Mannen, motoren en tatoeages

Tatoeages en motorrijden. 

Laat ik maar gelijk duidelijk zijn: ik begrijp werkelijk niet waarom mensen zich willen verminken met inkt. Uiteraard moeten mensen dat zelf weten, zoals ik het zelf moet weten dat ik het níet doe. Hoe dan ook stel ik vast dat tatoeages in het ene milieu vaker voorkomen dan in het andere. Er zijn enkele studies die de relatie tussen tatoeages en opleidingsniveau onderzoeken. Over het algemeen suggereren deze onderzoeken dat mensen met een lager opleidingsniveau vaker tatoeages hebben dan mensen met een hoger opleidingsniveau.
Een voorbeeld hiervan is een studie uit Nederland (o.a. door het Trimbos-instituut) die heeft gekeken naar de demografische kenmerken van mensen met tatoeages. Deze studies vinden vaak dat tatoeages vaker worden gezien bij jongere groepen, bij mensen met een lager opleidingsniveau en in bepaalde subculturen.

Topsport is vast zo'n subcultuur: zijn er nog voetballers zonder blauwe armen en benen? Ook bij de vrouwenteams zie ik het - tot mijn verdriet - toenemen. Meisjes, hoe ziet dat eruit als je straks 75 bent? Nu zijn dit beroepsgroepen die er financieel verder niets voor hoeven te laten.

Een andere subcultuur is die van - een deel van - de motorrijders. Op een Harley zitten meer verminkten dan op een BMW GS, bijvoorbeeld. (Na tientallen jaren motorrijden durf ik deze stelling wel aan.)

Tatoeages zijn bepaald niet goedkoop. Als ik iemand zie met heel veel blauw dan probeer ik altijd een schatting te doen van de kosten. Wat je daarmee niet ook had kunnen doen... En dan was je imago ook nog eens van een ander niveau - gratis en voor niks. 

In Nieuw-Zeeland zag ik tijdens mijn bezoek dar ook heel veel tatoeages. Maar als snel begreep en vernam ik dat dit niet te vergelijken is met hier. Daar zaag ik ook veel mannen in pak, wit overhemd en stropdas, met tatoeages in de nek en op het gezicht.

Hier zie ik ook mensen met een tatoeage in de nek.  Douwe Bob, in die afschuwelijke reisreclame. Alleen daarom al zou ik daar nooit een reis boeken.