De eenvoud ontroert

Zondagochtend. Ik loop op de Lekdijk. Af en toe komt er een auto voorbij, veel vaker groepjes mannen op racefietsen. En twee meiden, elk op een paard. Mobiliteit is nog niet zo gender-neutraal.
Ik geniet van de ganzen, de ooievaar, buizerds, visdiefjes. Op de Lek vaart een binnenvaartschip. Een tanker, aan alle leidingen te zien. Daar zitten Nijlganzen: agressieve indringers die gans heten maar eend zijn. Een bord geeft aan dat ik hier het hek over mag om dwars door het weiland mijn wandeling voort te zetten. Een stukje verderop is weer een huis. Een boerderij. Dit keer niet met een mooie brievenbus aan de dijk, maar met een... nou, je zag het al. Voor de jongere lezers: zo zak vroeger een vuilnisbak eruit. Zink. Niks afval scheiden, alles werd hierin gedonderd... En nu dus de post. Ik vind het van een ontroerende eenvoud.