Het is 11 december 1973

Op 11 december 1973 trouwden wij. Dat is 46 jaar geleden, voor wie het hoofdrekenen is verleerd. Vanuit onze ouderlijke huizen, 19 en 20 jaar oud. Een bescheiden feestje, vervoer met een touringcar en natuurlijk geen stropdas en niet eerst naar de kapper. Een soort 'eigenwijzigheid' die ik van mijn moeder meekreeg en die ik mijn hele leven heb behouden. Gekoesterd misschien wel.


"Je zult nog wel eens flink je neus stoten", probeerde mijn vader mij op te voeden. Maar dat is wel meegevallen. Toen ik later als ambtenaar in schalen terecht kwam die mijn vader nooit had bereikt zou hij zeggen: "Je hebt gelijk. Ik had ook wel wat assertiever en eigenwijzer kunnen zijn."

Feestje vandaag? Nee joh. Ik houd niet van feesten. Niet van mensenmassa's. We gaan samen ergens eten.
De rust van een bos. Lezen in de camper, met Bach of Brahms zachtjes op de achtergrond en een glas rode wijn onder handbereik. Fotograferen op mooie plekken. Fietsen. Een interessant museum bezoeken. Winterwandelen in de sneeuw, binnenkort in de Alpen.
Maar een feest: ik moet er niet aan denken.