Een weerbarstig hek

Wellicht was dit een alternatief geweest
voor een nacht. Maar comfortabel...?

Rondom ons tijdelijk verblijf bij Culemborg staat een hek. Als je van de Lekdijk naar beneden rijdt is er een schuivend deel, dat je met een afstandsbediening kunt openen. Heb je die niet bij de hand, dan is er nog een telefoonnummer waarmee je het hek - zelfs op afstand - kunt openen.

De afstandsbediening die ik had weigerde na enkele keren. Een nieuwe batterij bracht uitkomst, maar na enkele dagen was die opnieuw leeg. De tweede batterij kwam na enkele dagen ook aan zijn einde: daar is iets niet goed dus. "Maar geeft niet, ik kom vanavond wel met de telefoon binnen", zei ik bij het weggaan gisteren. Want ik geef een fotocursus in Breda en daarvan ben ik rond kwart voor elf terug.

Kwart voor elf. Normaal blaffen twee honden mij welkom, maar het bleef stil. Even het nummer bellen - er gebeurt niets. Nog eens proberen. Misschien doet de afstandsbediening het nog een keer? Niets, niets, niets. Telefoon herstarten. Bellen. Niets. Voor het hek in de auto blijven slapen leek me geen comfortabel alternatief. Nee, er zat niets anders op dan de hoofdbewoners bellen. Die al op bed lagen: alle lichten beneden waren uit. Eén hond was binnen, hoorde ik later, de andere lag in zijn hok buiten te slapen en kwam stilletjes even een knuffeltje halen. 

Gisteren en vanmorgen heb ik duizendmaal excuses aangeboden. 'Ja, je moet er toch in', luidde de simpele conclusie. Intussen heb ik een andere afstandsbediening. Vanavond ben ik naar het Concertgebouw. Ik hoop dat ik er weer in kan, bij terugkeer...  zonder mensen uit hun bed te hoeven bellen. Want dat is héél vervelend voor mij, maar nog meer voor de slapers.