Helaas is op een dia niet te zien wanneer een foto is gemaakt. Ook wat dat betreft is de digitale fotografie een zegen. Heel lang geleden liep ik, op uitnodiging van het Oostenrijks Toeristenbureau, de Grosser Tauern Treck. Een meerdaagse, pittige wandeltocht omhoog. Met overnachtingen op hoogte, in een ijskoude tent die we zelf moesten opzetten.
Onze persoonlijke spullen moesten we meenemen in de rugzak. De zware spullen - tent, eten, drinken - werden door Haflinger paarden omhoog gebracht. De dieren, van het koudbloedige soort, hadden er geen enkele moeite mee.
Twee Haflinger sjouwden zonder te mopperen alles omhoog. Wat een rustige, krachtige en vriendelijke dieren zijn dat toch. Haflinger zijn afkomstig uit Tirol. Ze zijn de bergen dus gewend.
Dat het geen eenvoudige wandeling was is hier en ook op de volgende foto wel te zien. Een stalen lijn diende hier als leuning - en dat was ook wel nodig, herinner ik me.
Onderweg moesten we ook stukken gletsjer nemen. Ik vermoed dat het april of mei was.
Hier en daar keek ik over de schouders. Ik werkte in die tijd met de Canon EOS 10D, vermoed ik - mijn eerste digitale camera, voor de helft gesponsord door de uitgever waar ik in die tijd veel voor werkte.
En dan nog, vermoeid of niet, de tent opzetten. Toen we gingen slapen was het natuurlijk donker. Midden in de nacht werd ik wakker van de kou. En dat kwam niet meer goed - ik wilde ook de andere tentgenoten niet wakker maken. 's Morgens bleek dat ik naast het isolatiematje had gelegen - op de sneeuw, met alleen het grondzeil ertussen.
Al met al een ervaring die ik nooit vergeten ben. De reportage werd gepubliceerd in een kampeerblad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten