Lezing Heijmans matig interessant

© Michiel Heijmans Enkele beelden 
uit zijn presentatie in Roosendaal

"Wie fotografeert er langer dan 3,5 jaar? Ik niet, dus dan hadden jullie hier eigenlijk moeten staan." Dat was de allesbehalve uitnodigende opening van de lezing over straatfotografie die Michiel Heijmans op 22 mei jl. hield in het Fotocafé West-Brabant (Cultuurhuis Bovendonk, Roosendaal). "Ik had eigenlijk in de pauze wel weg willen gaan", zei een fotomaat waarmee ik de avond bezocht.

Los van de opmerking hierboven begon het best veelbelovend, met een introductie in de geschiedenis van de straatfotografie. Enkele bekende namen kwamen voorbij (Henri Cartier-Bresson, Ed van der Elsken), gevolgd door een groot aantal buitenlandse namen. Jammer dat van de Nederlandse topfotografen op het terrein van de straatfotografie maar zo weinig namen werden genoemd. Cas Oorthuys, Hans Aarsman, Willem Werntsen, Dolf Toussaint, om er maar enkele te noemen.

Intussen was het wachten op zijn eigen beelden. Die kwamen er, maar deze werden door de mensen met wie ik sprak als buitengewoon matig beoordeeld. 'De babbel er over was beter dan het beeld', vatte iemand het puntig samen. En misschien kan het ook wel niet beter als je tijdens het fotograferen nioet eens door de zoeker kijkt maar in het wilde weg op de ontspanknop drukt. 'Toeval' gaat dan wel een erg grote rol in je fotografie spelen. Toeval, waar je dan achteraf een verhaal bij bedenkt. Het was een goede vraag uit de zaal, waarom op een foto iemand in de achtergrond er precies gehalveerd op stond.

Wat mag wel en wat niet in de straatfotografie? Ja, dat dit een bijzonder grijs gebied is dat wisten alle aanwezigen in de zaal vast al wel. Maar dat er toch een duidelijker uitleg te geven is, dat staat wel vast.

In november is er weer een Fotocafé, dan met Diana Bokje, auteur van het boek Van maken tot raken. Een soort zelfhulpboek voor fotografen. Ik hoorde Diana Bokje eerder. Een tikkie zweverig. Maar ik ga toch wel even luisteren, als het zo uitkomt.