Tijdens mijn diverse bezoeken aan Zuid-Afrika merkte ik het ook al: het inzicht van hoe het er in de natuur werkelijk aan toe gaat is bij de meeste mensen totaal verdwenen. Ontsporingen, daar kun je dus op wachten. (Bij de foto: knuffel-cheeta in Zuid-Afrika. Nee, ook hier ben ik geen voorstander van.)
Allereerst natuurlijk het Franse gezin, onlangs bijna aangevallen door een groepje jachtluipaarden in de Beekse Bergen. Gelukkig hadden de dieren geen honger en gingen de mensen niet rennen: anders hadden we een heel ander filmpje gezien.
De Oostvaardersplassen, waar (vooral) vrouwen met te veel tijd en te weinig inzicht dieren gaan bijvoederen en daarmee het probleem niet verkleinen, maar juist vergroten.
Walking safaris in Afrika. Je bent er niet geweest als je je niet lopend in de nabijheid van wilde dieren hebt begeven. Stuitend: wij mensen hebben lopend niets te zoeken in het territorium van wilde dieren. Mensen in een auto zien dieren niet als gevaar of prooi, lopend wel. Daarom zijn er dus altijd rangers met wapens bij een walking safari. Om te doden als het moet... maar daarom zijn toeristen toch niet in Afrika?
Het ongeduld tenslotte. Mensen willen per se the big five zien. Met mijn fotoreizen in Zuid-Afrika deden we die onzinnige moeite niet. Liever een hele ochtend bij een groepje nestelende bijeneters dan kilometers maken om soort drie, vier of vijf te spotten.
De natuur: we zijn er steeds verder van weg. Jammer, onnodig ook. Freek Vonk vaart er wel bij. Al is ook hij er achter gekomen dat een haai geen dier is om te aaien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten