In 2013 - toen ik nog geen #vliegschaamte kende - begeleidde ik mijn dochter op haar reis naar Oeganda, waar zij een studiegenoot bezocht die daar tijdelijk werkte, als een soort ontwikkelingshulp. Met haar vriend zette zij daar een school op en leidde die ook geruime tijd.
Natuurlijk maakten wij van de gelegenheid gebruik ook andere delen van het land dan Kampala te bezoeken. Maar de kennismaking met Kampala was al een avontuur op zich. We namen een taxi - en hadden genoeg keuze. Opgepropt tussen Oegandezen zaten we ineens in zo'n busje, ik met mijn fototas angstvallig op mijn schoot... Maar we kwamen keurig op de plek van bestemming aan. En geen haan kraaide er naar mijn dure foto-apparatuur. In Zuid-Afrika heb ik dat wel anders meegemaakt...
Reacties
Een reactie posten