Met verbazing keek ik naar mijn beeldscherm. Ik had zojuist een USB-stick in de PC geprikt waarop teksten en foto's zouden moeten staan van een aantal buitenlandse toeristische bestemmingen. Na een uitgebreide briefing, een bezoek onder leiding van de opdrachtgever aan één van de locaties en met deze USB-stick zou ik in staat moeten zijn 'een dossier' samen te stellen, bestemd voor Nederlandse toeristische journalisten. Vol enthousiasme stortte ik me op de interessante opdracht.
Mappen De USB-stick bevatte een aantal mappen met voor mij een aantal bekende namen, waaronder die van de bezochte locatie. Klik en ja, die foto's komen mij bekend voor. Een schitterende plek, hier mooi gefotografeerd onder perfecte omstandigheden. Een ander bestand bevatte een tekst: gelukkig niet in de taal van de opdrachtgever maar in een waarmee ik wel uit de voeten kon. Fantastische digitale vertalers als Deepl nu waren er toen nog niet of ze waren zeer gebrekkig.
Ik was aan deze opdracht gekomen door het al jaren bestaande contact met deze opdrachtgever. De eerste ontmoeting vond plaats tijdens een persreis: met enkele Nederlandse journalisten een aantal dagen op pad om op die manier artikelen over een regio te genereren in Nederlandse kranten en tijdschriften. Tijdens die eerste reis al ontstond er iets meer dan alleen een zakelijke relatie. Nee, geen misverstand, het werd een vriendschappelijke relatie, gebaseerd op een aantal gemeenschappelijke interesses: reizen en fotograferen.
Privé De volgende map die ik opende bevatte nagenoeg dezelfde inhoud als die ik eerder had geopend, maar dan van een andere locatie. Een aantal foto's en een toelichtende tekst. In totaal waren er zo tien mappen. Eén map echter week qua naam nogal af. Privé heette deze. Ik twijfelde of ik deze map zou openen. Grasduinen in een ander zijn privéspullen is tamelijk onbeleefd. Maar: het zou ook om foto's kunnen gaan die de opdrachtgever zelf had gemaakt van de te beschrijven locaties. Misschien wel met extra informatie over de geschiedenis en de gebouwen op die plekken. Straks te horen krijgen: 'Waarom heb je niks met mijn aanvullende informatie gedaan?' leek me ook tamelijk ongewenst. Dan zou het gelijk de laatste keer zijn dat ik een dergelijke opdracht kreeg. Tegelijk bedacht ik me ook dat niemand mij een USB-stick zou overhandigen met materiaal dat per se niet voor mij bestemd is.
Ik klikte op de map Privé. Aha, jpg en mp4-bestanden. Dus toch: foto's en filmpjes van de opdrachtgever zelf. Als fotograaf had ik de opdrachtgever - na een aantal langdradige dia-avonden' met te veel nogal matige beelden van verre bestemmingen - niet hoog zitten, maar de foto's zouden best nuttige, aanvullende informatie kunnen verschaffen die ik in mijn teksten zou kunnen gebruiken.
Erectie Op de eerste foto die ik open zie ik het ontblote onderlichaam van mijn opdrachtgever. De camera staat ergens tussen zijn opgetrokken knieën en wordt kennelijk op afstand of met de zelfontspanner bediend. Het zware lijf rust op de rug. De rechterhand omvat de volle erectie, die boven het behaarde scrotum uittorent. Ik neem het allemaal in een flits waar, inclusief de bruine vegen die het toiletpapier bij de laatste gang naar het toilet heeft gemist.
Verschrikt kijk ik achterom: er zal toch niemand achter mij staan die over mijn schouder meekijkt? Nee, dat kan niet: ik ben alleen in mijn werkkamer. Wat nu te doen: verder kijken, de hele map wissen? Maar erger nog: zou de opdrachtgever weten dat hij mij dit heeft gegeven?
Ik besluit dat meer foto's bekijken de situatie niet meer of minder gecompliceerd maakt bij het retourneren van de USB-stick. De rest van de foto's laat vergelijkbare, zo niet nog onsmakelijker situaties zien. Inclusief het melkwitte eindresultaat van 's mans ritmisch bewegende hand. De mp4-bestanden vertonen deze - maar waarschijnlijker een andere - eruptie in bewegend beeld.
Wissen Die dag komt er niets meer van werken aan deze opdracht. Ik laat de map Privé voor wat die is maar ik besluit tegelijk deze niet te wissen. Het zijn mijn bestanden immers niet. In de jaren hierna zag ik bij de steeds spaarzamere ontmoetingen met de opdrachtgever altijd weer die beelden voor me. We hebben er nooit een woord aan gewijd.
Reacties
Een reactie posten