World Press Photo: mooie beelden van droevige ellende

Elk jaar denk ik na het bezoek aan de World Press Photo tentoonstelling - ik bezoek deze altijd in Amsterdam - dat wij ons in Nederland maar gelukkig mogen prijzen. Geen hongersnood, geen grote natuurrampen, geen oorlogsgeweld, geen gewelddadige bendes... 

Hoe anders is dat op veel andere plekken. Bekende ellende, maar op World Press Photo kom je ook veel onbekende ellende tegen. Veel foto's zijn in zwart-wit.

© Ebrahim Alipoor

Neem dit. Kolbars (grenskoeriers) dragen goederen zoals huishoudelijke apparaten, mobiele telefoons en kleding op hun rug door gevaarlijk terrein vanuit Irak en Turkije naar Iraans Koerdistan. Ze werken onder ongelooflijk zware omstandigheden, voor heel weinig geld en met gevaar voor eigen leven – zowel door de elementen als door de autoriteiten.

De Iraanse regering verbiedt of beperkt de invoer van veel consumptiegoederen met het argument dat dit nodig is om de lokale productie te beschermen, zelfvoorzienend te worden en buitenlandse valuta te besparen in het licht van de westerse sancties. 

De pakketten van kolbars kunnen ongeveer 50 kg wegen (soms zelfs vier keer zoveel) en het oversteken van de grens duurt gemiddeld acht tot twaalf uur. Ze zijn meestal tussen de 12 en 65 jaar oud en verdienen slechts 10 tot 13 dollar per reis voor hun uiterst gevaarlijke werk. Kolbars vertrekken meestal 's avonds laat, zodat ze in de vroege ochtenduren de grens kunnen oversteken. Ze worden geconfronteerd met extreme kou, lawines en slecht weer, en velen zijn omgekomen door van kliffen te vallen. Mijnen die zijn achtergebleven uit de oorlog tussen Iran en Irak vormen een extra gevaar, en kolbars lopen het risico te worden neergeschoten door veiligheidstroepen en grenspatrouilles. Het Koerdische persbureau meldt dat tussen 2011 en 2024 minstens 2463 kolbars uit de Iraanse Koerdische regio's Koerdistan, Kermanshah en West-Azerbeidzjan zijn gedood of gewond geraakt.