Arijana en Ruben: getrouwd!

Een vriendin van Arijana ontwierp de kaart.

Een solo-vakantietrip met de trein mondt jaren later uit in het huwelijk op 18 augustus 2023 van Arijana Radić en onze zoon Ruben Laros. Het stel besluit er een groot feest van te maken. Nou, dat werd het, kunnen wij twee dagen na de festiviteiten wel vaststellen. Een groot feest, maar wel met een geheel eigen en originele visie op wat 'een groot feest' is. 

De aankondiging van het huwelijk was al een gedenkwaardige aanloop naar het al even gedenkwaardige huwelijksfeest. Een groep familieleden en vrienden dachten Arijana ('Ari' voor familie en vrienden, weten wij sinds gisteren) te verrassen met een etentje bij een Italiaan, maar in plaats daarvan verraste Ruben eerst Arijana die dag met een huwelijksaanzoek en vervolgens ons en de andere aanwezigen met hun huwelijksaankondiging.

Het terrein van de voormalige Westergasfabriek vormde vrijdag het decor voor alle activiteiten. Een lunch met z'n zeventienen (bruidspaar, getuigen met partner, ouders, zus met partner en de Belgische fotograaf Christophe De Mulder (www.lensmens.be) vormde de start van het feest. De huwelijksplechtigheid zelf was klein, intiem en alleen met de getuigen. In een ruimte van de deelgemeente, waar ook niet veel meer mensen in zouden kunnen.

De vier ouders van het bruidspaar. 
Foto uit iemands telefoon.

Onze auto konden we parkeren in de gereserveerde parkeergarage van QPark, op tien minuten lopen van het Westerpark. Twee dagen, want we zouden zaterdag ook nog deelnemen aan een boottocht door de grachten en een diner met de Canadezen, waarvan wij er ook al eerder hadden ontmoet (in Canada en bij ons thuis). Studiegenote Li van Ruben - die enkele maanden in Toronto een deel van zijn opleiding volgde - heeft intussen een man en een (schattig!) kind, dus zij kwam met moeder, kind, echtgenoot en nog een neef. Op doorreis naar Hamburg, om vanuit daar met een cruiseschip nog een 'rondvaart' naar Noorwegen te maken.  

Foto uit iemands telefoon.

Na de lunch bij Bar Kantoor - met korte speeches van mij en twee getuigen - was er een fotosessie, gevolgd door een ontspannen samenzijn bij Cantine de Caron. Hier vond ook het diner plaats met de 'dag-gasten'. 

Een beeld uit de feestzaal. Prachtig, in een oud-industriële sfeer. 

Rond elf uur begon de DJ muziek te draaien. De meeste muziek kende ik niet, maar gelukkig kwam ook af en toe iets wel bekends voorbij. Van Dire Straits tot Abba. Er werd lustig op los bewogen, door (vooral) jong maar toch ook oud.

Drie uur in de ochtend. Het werd hem iets te veel.

Intussen was het gezelschap in de Westerliefde flink uitgebreid, voor deelname aan een enorm feest. Een speech van Ruben, een spel met vragen over het bruidspaar - bedoeld om Slovenen, Duitsers, Canadezen en Brabanders te 'mengen' - en dan vanaf 23:00 uur een DJ. Wij hielden dat tot 3:00 uur vol, het feest duurde uiteindelijk tot 4:00 uur. Tamelijk moe (..) sliepen we die nacht even in een hotel ook vlakbij.

Zaterdagmorgen werden we rond 10:00 uur wakker. We waren net klaar met douchen toen er een app van Ruben kwam: 'Wij zitten beneden aan het ontbijt.' Daar hebben we ons toen nog even bij aangesloten. Met dochter Rebecca en schoonzoon Michael zijn we vervolgens naar de garage gelopen: zij zouden terugrijden naar de camping - waar kennissen op kinderen en hond pasten - en wij... wij zijn in het park een tijd op een bankje gaan zitten. 

Even bijkomen. Een kop koffie met een tosti langs een gracht hielp ons er verder bovenop. Want om half vijf werden we bij de - elektrische - boot verwacht voor anderhalf uur varen door de grachten.

Scheepvaartmuseum

Varend Amsterdam bekijken is geweldig leuk. Onze kapitein was een Australiër (met aardig wat humor), die al vijftien jaar in Nederland woont. En ook best Nederlands sprak, al was zijn Engels in ons gezelschap wel zo prettig.

We kwamen ook nog langs het Grachtenfestival, die avond op televisie. Leg dat maar eens uit aan buitenlanders...

Het kersverse echtpaar druk in de weer met een klein Canadeesje met Chinese ouders. Net als we voorbij het Centraal Station van Amsterdam varen. Het is gebouwd tussen 1881 en 1889 naar ontwerp van Pierre Cuypers, Dolf van Gendt (stationsgebouw) en L.J. Eijmer (stationskap).

Onze zaterdag werd besloten met een diner bij een Indonesisch restaurant. Met de Canadezen (met Chinese wortels). De bruid ging met haar ouders en nog enkele landgenoten ergens anders eten.

Zondag zonder wekker. Lekker uitslapen. Ontbijt, koffie en in pyjama zien hoe Wiegman en haar team verliest van Spanje. Terecht overigens, al is de Spaanse coach een eikel. 

Alles bij elkaar: een onvergetelijk huwelijk. Dat gold al enige tijd voor de trouwdag van Rebecca en Michael, dat geldt nu ook voor die dag van Ruben en Arijana. Dit neemt niemand ons meer af.