De aanschaf van een (foto)rugzak is altijd een hachelijke zaak. Passen in de winkel kan nu alleen op afspraak. Maar ja, wat zegt dat, een lege fotorugzak in de winkel even om je schouders hangen? Je eigen apparatuur in de tas passen kan ook best, maar in mijn geval wisselt die apparatuur per reis, trip, bestemming.
Dus
online maar eens wat testen en beoordelingen (lelijk en onnodig Engels, dat
reviews wat je nu werkelijk overal leest) bekijken. En daar valt me de Tenba Soltsice op, verkrijgbaar in verschillende maten en twee kleuren: blauw en zwart. Ik kies voor de grootste: 24 l en zwart. Voor alle zekerheid bel ik de beoogde winkel of ik de rugzak mag terugsturen als deze toch tegenvalt. Maar de zaak blijkt telefonisch onbereikbaar. Na twee keer zes minuten luisteren naar 'Al onze medewerkers zijn in gesprek' besluit ik CameraNU te bellen. Die nemen de telefoon wel op, geven een antwoord dat me bevalt en een dag later wordt de rugzak in een flinke kartonnen doos bezorgd. Prima!
Een goede fotorugzak moet voor mij aan een aantal wensen voldoen. In de eerste plaats moet je mee kunnen nemen wat je mee wilt meenemen. Dat betekent niet altijd alles. Op mijn eerste wandeling heb ik een systeemcamera bij me met een standaard zoom, een 55-200mm, een 14 mm, wat filters en accu's, een statief, een thermosfles en een paar boterhammen. Thuis liet ik tussenringen, extender, een 56 mm f/1.4. Maar toch: de gevulde rugzak weegt al met al aardig wat...
 |
Volop ruimte voor
camera en objectieven.
|
Wat thuis al bevalt is we wijze van 'laden' van de rugzak. De rits en daarmee de deksel voor het grote 'apparatuurvak' zit aan de achterkant. Dat is veilig, maar ook best praktisch, zal nog blijken. Statief en thermosfles kunnen in de elastische zijvakken en worden met riempjes vastgeklikt. Die riempjes zijn lang genoeg om de gehele achterzijde over te steken, waardoor je ook een jas of vest aan de tas kunt hangen.
 |
Een jas of vest kan ook mee.
|
Fijn is ook dat de rugzak zowel leeg als gevuld zelfstandig rechtop blijft staan. Op de grond, op een tafel, een bank onderweg. Om onderweg van lens te wisselen hoef je de rugzak niet af te doen. Schouderriemen los, tas naar voren draaien en zie: dan kun je zo de achterzijde bereiken en openen.
Het draagcomfort is dik in orde. De schouderriemen en de heupgordel zouden van mij best iets forser mogen zijn, maar tijdens de wandeling van tien kilometer is niets gaan knellen.
 |
Regenhoes meegeleverd.
De rugzak zelf is
ook al waterafstotend.
|
Kortom: ik ben bijzonder tevreden over deze rugtas. Deze zal de komende jaren hoop ik over mijn schouders hangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten