Foto's van Eddy van Wessel: oorlog is niets dan ellende

Eddy van Wessel is oorlogsfotograaf en dat al heel lang. Hij won vier keer de Zilveren Camera: dat doet niemand hem in ons land na. Als er oorlog is, dan is Eddy van Wessel, tegenwoordig in Zweden wonend, nooit ver weg. Oekraïne dus nu, keer op keer. 

In het Nationaal Militair museum Soesterberg is er een tentoonstelling te zien van de - altijd in zwart-wit - beelden van Van Wessel. Met QR-code en je telefoon kun je bij elke foto het verhaal erachter horen, van Eddy zelf. Indrukwekkend! Met het verhaal van de fotograaf zie je niet alleen meer, maar dringt ook de ellende nog meer door.

Daarnaast bleek het museum zelf ook boeiend. Zoals deze atheïst houdt van kerken, kerkorgel en Bach, zo vindt deze (erkende) dienstweigeraar ook militair 'gereedschap' interessant. Hieronder nog wat impressies van het enorme museum: een dagje kun je hier wel doorbrengen.

Veel indruk maakte dit Nederlandse militaire voertuig dat op een bermbom is gereden. Met een militair die daarbij om het leven kwam. De collega's die het overleefden vertellen om beurten hun verhaal van die dag, die ineens een nachtmerrie werd.

Ook de geschiedenis van het oorlog voeren komt ruimschoots aan bod, met korte teksten met uitleg.

Met overal levensgrote 'kisten' aan het plafond kun je je voorstellen hoe groot het museum is - deels met een verdieping. 

In 1971 - ik was toen 18 jaar en de militaire dienst was nakend - sprak deze ontwapende poster mij erg aan. Deze heeft dan ook lange tijd op mijn kamer gehangen. De bedenkelijke blik van mijn vader zie ik nog voor me. Ik stemde overigens PPR: die was drie jaar daarvoor opgericht. Een partij met in mijn ogen een wat bredere en realistischer kijk op de wereld dan de PSP. Maar die poster... een icoon is het geworden. 

Een bijzonder stuk Nederlandse luchtvaartgeschiedenis: een originele Fokker D.VII die na een mysterieuze reis van 85 jaar terugkeert naar Nederland is nu te zien in het museum.

Dit jachtvliegtuig uit de Eerste Wereldoorlog vloog vóór 1940 bij de Nederlandse Marineluchtvaartdienst. Tijdens de Tweede Wereldoorlog verdween het toestel spoorloos, vermoedelijk bestemd voor Hermann Görings geplande Luchtvaart Museum van het Duitse Rijk.

De Delftse Luchtafweerdienst werd begin 1939 opgericht op initiatief van acht Delftse bedrijven zoals de Gist- en Spiritusfabriek, de Calvé en de Lijm- en Gelatinefabriek. Deze bedrijven vreesden dat bij een komende oorlog de stad en hun fabrieken een mogelijk doelwit waren voor vliegtuigbombardementen. Omdat de overheid geen geld beschikbaar stelde voor luchtafweergeschut, besloten de bedrijven om het zelf aan te schaffen. Delft was de eerste stad waar zo’n Luchtafweerdienst werd opgericht. Op 29 maart 1939 werd de Delftse Luchtafweerdienst officieel geïnstalleerd met een ceremonie op de Markt in aanwezigheid van de Minister van Defensie en een generaal-majoor van het leger. Delft is mijn geboortestad: dat geeft zoiets een extraatje.

Het binnenste van een reusachtige helicopter.