[Column] Greta Thunberg en de rioolbuis

Omdat de beursdeuren van de Caravana in Leeuwarden die ochtend nog niet open zijn val ik in een gesprek dat een aantal ook wachtende mannen heeft. Aan hun jasje of overhemd zie ik welke toeleveranciers aan de kampeerbranche zij vertegenwoordigen. Ik zal die namen hier niet noemen, want wat zij zeiden en nadrukkelijk beaamden is dusdanig triest dat zij bij het nalezen zichzelf waarschijnlijk een slag in de rondte schamen. Of hoop ik dat alleen maar?

“Laatst was ik in Zweden en weet je wat ik daar zag? Een hele grote vrachtwagen met aan de zijkant achteraan het hoofd van Greta, weet je wel? Vanaf de voorkant liep een hele dikke rioolbuis naar achteren en die kwam precies in de mond van die Greta uit. Ja man, die Zweden zijn helemaal klaar met die Greta.” Hartelijk lachend betuigden de toehoorders hun instemming. “Geweldig”, vond de  één. “Ik word doodziek van dat milieu”, zei een ander, vrijwel zeker zonder te beseffen wat hij eigenlijk zei.

Na het zien van één vrachtwagen met zo’n laaghartige afbeelding van Greta de conclusie trekken ‘dat de Zweden helemaal klaar zijn met Greta’ lijkt mij wat voorbarig. Sterker nog, als er al zoiets bestaat als ‘de opvatting van een volk’ dan is het maar zeer de vraag of die overeenkomt met die van een vrachtwagenchauffeur of zijn baas. Zeker in Zweden, waar heel veel mensen uitstekend onderwijs hebben genoten en genieten. En onderwijs leidt nu eenmaal eerder tot nadenken en nuance dan tot afbeeldingen van een rioolbuis richting het gezicht van Greta.

“Goedemorgen heren”, zei ik. “Wat jullie ook van het meisje Greta vinden, het gegeven dat jullie het hier over haar hebben geeft wel aan dat zij kennelijk iets aangestipt heeft dat er toe doet.” Nou, toen kwamen de mannen los. “Wij straks honderd rijden en je bent de grens nog niet over of je mag tweehonderd rijden.” En nog meer van dit soort ‘argumenten’. Met als rode draad: wat heeft het nou voor zin als wij iets doen en de rest van de wereld niet? Eén spreker kwam niet verder dan: “Wel wakker blijven hè!” Daarmee suggererend dat hij dat wel deed en ik niet.

Als je intellectuele vermogen tot zulke conclusies leidt dan heeft argumenteren domweg geen zin. Gelukkig gingen de deuren van het beursgebouw open. We wensten elkaar een goede beursdag. Ik ben eerst koffie gaan drinken, want zulke gesprekken maken me verdrietig. De wereld redden lukt mij ook niet. Lukt Greta ook niet. Maar er over nadenken, kleine stapjes zetten, bezorgd zijn over de toekomst… kennelijk is dat voor veel mensen al te hoog gegrepen.