Focus: daar had ik een abonnement op

Hoe komt zo'n woord toch ineens aan zoveel populariteit? Vooral onder sporters: die zijn de hele dag met niets anders meer bezig dan met hun focus. Met hun wat? Ja, hun focus: ik kan het ook niet helpen.

Focus is voor mij het fototijdschrift waarop mijn vader een eeuwigheid en ik wat korter geabonneerd ben geweest. Meters hoge stapels waren het bij mijn vader. Onder het credo 'wat je weggooit ben je kwijt' was er geen haar op zijn grijze hoofd die er aan dacht tijdschriften weg te doen. Al werd er volgens mij nooit meer in gekeken. (Ik bewaar van tijdschriften anno nu hooguit twee jaar: de inhoud is daarna immers hopeloos verouderd...)

Met de sporters nemen de jongens en meisjes (sport)journalisten dit modieuze en hopelijk tijdelijke woordgebruik over. Twee knipsels uit Trouw, van dezelfde datum.