Toegang tot het voormalige weeshuis |
De andere kant was: streng, saai, liefdeloos en in het begin ook nog lijfstraffen. Regelmatig deden kinderen pogingen te ontsnappen...
Elisabeth werd, zeker voor die tijd, erg oud: tachtig jaar. Ze trouwde twee keer, met een vermogende man. Hier is ze afgebeeld met haar twee mannen, toen die beiden rond de dertig waren. Uiteraard trouwde ze achtereenvolgend met deze mannen.
Een geboorte- en sterfjaar zijn niet van hem bekend; slechts weinig van zijn werken zijn overgeleverd. Toch is het zeker dat Jan Deys rond de jaren 1557-1575 werkzaam was in Culemborg. Een tastbaar bewijs daarvan staat in Museum Elisabeth Weeshuis: het drieluik met als centrale voorstelling het Laatste Avondmaal.
Alle verhalen op dit drieluik hebben als verbindend thema: wie vertrouwt op God, wordt niet in de steek gelaten. Daarnaast zijn alle afbeeldingen een vooraankondiging van het sacrament (heilige/rituele handeling) tijdens het Laatste Avondmaal. De handeling is het delen van het brood (symbool voor het lichaam van Christus) en het drinken van de wijn (symbool van het bloed van Christus). In 1573 werd het drieluik in de herbouwde Sacraments- of Wezenkapel van de St. Barbarakerk geplaatst, waar Deys het speciaal voor schilderde. Waarschijnlijk is het na vijf jaar vanuit de St. Barbarakerk overgebracht naar het Elisabeth Weeshuis, waar het sindsdien hangt. [Bron: MijnGelderland.nl]De kamer van de protectoren. Het college van protectoren, dat al meer dan vierhonderdvijftig jaar de nalatenschap beheert, ondersteunt nog steeds de arme medemens in de lijn van het gedachtegoed van Vrouwe Elisabeth. Het uitgangspunt is: financiële steun bieden aan activiteiten op sociaal- maatschappelijk terrein in Culemborg en omgeving, als daar geen andere fondsen voor zijn.
De ‘regte armen’ van de 21e eeuw zijn volgens de huidige protectoren kinderen die er niets aan kunnen doen dat ze kansarm zijn en een steuntje in de rug kunnen gebruiken.
Als je in de buurt bent van Culemborg kan ik een bezoek aan dit museum van harte aanbevelen. Binnenkort verschijnt er een boek waarin de verhalen van 48 oud-bewoners staan. Wat herinneren zij zich en wat is er van hen terecht gekomen? Een uitgave om naar uit te kijken! In het museum is een aflevering van Klokhuis te zien waarin ook een oud-bewoner aan het woord is. Onthutsend...
Alle verhalen op dit drieluik hebben als verbindend thema: wie vertrouwt op God, wordt niet in de steek gelaten. Daarnaast zijn alle afbeeldingen een vooraankondiging van het sacrament (heilige/rituele handeling) tijdens het Laatste Avondmaal. De handeling is het delen van het brood (symbool voor het lichaam van Christus) en het drinken van de wijn (symbool van het bloed van Christus). In 1573 werd het drieluik in de herbouwde Sacraments- of Wezenkapel van de St. Barbarakerk geplaatst, waar Deys het speciaal voor schilderde. Waarschijnlijk is het na vijf jaar vanuit de St. Barbarakerk overgebracht naar het Elisabeth Weeshuis, waar het sindsdien hangt. [Bron: MijnGelderland.nl]De kamer van de protectoren. Het college van protectoren, dat al meer dan vierhonderdvijftig jaar de nalatenschap beheert, ondersteunt nog steeds de arme medemens in de lijn van het gedachtegoed van Vrouwe Elisabeth. Het uitgangspunt is: financiële steun bieden aan activiteiten op sociaal- maatschappelijk terrein in Culemborg en omgeving, als daar geen andere fondsen voor zijn.
De ‘regte armen’ van de 21e eeuw zijn volgens de huidige protectoren kinderen die er niets aan kunnen doen dat ze kansarm zijn en een steuntje in de rug kunnen gebruiken.
[Alle foto's: telefoon Pixel 7]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten