Net als iedereen (..) doe ik mijn best verdraagzaam te zijn. Begripvol ook. Als we elkaar allemaal voldoende ruimte gunnen en een ander niet naar onze hand willen zetten, dan moet samen leven lukken. Jij eet geen vlees? Prima, ik wel, al begrijp ik dat minder beter is. Jij gaat zondag naar de kerk? Nou, ik niet. Of het moet zijn voor een concert. Geloof zegt me niets, geloof is misschien wel vaak de bron van de onverdraagzaamheid die er is. Suikerfeest? Ga je gang.
Terug naar de foto hierboven. Ik kan me echt niet voorstellen dat een vrouw er zo vrijwillig bij wil lopen. Wellicht zegt dat meer over mijn - tekort aan - inlevingsvermogen dan over die vrouwen. Misschien moet ik eens kennis maken. Maar ja, hoe doe je dat?
En laten we niet denken dat 'zij' achterlijk omgaan met vrouwen. In eigen land kunnen we er ook wat van, maar daar hoor je weinigen over.
Dit heeft even niets met fotografie te maken, het normale onderwerp op deze blog. Ook hiervoor geldt echter: er is méér in het leven dan fotografie alleen. Hoewel: wat is anno nu het meest overheersende beeld bij praktisch elke gebeurtenis? Inderdaad, omhoog gehouden telefoons die een foto maken. Wie weet maakte Daniela de foto hierboven ook wel met haar telefoon.
 |
| Foto: Daniela Sala in Trouw, 13 juni 2019 |
Er zijn momenten dat ik twijfel. Mannen die een vrouw geen hand willen geven. Vrouwen die gekleed gaan als op de foto. Besnijdenissen bij kinderen. Onverdoofd dieren slachten. En wellicht zijn er nog meer 'handelingen' die wel erg vallen buiten wat ik probeer 'normaal' te vinden. Ja, stierenvechten bijvoorbeeld. Varkenstransporten door heel Europa in ontoereikende veewagens. RoundUp blijven gebruiken, dat hier bij Karwei bijvoorbeeld nog gewoon verkrijgbaar is.
Het leven is best ingewikkeld. De hele dag maak je keuzes. Moet je keuzes maken. Elektrisch rijden? Zeker, maar hoe zit het met die accu's? Zonnepanelen, ja. Maar toch niet in weilanden en drijvend op het water? Windmolens, natuurlijk, maar toch niet dáár? Vliegen voor louter je lol kan eigenlijk niet meer, maar met z'n allen naar Drenthe, dan wordt het daar ook wel druk.
De samenleving is te complex en te groot om in zijn geheel te omvatten. Vroeger had je het dorp waarin je woonde: lekker overzichtelijk. (En bekrompen.) Nu heb je met je telefoon de hele wereld in je hand. Dat klinkt positief, maar is dat eigenlijk wel vooruitgang?
En laten we niet denken dat 'zij' achterlijk omgaan met vrouwen. In eigen land kunnen we er ook wat van, maar daar hoor je weinigen over.
Dit heeft even niets met fotografie te maken, het normale onderwerp op deze blog. Ook hiervoor geldt echter: er is méér in het leven dan fotografie alleen. Hoewel: wat is anno nu het meest overheersende beeld bij praktisch elke gebeurtenis? Inderdaad, omhoog gehouden telefoons die een foto maken. Wie weet maakte Daniela de foto hierboven ook wel met haar telefoon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten