: extreemrechts. Als Orbán en Le Pen de eersten zijn die je feliciteren ben je het centrum wel voorbij:

De VVD zette vrijdag de eerste stappen in dit spiegelpaleis, met Yesilgöz’ suggestie dat ze zich graag dienend opstelt als gedoogpartner van ‘een centrum-rechts kabinet, geleid door de PVV’. Ja, ze noemt dat ‘centrum-rechts’.

Geert Wilders of toch Geert Milders?

Omdat Wilders al twee weken lang niemand heeft uitgescholden, en een Koranverbod niet langer als speerpunt uitdraagt, zou hij ‘mild’ zijn geworden. Hero Brinkman, die in zijn tijd als PVV-Kamerlid hartstochtelijk bepleitte de Antillen met inwoners en al op Marktplaats te verkopen, wierp zich donderdagavond op televisie plotseling op als Wildersfluisteraar en -ambassadeur. Brinkman is al heel lang weg bij de PVV, maar in tijden van succes komt iedereen graag op je feestje. Wilders, zo wist Brinkman met grote stelligheid te vertellen als had hij een direct lijntje met de grote roerganger, zal ‘al die niet-rechtsstatelijke dingen’ heus in de ijskast zetten, want ‘dat heeft hij beloofd!’ En wie zijn wij om aan zijn woord te twijfelen?

Zou Wilders echt onze nieuwe premier worden?

Er lopen genoeg mensen met rubberen ruggengraten rond in Den Haag voor wie de man, die journalisten ‘tuig’ noemt en al hartelijk gefeliciteerd is door Marine Le Pen en Viktor Orbán, daarmee een niet te negeren en doodnormale potentiële coalitiepartner is geworden.