We fietsen in de buurt van Bronckhorst, bij de IJssel. Een klein plekje, heg er omheen. Daarbinnen enkele banken en een grafsteen. Op die steen de namen van Canadese militairen, omgekomen in de Tweede Wereldoorlog in de strijd van de geallieerden tegen de Duitse overheersers. Jonge mannen, tussen de 19 en 31 jaar. Thuis wachtten moeders, vaders, vrienden en vriendinnen tevergeefs op hun terugkeer. Ze zijn en blijven in de Achterhoek. Eeuwig. Al hadden ze plannen voor een mooie toekomst. Een studie. Een gezin.
Een stukje verderop, bij camping Het Zwarte Schaar bij Doesburg, zie ik alleen maar witte kentekenplaten: de Duitse toerist is gek op Nederland. Het is Pinksteren. Prachtig weer. En corona houdt zich gedeisd, al moet nog blijken hoe definitief dat is.
Er zit 75 jaar tussen de Tweede Wereldoorlog en de 'invasie' in Doesburg. Gelukkig maar dat er zoveel is veranderd. Maar oorlog de wereld uit: dat lijkt maar niet te lukken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten