Doorgaan naar hoofdcontent

[mening] Een hond heeft recht op een hondenleven

“Jaaa, daar zijn ze weer, de koetjes. Zie je de koetjes? Zie je de koetjes al?”

Kleinkind   De vrouw die deze zinnen uitspreekt ziet er op het eerste gezicht normaal uit. Het zou een grootmoeder kunnen zijn met een kleinkind. Voor moeder lijkt ze me eigenlijk net iets te oud.

Foto: Wikipedia
Maar de situatie is heel wat ernstiger. Ze heeft het niet tegen een kind, maar tegen haar hondje. Een Cocker Spaniël, denk ik, al heb ik niet te veel verstand van honden – die ik overigens wel heel leuk vind. Heel veel leuker dan katten bijvoorbeeld.
Normaal   Als je tegen je hondje praat zoals je tegen een kind zou kunnen doen – zou kunnen: ik heb altijd ‘normaal’ tegen mijn kinderen gesproken en niet in domme kinderzinnetjes als ‘Wat doet pappa nou?’. Sowieso vind ik over jezelf in de derde persoon praten al tamelijk onnozel – dan is er iets niet in orde met je. Nou ja, je zou het stiekem kunnen doen. Maar als je alle schaamte kennelijk voorbij bent en je het luid en duidelijk doet met zonnende campinggasten om je heen, dan is er langdurig werk aan de winkel voor een psychiater.

Dieren   Natuurlijk, dieren moet je goed verzorgen. Maar het moeten wel gewoon ook dieren blijven. Hierin zijn we doorgedraaid, want deze mevrouw is maar een willekeurig voorbeeld. Als je wel eens op hondenshow bent geweest weet je dat hele groepen mensen het onderscheid tussen medemensen of kinderen en honden niet meer kunnen maken. Hondenbegrafenissen en -crematies zijn er, en ik weet zeker zaken die ik hier niet eens kan verzinnen.

Een hond heeft recht op een hondenleven. “Zie je de koetjes al?”

Reacties

Populaire posts van deze blog

Panorama mooi gebruikt in tijdschrift

Een enkele keer maak ik met de Fuji-camera X-T4 een panorama. Leuk om te doen, en ook leuk om te publiceren. Zoals hier in de net verschenen CamperReisMagazine bij mijn verhaal over Spanje. Het hele artikel  omvat zes pagina's, waarvan dit de eerste twee zijn.

Fotografie en vormgeving in krant

Een vormgever kan de mooiste foto verminken. In de ogen van de fotograaf althans. Ik kijk daar iets anders tegenaan: fotograferen is een proces, maar vormgeven is dat ook. Ik probeer goede foto's in te leveren, de vormgever probeert hiermee mooie pagina's te maken. En daarvoor kan het nodig zijn een stukje van een foto af te halen. Een foto bekijk je als een foto, een pagina als een pagina. (Snap je het nog?)  Deze voorpagina  bevat één foto, gemaakt met een lichte telelens om de groep voertuigen wat 'in elkaar' te drukken. Het was een liggende foto ( landscape) , die hier staande ( portrait) is gebruikt. De keuze van de woorden 'staat stil' in combinatie met rijdende voertuigen is wellicht iets minder handig. Is dit geen mooie fotopagina geworden? Erg leuk dat ze hier een hele pagina aan besteden en hoe, met de Nederlandse driekleur prominent in beeld. Een echte 'bevrijdingspagina', waarop ook de burgemeester een plek kreeg - zittend op een motor uit WO...

CamperReisMagazine nr. 3 verschenen

Met drie artikelen kom ik weer behoorlijk aan bod in het nieuwe, mooie CamperReisMagazine. Een verhaal over de CamperElfstedentocht, een winterse beleving in Zuid-Spanje en een kleiner artikel over Torgau (aan de Elbe in Duitsland). Het hele artikel omvat vier pagina's - hier het voorbeeld van de eerste pagina van het artikel over de CamperElfstedentocht. In maart 2025 organiseren we er weer één.