Mens en dier

In de omgang met dieren is de laatste decennia heel wat veranderd. Ik bezocht als kind diergaarde Blijdorp, waar chimpansees met kleren aan aan tafel gingen eten. En nu is vegetarisch eten algemeen gangbaar. 

Ara's en kaketoes zaten de hele dag op dit soort stokken, vastgeketend met een ketting. Elke dag werden ze 's avonds binnengehaald en 's morgens weer buiten gezet - behalve in de winter. Er was één witte kaketoe die ik altijd bezocht - zij at uit mijn hand en ze kon enkele woorden zeggen.

Maar nu vinden we deze manier van dieren houden niet meer verantwoord. Misschien is een dierentuin wel niet meer verantwoord...

Dieren kunstjes laten doen, daar zijn we gelukkig ook vanaf gestapt. Circusdieren zijn hier al langer verboden. Het dolfinarium in Harderwijk heeft nu een andere functie dan het in het begin had. Educatie staat nu voorop.

Scans van oude dia's.

Hasselblad XPan - één foto op twee kleinbeelden

De Hasselblad Xpan, ontwikkeld met Fuji (die vrijwel dezelfde camera op de markt bracht onder de naam TX-1, later verscheen nog een TX-2) was een camera waar een gewone kleinbeeldfilm in ging (negatief of positief, dus dia). In plaats van 36 opnamen kwamen er 21 uit: de camera gebruikte steeds twee plekken voor een panorama-achtige foto. Geen 24 x 36 mm, maar een aspect ratio van 65:24. Maar als je daar een keer genoeg van kreeg kon je ook gewoon op 24 x 36 mm schieten. Er waren drie niet al te sterke objectieven beschikbaar. De lenzen van Hasselblad en Fuji waren op beide toestellen te gebruiken.

Gebruikt zijn deze camera's nog steeds te koop. Maar je moet dan wel diep in de buidel tasten: 3800 euro is de goedkoopste die ik zag. Ooit mocht ik voor CameraMagazine - bestaat niet meer - zo'n camera een tijdje testen. Toevallig vond ik net twee dia's uit deze camera. Met een geleende scanner maakte ik deze beelden digitaal.  

Fotografie en vormgeving in krant

Een vormgever kan de mooiste foto verminken. In de ogen van de fotograaf althans. Ik kijk daar iets anders tegenaan: fotograferen is een proces, maar vormgeven is dat ook. Ik probeer goede foto's in te leveren, de vormgever probeert hiermee mooie pagina's te maken. En daarvoor kan het nodig zijn een stukje van een foto af te halen. Een foto bekijk je als een foto, een pagina als een pagina. (Snap je het nog?) 

Deze voorpagina bevat één foto, gemaakt met een lichte telelens om de groep voertuigen wat 'in elkaar' te drukken. Het was een liggende foto (landscape), die hier staande (portrait) is gebruikt. De keuze van de woorden 'staat stil' in combinatie met rijdende voertuigen is wellicht iets minder handig.

Is dit geen mooie fotopagina geworden? Erg leuk dat ze hier een hele pagina aan besteden en hoe, met de Nederlandse driekleur prominent in beeld. Een echte 'bevrijdingspagina', waarop ook de burgemeester een plek kreeg - zittend op een motor uit WOII.

Torgau: een onverwachts pareltje aan de Elbe

Wat een geschiedenis heeft dit stadje aan de Elbe, in Duitsland. Luther, Napoleon, beren in de gracht... Wij kwamen er niet gepland, maar we waren blij verrast. Zo heerlijk, rondtrekken met een camper... 

Je vindt dit artikel (twee pagina's) in de nieuwste CamperReisMagazine. 

In het volgende nummer staan twee reportages van mijn hand: in de voetsporen van de componist Mendelssohn en we genieten van 150 jaar impressionisme, en dat doen we natuurlijk in Frankrijk.

Panorama mooi gebruikt in tijdschrift

Een enkele keer maak ik met de Fuji-camera X-T4 een panorama. Leuk om te doen, en ook leuk om te publiceren. Zoals hier in de net verschenen CamperReisMagazine bij mijn verhaal over Spanje.

Het hele artikel omvat zes pagina's, waarvan dit de eerste twee zijn.

CamperReisMagazine nr. 3 verschenen

Met drie artikelen kom ik weer behoorlijk aan bod in het nieuwe, mooie CamperReisMagazine. Een verhaal over de CamperElfstedentocht, een winterse beleving in Zuid-Spanje en een kleiner artikel over Torgau (aan de Elbe in Duitsland).

Het hele artikel omvat vier pagina's - hier het voorbeeld van de eerste pagina van het artikel over de CamperElfstedentocht. In maart 2025 organiseren we er weer één.

Serie: dat klinkt simpeler dan het is

Een fotoserie: wat is dat eigenlijk? Het houdt me bezig, ik vind het interessant en dus ga ik op onderzoek uit.

Verlaten boerderij op Natuureiland Tiengemeten

Bij De Rooy Fotografie vind ik onder meer dit:
Wanneer je fotoseries gaat vergelijken, dan zal het je waarschijnlijk wel opvallen: samenhang. Waarom de foto’s zo goed met elkaar communiceren heeft voor een groot gedeelte te maken met de overeenkomsten in bijvoorbeeld kleur, vorm en onderwerp. Als mens zijn we gevoelig voor herhaling en compositie. Vaak is het een natuurlijk gevoel, dat ons vertelt of iets fijn werkt of juist niet. Omdat de samenhang bij een fotoserie een belangrijke rol speelt is het belangrijk om te voorkomen dat er één foto domineert. Het gaat immers om de wisselwerking tussen de foto’s die samen het verhaal vertellen.

Op mijn fotowebsite maak ik een aparte ingang voor series. Deze vind je hier.

Rockin Wouw 2024: zonovergoten!

Een feestje, dat lukt in Wouw altijd. Rockin Wouw keert jaarlijks terug met levende muziek, een markt met Amerikaanse jaren '60-'70 spullen, een dansvloer, motoren en auto's. Op zaterdag 17 augustus was het dit jaar - zonovergoten. 

Deze machtige Amerikaanse truck was er, die binnenkort geheel 'kampeerwaardig' zal zijn. Dan kom ik er zeker een keer op terug.

En natuurlijk zijn er mensen die geheel in stijl gekleed zijn. Is het niet prachtig?

Motor en spin

Tijdens een reportage over Nederlandse wijnboeren in de Achterhoek, ergens in een najaar, zag ik op een weggetje, tijdens een vroege herfstochtend, heel veel spinnenwebben. Ik besloot een foto te maken van een web, met de motorfiets als achtergrond. De redactie van het motorblad vond het ook mooi: de foto werd prachtig geplaatst. De motor zie je het best als je enige afstand van de foto neemt.  

Brandweer'museum' Wouwse Plantage

De aanduiding 'museum' lijkt erop te duiden dat je de historische brandweervoertuigen kunt bezoeken, maar dat is dus niet het geval - op een enkele openstellingsmoment na. Zo'n moment was er onlangs.

Het is meer een persoonlijke verzameling van een hobbyist daar in de Wouwse Plantage dan een serieuze museale collectie. Maar dat maakt het niet minder leuk om er een uurtje rond te kijken, liefst met iemand die een en ander kan toelichten.

Misschien is het wel jammer dat deze voertuigen hier maar staan te staan. Je 'gunt' ze een bestaan waarbij ze meer bewonderd kunnen worden, gerestaureerd waar het nodig is, voorzien van een relevante toelichting voor de geïnteresseerde bezoeker.

Van caravan naar camper

Ik doorliep gedurende mijn leven zo'n beetje de hele gebruikelijke  'kampeercarrière': van tentje achterop de fiets met mijn oudere broer naar de Veluwe tot en met de camper, waarmee we nog steeds Europa in trekken.

Het begon dus met de fiets, die daarna een bromfiets werd (Puch). Daarna kwamen diverse motorfietsen bij, altijd BMW's in die tijd.

Toen er kinderen kwamen was er eerst de vouwwagen (Scout, Waddinxveen), daarna drie caravans: Caravelair, Kip en Chateau. Hier met de zescilinder van Kia (Carnival) ervoor: een automaat die geen enkele moeite had met deze aanhanger.

En nu is er dus de Adria Twin, hier op de voorgrond tijdens de laatste CamperElfstedentocht in Friesland, die ik jaarlijks organiseer. 

Elk moment in de kampeercarrière had natuurlijk zijn eigen charme. Met kinderen vinden wij een caravan fijner dan een camper. De brommer was gemakkelijker dan de fiets. De motor bracht ons veel verder dan de brommer. En zo verder...

Proef en Beleef Brabant.nl 2024

Wat een handig en veelzijdig boekje is dit toch weer! De motor achter Proef en Beleef Brabant.nl heeft het toch weer voor elkaar gekregen.

Het boekje is bij alle deelnemers te verkrijgen. Kijk ook op proefenbeleefbrabant.nl. 

Op zoek naar een leuk uitje in West-Brabant? Een camperplaats? Een plek om met kinderen iets te vieren? Het staat er allemaal in!

Wandelen en fotograferen: heerlijke combinatie

Met de telefoon altijd bij je heb je vandaag de dag ook altijd een camera bij je. Maar een telefoon is geen camera. Dus het liefst ga ik wandelen met een echte camera in de rugzak, plus één of soms twee objectieven. Dat kan alleen, maar het is zeker zo gezellig om dat met een fotomaatje te doen.

Hier ben ik met Adrie G. onderweg tijdens een wandeling bij Nuenen. Bij een picknicktafel die er vermoedelijk ook in de tijd van Vincent van Gogh al stond (..) halen we de fototassen van de schouder en de boterhammen uit het plastic. Heerlijk even zitten, tijdens de trip van minstens 15 km.

Tank, zonnebloemen en antitankgracht

Gisterenmiddag een fijn rondje gefietst (40 km), vanuit Wouw in zuidelijke richting. Eerst passeerde ik de antitankgracht in Bergen op Zoom. Aangelegd door inwoners van Bergen op Zoom - niet vrijwillig - in opdracht van de Duitsers. Die voortdurend een invasie vreesden. Die er ook kwam, alleen niet hier. 

Dat er in deze regio einde WOII stevig is gevochten is op verschillende plekken te zien. Bij deze tank zat een groepje jongeren, pakweg 12 - 14 jaar: enkele fatbikes lagen achteloos in het gras. "Maar waar wil jij dan heen màn?" Het antwoord verstond ik niet, de reactie daarop wel. "Nee màn, daar kajje alleen op die kanker-wc zitten."

Ik besloot niet te reageren.

Hieronder: zonnebloem als landingsbaan. 

De knotwilg: de meest 'Hollandse boom'

Knotwilgen horen als geen andere boom thuis in het Hollandse landschap. Vind ik. Met een volle kruin vol blad zijn ze mooi, maar ook geknot passen ze feilloos in meestal de polder. Als ze oud worden krijgen ze soms de prachtigste vormen. 

De exemplaren op deze foto's kwam ik laatst tegen tijdens een wandeling bij Nuenen, in de voetsporen van Vincent van Gogh. Die ook heel erg van het landschap in die omgeving hield. 

Nightrun op vliegveld Seppe

Op zaterdag 17 augustus vond de Breda Airport Nightrun plaats. Het vliegverkeer werd stilgelegd op Vliegveld Seppe - want zo heet het in de volksmond nog gewoon - en hardlopers en wandelaars konden vanaf 21:00 uur over start- en landingsbaan hun kunstjes vertonen. Ik maakte er voor De Bode een stukje over, met foto's uiteraard.

Voor de wandelaars en hardlopers was de route met lichtjes aangegeven: tijdens het sporten zou het immers donker worden.

Duitse oorlogsgraven

In de loop der jaren heb ik al heel wat oorlogsgraven bezocht - zowel van de Eerste als de Tweede Wereldoorlog. 'Onze' oorlogsgraven, dus die van de geallieerde strijdkrachten, zijn zeker indrukwekkend, met hun rijen witte grafstenen met onder meer namen en leeftijden.

Uiteraard sneuvelden er ook veel Duitse soldaten - helemaal voor niets. Daarom zijn er, terecht, ook Duitse oorlogsgraven. Over het algemeen vind ik die 'mooier', als dat al een criterium is bij een begraafplaats. Ze zijn deprimerender, donkerder. Want wit past voor mijn gevoel wat minder bij de dood dan donker. Ook de vorm van de Duitse stenen vind ik prachtig en passend bij de dood. 

Geen dag zonder Bach

Eerder dit jaar waren we in Leipzig, waar we natuurlijk op heel veel plaatsen Johann Sebastian Bach tegenkwamen. In de eerste plaats uiteraard bij de Thomaskirche. Maar Bach kom je ook op andere plaatsen tegen, zoals hier in Eisenach. Ik was hier al weer een tijdje geleden. De vraag is niet of het ene beeld mooier is dan het andere: van Bach kunnen er niet genoeg standbeelden staan. 

Indrukwekkende stuurhut

Ooit kreeg ik de gelegenheid om in de stuurhut van een veerboot te kijken. Ik had geen idee hoe die er uit zou zien - en wat die stuurlui zouden zien. Welnu, het is ronduit indrukwekkend. De 'hut' omvat de hele breedte van het schip en bestaat uit heel veel meters, schermen en hendels. Het lijkt wel een XXL-uitvoering van een cockpit.  

Het hoge standpunt levert wel een fascinerend zicht op de omgeving op. Dat boeide me bijna net zo veel als het zicht op het dasboard, waarvan ik toch maar weinig begreep.

Vincent van Gogh in Nuenen

Als je meer over Vincent van Gogh moet je natuurlijk in Nuenen zijn. Talloze monumenten daar verwijzen naar een van de grootste schilders aller tijden. Te beginnen met het prachtige beeld in het centrum van het Brabantse stadje.

De aardappeleters is misschien wel het belangrijkste schilderij van Van Gogh. Wat mij betreft niet het mooiste. Een schitterend beeld ook in Nuenen verwijst naar de aardappeleters. 

Lelijk, lelijk, lelijk

Als je over de nieuwe snelfietsroute van Roosendaal naar Bergen op Zoom trapt kom je hier Bergen op Zoom in. Een prachtig historisch centrum (in tegenstelling tot Roosendaal), maar een entree van lik-mijn-vestje. Hier rijd je onder de snelweg door, even later zie en ruik je vaak de 'kankerfabriek' van Philip Morris, met daarnaast de begraafplaats, die vast gesponsord wordt door de sigarettenbende. Bergen op Zoom, dat moet toch beter kunnen!

Neem dan mijn geboorteplaats Delft, met al net zo'n mooi historisch centrum. Deze foto maakte ik weliswaar in 2014, maar er is amper iets veranderd. Sterker nog, het oogt al heel lang zo.

Nauwelijks tot geen motorpech

Hoewel ik vele tienduizenden kilometers op de Suzuki motorfietsen  reed - minstens 20.000 km per jaar - heb ik amper pech gehad. Een keer iets met koolborstels, waardoor het starten wat extra aandacht vroeg maar - dankzij een telefonisch 'consult' bij de Suzukidealer - altijd wel lukte. Een keer lekte er ergens iets, ik geloof koelvloeistof - maar ook daarmee kwam ik veilig thuis. Een gaatje in de waterkoeling (door steenslag), dat bleek niet op te lossen door de Franse Suzukidealer. Domweg omdat de levering van onderdelen zeker een week zou duren. Met de trein ben ik toen thuis gekomen (met drie hogesnelheidstreinen, meer precies). De motor in de vrachtwagen.

Vrij regelmatig had ik een veerboot nodig om op de bestemming te komen. Niet mijn hobby, vooral door het 'gedoe' met die riemen om de motor vast te zetten.

Rondleiding Landgoed Wouwse Plantage

Door de diverse historische gebouwen te transformeren naar comfortabele, energieneutrale huurwoningen, wil het landgoed zichzelf financieel in stand houden. Dat is de opgave waar het landgoed op dit moment mee bezig is.

Het productiebos De Wouwse Plantage vindt zijn oorsprong omstreeks 1504. Het was daarmee het eerste productiebos in ons land. Het boomrijke gebied kende door de eeuwen heen diverse eigenaren. Halverwege de 18e eeuw liet Baron Pierre Joseph de Caters een zomerverblijf bouwen, gevolgd door diverse woningen, stallen en bijgebouwen. Deze folie-achtige gebouwen, gemaakt van hout en steen uit eigen productie, vormen vandaag de dag het decor van Plantage Centrum. De steenfabriek stond op de plek waar nu een groothandel in bouwmaterialen staat.

Graan, aardappelen, asperges en oorlog

Heerlijk rustig fietsen in West-Brabant

Eindelijk weer eens een moment om de eFiets te pakken - voor een rit van 40 km door het platteland rond Wouw en Steenbergen. Eenmaal thuis na wat best als een inspanning voelt (..) zet ik de Tour de France aan. Zij rijden bijna 200 km vandaag zonder accu en met bergen. Nee, oud worden is mijn hobby niet.

Naast graan (foto boven) en aardappelen kom je nog wat kool tegen en af en toe aspergeplanten, om tot nieuwe asperges te komen.

Het werd steeds warmer en er staat soms aardig wat wind, wat je vooral bij 'wind tegen' merkt.

Telefoonfoto's steeds beter

Als we vrienden en kennissen in ons dorp Wouw ontvangen laten we ze ook graag iets van het mooie West-Brabant zien. Zoals hier, bij de Mozesbrug. Vanaf de Pompejus toren heb je een mooi uitzicht op de Mozesbrug. (Zie hieronder)

Alle foto's: Pixel 7 telefoon.

De foto's van de telefoon zijn voor beeldschermgebruik ronduit goed. Voor drukwerk gebruik ik nog steeds liever een echte camera.

De Mozesbrug - lopen door het water - bevindt zich op de locatie van Fort de Roovere in Halsteren. Het water lijkt te wijken voor de wandelaars die er doorheen gaan.