Waarom fotograferen in zwart-wit?

Schotland (2016)

Een foto in kleur: dat is de gangbare norm. In tijdschriften, in kranten, op beeldschermen, overal. Dat dit niet altijd zo was weet je alleen als je oud genoeg bent om dat te weten. Maar gelukkig bestaat zwart-witfotografie nog steeds en ik krijg er steeds meer plezier in om in zwart-wit te fotograferen - of beelden met kleur om te zetten in zwart-wit.

Waarom zwart-wit? Of: wanneer zwart-wit? Dat zijn voor de hand liggende vragen. De meest voor de hand liggende en ook meest gebruikte 'verklaring' is: je gebruikt zwart-wit als 'vormen' en 'structuren' een belangrijke rol in het beeld spelen. Op dat antwoord valt niets aan te merken. Maar er is volgens mij meer. 

IJsland (2016)

Een zwart-wit tv zal niemand meer kopen: dat is iets uit het verleden. Natuurlijk bevat een kleurenfoto meer informatie, is realistischer. Maar dat resulteert niet automatisch in 'meer kunst'. Een zwart-witfoto dient niet om de kijker te informeren, maar om deze te behagen met een mooi beeld. In zwart-wit gaat het meer om compositie, licht en schaduw, texturen. Het is 'abstracter'.

In een museum in Toronto zag ik veel werk van Ansel Adams, de - terecht - niet te vermijden naam als het om zwart-wit fotografie gaat. Zijn werk is nog steeds een bron van inspiratie!

IJsland (2016)

Door een aantal foto's om te zetten in zwart-wit (met Lightroom) kijk ik nu ineens heel anders naar die beelden. 

Diefdijk Culemborg (2023)

Dit bunker 'smeekt' om zwart-wit, zo grijs als het van zichzelf al is. De 'historische' beleving wordt aanzienlijk versterkt door het ontbreken van kleur.